Το Άγιο Όρος στην κατοχή...

Η εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα αφήνει ανέπαφο τον Άθω, και τούτο διότι οι αντιπρόσωποι της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως προνοούν και στέλνουν προσωπική εικοσασφράγιστον επιστολή στον Αδ. Χίτλερ με ημερομηνία 13/26 Απριλίου 1941, μια εβδομάδα μετά την επίθεση της Γερμανίας κατά της Ελλάδας.

Ο ενθουσιασμός για παράτολμες ενέργειες είναι συνεσταλμένος σ' εκείνους που φέρουν τους ώμους τους βαρύφορτους από ιστορική ευθύνη και μακραίωνη πνευματική παράδοση.

Στην επιστολή εγκωμιάζεται ο δικτάτορας μετρίως και παρακαλείται η «Εξοχότης» του να «αναλάβει υπό την υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον».

Η επιστολή είχε κεραυνοβόλα και σωτήρια αποτελέσματα: ο Τόπος έμενε αποστρατιωτικοποιημένος κι έτσι απετράπη η καταστροφή τύπου Δρέσδης...

Χάρη στην παρέμβαση του Χίτλερ, αθετούνται τα σχέδια των Ιταλών, που επεδίωκαν να επανιδρύσουν τη μονή των Αμαλφινών υπό παπική εξάρτηση. Επίσης και τα σχέδια των Βουλγάρων αθετούνται, που απέβλεπαν χωρίς προσχήματα στη βουλγαροποίηση του Τόπου. Γερμανικό φυλάκιο στην Ουρανούπολη θα τους απαγορεύει την είσοδο. Ένα δεύτερο φυλάκιο θα εγκατασταθεί στη Βίγλα και θα χρησιμεύει για παρατηρητήριο. Στις Καρυές είχε την έδρα του ο Γερμανός διοικητής G. Steger ταγματάρχης, με μικρό απόσπασμα.

Σ' όλο το διάστημα της κατοχής οι Αγιορείτες θα προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες σε στρατιώτες του συμμαχικού στρατού. Σώζεται ευχαριστήρια επιστολή του διοικητή του νεοζηλανδικού εκστρατευτικού σώματος προς τις Μονές και την Ιερά Κοινότητα, για τις θυσίες των Αγιορειτών υπέρ των στρατιωτών του. Επίσης στη Χιλιανδαρίου κρύφτηκαν για καιρό Σέρβοι αξιωματικοί.

Η παθητική αντίσταση των μοναχών ήταν καθολική. Από το σύνολο του αγιορείτικου κόσμου μόνο 5-6 βρέθηκαν εμφορούμενοι από φασιστικές ιδέες και νοσταλγοί πανσλαβιστικών ιδεών. Έτσι όταν βουλγαρικό πλοίο ξεφόρτωσε στη Δάφνη τρόφιμα, μόνο αυτοί βρέθηκαν να πάρουν από κείνα.

Αμέσως μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη του 1944, έρχονται στον Άθω οι Ελασίτες. Μαζί και δύο αντιπρόσωποι του Ε.Α.Μ. με εξουσιοδότηση να οργανώσουν επιτροπές. Αποχωρούν μετά από αντίσταση των αρχών, συναποκομίζοντας και ορισμένα φορτία από λεία των καταστημάτων των Καρυών, χωρίς όμως και να πειράξουν τα σκηνώματα του Άθω.

Τον επόμενο μήνα επικρατούν κι έτσι το Δεκέμβριο του ιδίου έτους συγκροτούν στο Σεράι μεγάλη σύναξη, την «Παναγιορειτική», κατά την οποία συντάχθηκε νέος καταστατικός χάρτης 188 άρθρων, που ευνοούσε τα αιτήματα των κελλιωτών. Το Ε.Α.Μ. τοποθετεί «Εθνική πολιτοφυλακή» στις Καρυές με διοικητή έναν καπετάνιο, μέχρι τον Απρίλη του 1945. Αμέσως μετά αποκαθίσταται η έννομη τάξη και τα σκηνώματα αρχίζουν την ανασυγκρότηση.

Δωροθέου Μοναχού ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Η Ιστορική δικαίωση της επιστολής στον Χίτλερ

Η επιστολή των Αγιορειτών προς τον Χίτλερ στόχευε στην παρεμπόδιση των Βουλγάρων να εισβάλλουν στο Άγιο Όρος.

Ιστορικά αυτό επετεύχθη.
Σήμερα τους κατηγορούμε.
Καλό θα είναι να δούμε πως αντέδρασε σύσσωμος ο ελληνικός λαός το 1943, όταν οι Γερμανοί αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τμήμα της Μακεδονίας και να το παραχωρήσουν στους Βουλγάρους.
1943: Διαδήλωση κατά της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής
Στις αρχές Ιούλη 1943, οι Γερμανοί αποφάσισαν να αντικαταστήσουν με βουλγαρικά φασιστικά στρατεύματα, τα δικά τους στρατεύματα κατοχής και στην υπόλοιπη Μακεδονία.

Μόλις έγινε γνωστή η απόφαση των χιτλερικών, σηκώθηκε ισχυρό κύμα αγανάκτησης σε όλη τη χώρα. Στις 8 Ιούλη, η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ κάλεσε το λαό σε «συναγερμό για τη σωτηρία του λαού της Μακεδονίας και της Θράκης από τα νύχια των αιμοβόρων εισβολέων...».
Απόφαση με παρόμοιο περιεχόμενο κυκλοφόρησε και η ΚΕ του ΕΛΑΣ.
Η αρχή των κινητοποιήσεων έγινε στη Μακεδονία, στη Θεσσαλονίκη στις 10 Ιούλη.
Με την καθοδήγηση του ΕΑΜ, συγκροτήθηκαν συλλαλητήρια με συμμετοχή χιλιάδων πατριωτών στις πόλεις Κιλκίς, Εδεσσα, Βέροια, Γιαννιτσά, Κοζάνη, Βόλο, Καρδίτσα, κ.α.
Αποκορύφωμα των εκδηλώσεων αποτέλεσε η μάχη που έδωσε ο αθηναϊκός λαός στις 22 Ιούλη 1943.
Το πρωί της 22 Ιούλη, στην Αθήνα είχε σταματήσει κάθε κίνηση. Οι εργάτες είχαν κατέβει σε απεργία. Τα δημόσια γραφεία και τα καταστήματα έκλεισαν και στους έρημους δρόμους κυκλοφορούσαν περίπολοι στρατευμάτων κατοχής και Ελλήνων αστυνομικών. Σε επίκαιρα σημεία της πρωτεύουσας, οι Γερμανοϊταλοί είχαν στήσει πολυβόλα. Οι ξένοι κατακτητές και οι λακέδες τους είχαν πάρει όλα τα μέτρα για να εμποδίσουν τις εκδηλώσεις του λαού.
Αλλά κατά τις 10 το πρωί οι δρόμοι άρχιζαν να ζωντανεύουν. Οι Αθηναίοι κατέφθασαν στους προκαθορισμένους χώρους των συγκεντρώσεων. Οι Πλατείες στα Εξάρχεια και στου Ψυρρή, στο Κολωνάκι, στο Μοναστηράκι, η Πλατεία Λαυρίου, η Ομόνοια και άλλα κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας πλημμύρισαν από χιλιάδες πατριώτες.
Με ξεδιπλωμένες ελληνικές σημαίες και πλακάτ, οι μάζες του λαού προχώρησαν προς το κέντρο, ενώ χιλιάδες προκηρύξεις γέμισαν τους δρόμους:
«Οχι επέκταση»,
«Έξω οι Βούλγαροι φασίστες από την ελληνική Μακεδονία - Θράκη»,
«Κάτω οι προδότες».
Τα συνθήματα αυτά αντήχησαν σ' όλους τους δρόμους της πρωτεύουσας.
Τα γερμανικά τανκς επιχείρησαν χωρίς επιτυχία να διαλύσουν τις φάλαγγες των διαδηλωτών. Ακολούθησαν σκληρές συγκρούσεις. Στις συγκρούσεις σκοτώθηκαν 30 διαδηλωτές, ανάμεσά τους η Παναγιώτα Σταθοπούλου, η Κούλα Λίλη, ο Κ. Δουκάκης, η υφαντουργός Ολγα Μπακόλα, η φοιτήτρια Αντωνιάδη, ο Μ. Καλοζύμης, ο Θωμάς Χατζηθωμάς, ο Θ. Τεριακής, ο Β. Στεφανιώτης και ο ανάπηρος του ελληνοϊταλικού πολέμου Αντώνης Παπασταυράκης. Τραυματίστηκαν 200 διαδηλωτές και συνελήφθησαν 500. Πολλοί από αυτούς καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές.
Και ας δούμε τώρα στον χάρτη τι κατάφεραν οι μοναχοί.Το μόνο κομμάτι Μακεδονικής γης ανατολικά της Θεσσαλονίκης στο οποίο δεν πάτησαν Βούλγαροι ήταν το Άγιο Όρος.
Αυτό που σύσσωμη η Ελλάδα ζήτησε με πολύνεκρες διαδηλώσεις, και δεν το πέτυχε, το πέτυχαν διπλωματικά οι Αγιορείτες.
Αλλά ποιος να μας τα πει αυτά ...
http://agioritikesmnimes.blogspot.com/2011/10/101.html