Ο πρώτος: «... Όταν βλέπω μια γυναίκα νά πονάει, νά κλαίει, νά υποφέρει γιά ένα μεγάλο πρόβλημα που τή βασανίζει καί νά σπαράζει κυριολεκτικά, της κάνω μιά ερώτηση:
— Μήπως έχεις κάνει στη ζωή σου έκτρωση;...
Ε λοιπόν, τό 90% μου άπαντα «ναί». Βλέπω δηλαδή ότι πίσω από κάθε πόνο κρύβεται μιά παλιά αμαρτία του ανθρώπου. Καί επιτρέπει αυτό τόν πόνο ο Θεός, όχι, γιά εκδίκηση, όχι γιά τιμωρία. Ο Θεός δέν τιμωρεί, ο πατέρας δεν τιμωρεί. Τό επιτρέπει γιά τό καλό του παιδιού του. Ίσως μέχρις εκείνη τή στιγμή νά μήν αισθάνθηκε αυτή η γυναίκα τι μεγάλο έγκλημα είναι η έκτρωση και επιτρέπει τώρα ο Θεός νά της συμβεί αυτή η δοκιμασία, γιά νά έρθει σέ συναίσθηση...».
Καί ο δεύτερος: «..Όταν μου ανατέθηκε η ευθύνη του Εξομολόγου, έμενα έκπληκτος, όταν άκουα γυναίκες έγγαμες νά κάνουν ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ σέ ποσοστό 80% (στίς 100 οι 80)! Δηλαδή όχι μόνο οι νέες καί άγαμες, υπεύθυνες καί αυτές, αλλά καί οι έγγαμες, μετά τό 1 ή 2 παιδιά, αν μείνουν έγκυες, καταφεύγουν στό φοβερό έγκλημα της ΕΚΤΡΩΣΕΩΣ...»! Δηλαδή στη δυστυχέστερη δυστυχία της ζωής,..
Πηγή: «ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ», άρ. 128, Δεκέμβρη 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου