"Πάει η Ελλαδίτσα μας..."

του Στρατή Ανδριώτη

Πριν από μερικά χρόνια, όταν ακόμα δεν υπήρχε καν η υπόνοια της επικείμενης οικονομικής κρίσεως, τότε που ζούσαμε νομίζοντας ότι ιδανική ζωή είναι το να καλοπερνάς με δανεικά και με αρπαχτές εις βάρος των συνανθρώπων σου και του ευρύτερου συνόλου, τότε που φαινόταν απίθανο να φθάσει η χώρα στη σημερινή κατάσταση, ακουγόταν παράξενα κάτι "φωνές" διαφορετικές από αυτές που μας ζαλίζουν καθημερινά, παραπλανώντας τους ανθρώπους και παραβιάζοντας τις συνειδήσεις μας. Ήταν κάτι αλλιώτικες φωνές που προειδοποιούσαν για τα επερχόμενα. Άνθρωποι διορατικοί, προορατικοί, πνευματικοί με ζωή αγιασμένη, βασισμένη στου Χριστού το Ευαγγέλιο, μιλούσαν άλλες φορές συνεσκιασμένα, ή και προφητικά και αναφέρονταν συγκεκριμένα και λεπτομερώς για την κρίση που θα μάστιζε την Ελλάδα. Μιλούσαν με ακρίβεια για τα όσα ζούμε σήμερα. Ακόμα δε, και για τα ακόμα χειρότερα που αν επιτρέψει ο Θεός θα έρθουν...

Η λατρεία του Θεού

Αγίου Ησαΐα του Αναχωρητού

Αν ο άνθρωπος δεν μισήσει τα έργα αυτού του κόσμου, δεν μπορεί να λατρεύσει το Θεό. Και ποια είναι η λατρεία του Θεού; Το να μην έχει κανείς τίποτε ξένο στο νου του, όταν προσεύχεται σ' Αυτόν να μη νιώθει άλλη ηδονή, όταν Τον δοξολογεί• να μη διατηρεί καμιά κακία, όταν ψάλλει σ' Αυτόν να μην έχει μίσος εναντίον κανενός, όταν προτιμά Αυτόν ούτε να υπάρχει καμιά ζηλοφθονία πονηρή πού να μας εμποδίζει όταν απευθυνόμαστε σ’ Αυτόν συνεχώς και Τον θυμόμαστε πάντοτε...

Οι Τρεις Ιεράρχες

Περί τα τέλη του 11ου μ.Χ. αιώνος, υπήρξε φιλονικία ανάμεσα στους ελλόγιμους και ενάρετους άνδρες για το ποιος είναι ανώτερος μεταξύ των Αγίων Βασιλείου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Άλλοι εξυμνούσαν τον Μέγα Βασίλειο επικαλούμενοι τους λόγους, τις αρετές και το ήθος του. Κάποιοι άλλοι θεωρούσαν αγιότερο τον Χρυσόστομο εξαιτίας των απλών διδασκαλιών και των πολλών συγγραμμάτων του. Έταιροι δε, ήταν λάτρες των συγγραμμάτων του Γρηγορίου του Θεολόγου, υποστηρίζοντας ότι τούτος ο Άγιος υπερέβαινε ακόμα και όλους τους Έλληνες φιλοσόφους, καθώς και τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς...

Οκτάηχος Πολυέλεος Πέτρου Εφέσιου

fujsiensvideos

Κενοδοξία, υπερηφάνεια και ταπεινοφροσύνη

του Οσίου Ιωάννου του Σιναΐτου

«Στον κατάλογο των αμαρτωλών παθών τοποθετούν, και πολύ σωστά, την κενοδοξία πλάι στην υπερηφάνεια… Γιατί η κενοδοξία είναι η αρχή και η υπερηφάνεια η κατάληξη…

»… Ο κενόδοξος είναι ένας χριστιανός ειδωλολάτρης. Εξωτερικά δείχνει πως λατρεύει το Θεό, στην πραγματικότητα όμως επιδιώκει ν’ αρέσει στους ανθρώπους και όχι στο Θεό. Κενόδοξος είναι καθένας που θέλει να δείχνεται. Του κενόδοξου και η νηστεία και η προσευχή μένουν χωρίς μισθό. Γιατί και τα δυό τα κάνει για να κερδίσει τον έπαινο των ανθρώπων…

Η διδαχή μιας κοινής γυναίκας

Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, ο περίφημος διδάσκαλος του ασκητισμού, αποφάσισε κάποτε ν' αφήσει για λίγο την πολυπόθητη ησυχία του στην έρημο και να κατέβει στην πόλη. Είχε επιθυμία να προσκυνήσει τα άγια λείψανα, πού βρίσκονταν τότε στην Έδεσσα της Συρίας, αλλά και να συναντηθεί με εκκλησιαστικούς άνδρες, για να συζητήσει μαζί τους δογματικές αλήθειες. Ζούσε σε μια εποχή, που η ορθή πίστη χτυπιόταν απ’ όλες τις μεριές από φοβερές αιρέσεις...

Για ποια αιτία και πως έγινε η ανακομιδή του αγίου λειψάνου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Εκ του εγκωμίου προς τον Ιερό Χρυσόστομο

Κοσμά του Βεστίτωρος

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, επειδή έλεγχε την κάθε αδικία, ήλεγξε και την βασίλισσα Ευδοξία γιά τις παρανομίες καί τις αδικίες που έκανε, κυρίως επειδή με τυραννικό τρόπο αφαίρεσε τον αγρό μιας χήρας, ονομαζόμενης Καλλιτρόπης. Γι’ αυτό το λόγο εξορίστηκε ο Άγιος πολλές φορές πέραν της Καππαδοκίας, σε τόπους έρημους και στερημένους ακόμα και των αναγκαίων. Εκεί ευρισκόμενος εξόριστος ο Άγιος, εκλήθη στούς ουρανούς υπό του Δεσπότου Χριστού, διά μέσου Πέτρου και Ιωάννου των ιερών Αποστόλων και έτσι μετέβη από της γης στις ουράνιες σκηνές. Το δε άγιο λείψανό του αποθησαυρίσθηκε στά Κόμανα της Καππαδοκίας...

Η «μοίρα» και το «πεπρωμένο»

του Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου

α) Οι έννοιες της «Μοίρας» καί του «Πεπρωμένου»: Για τους αρχαίους Έλληνες η Μοίρα (= αυτή πού μοιράζει) ήταν θεότητα πού αποφάσιζε για την τύχη του κάθε ανθρώπου από τη στιγμή της γέννησής του μέχρι το θάνατό του. Η μοίρα ταυτίζεται με τη θεά Τύχη πού είναι τυφλή. Γι' αυτό καί σε όποιον πέσει επάνω του τον κάνει ευτυχισμένο (πλούσιο) ή δυστυχή!...

Άγιος Γρηγόριος ο Θεόλογος - Λόγος εις τα Θεοφάνεια

Ἀπόσπασμα (§. Α-Δ) σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση ἐκ τῆς ἐκδόσεως: Γρ. Θεολόγου Ἔργα, Λόγος ΛΗ´. Πατερικὲς ἐκδόσεις Γρηγ. ὁ Παλαμᾶς

Α´. Χριστὸς γεννᾶται, ἂς τὸν δοξάσετε· ὁ Χριστὸς ἔρχεται ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ἂς τὸν προϋπαντήσετε· ὁ Χριστὸς εὑρίσκεται ἐπὶ τῆς γής, ἂς ὑψωθῆτε. «Δοξολογήσατε τὸν Κύριον, ὅλη ἡ γῆ», καὶ διὰ νὰ τὰ εἴπω καὶ τὰ δύο μὲ μία λέξιν, ἂς εὐφρανθοῦν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἂς νιώση ἀγαλλίασιν ἡ γῆ διὰ τὸν οὐράνιον ὁ ὁποῖος ἔγινεν ἐπίγειος. Ὁ Χριστὸς ἐσαρκώθη, νιώσατε ἀγαλλίασιν ἀπὸ χαρὰ καὶ τρόμον. Ἀπὸ τρόμον ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας· ἀπὸ χαρὰν ἐξ αἰτίας τῆς ἐλπίδος. Ὁ Χριστὸς ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Παρθένον. Γυναῖκες, παραμένετε παρθένοι γιὰ νὰ γίνετε μητέρες τοῦ Χριστοῦ. Ποιὸς δὲν ἀποδίδει λατρείαν εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος προϋπῆρχεν ἀπ᾿ ἀρχῆς; Ποιὸς δὲν δοξολογεῖ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐνεφανίσθη τώρα τελευταία;...

Η μετά θάνατον ζωή

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

Οι υπόδικοι νεκροί

- Γέροντα, όταν πεθάνει ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τί κατάσταση βρίσκεται;

- Ναι, συνέρχεται καί λέει «τί έκανα;», αλλά «φαϊντά γιόκ», δηλαδή δεν ωφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώσει λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαίνει τί έκανε, καί, όταν ξεμεθύσει, κλαίει καί οδύρεται καί λέει «τί έκανα;», έτσι και όσοι σ' αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι. Δέν καταλαβαίνουν τί κάνουν, δέν αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συνέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγει από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μιά ασύλληπτη ταχύτητα...

Αυτό το καράβι πρέπει να σωθεί!

της Βιργινίας Κρητικού - Ζούρου

Υπουργείο Αιγαίου το ονόμασαν, υπουργείο της θάλασσας το είπαμε, αγαπητικά, μεταξύ μας, οι εργαζόμενοι. Ιδρύθηκε με το νόμο 1558/1985 με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων, ύστερα από πρόταση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Έδρα του, η Μυτιλήνη. Με αξιοκρατικά κριτήρια μπαρκάραμε τη νιότη μας, τις γνώσεις, την όρεξη για δουλειά και τη ζωή μας. Ιστορική η πορεία του. Ένα καλοτάξιδο καράβι που τη δεκαετία του ‘80 άνοιξε πανιά μεσ’ στου Αιγαίου τα νερά…

Τα πάθη

Ο Θεός δεν εξολοθρεύει όλα τα πάθη από εμάς, αλλά αφήνει καί μερικά να μας πολεμούν έως τον θάνατο, όχι από αδυναμία ή αιτία δική Του, αλλά από αιτία δική μας, καθώς ερμηνεύει ο Θεοδώρητος, α') για να μη πέφτουμε σε αμέλεια, αλλά να είμαστε άγρυπνοι, επιμελείς καί προσεκτικοί, β') για να μη λησμονήσομε τον πόλεμο καί αιφνιδίως μας πλακώσουν καί μας νικήσουν τα πάθη καί οι εχθροί γ') για να προστρέχομε πάντοτε στον Θεό, καί να ζητούμε θερμότερα την βοήθειά Του, δ') για να μην υπερηφανευόμαστε, αλλά να είμαστε ταπεινοί στο φρόνημα, ε') για να μισήσομε από καρδίας τα πάθη καί τους εχθρούς, όπου τόσο ακούραστα μας πολεμούν, στ') για να δοκιμασθούμε, αν μέχρι τέλους φυλάττουμε την του Θεού τιμή καί αγάπη καί πίστη, ζ') για να παρακινούμαστε στενότερα στο να φυλάττουμε όλες τις εντολές, καί να μη παραβαίνομε ουδέ την παραμικρή, η') για να μάθομε με την δοκιμή πόσο αξίζει ή αρετή, καί ακολούθως να μη την αφήνομε καί πέφτουμε στην αμαρτία, θ') για να γίνεται ο παντοτινός πόλεμος υπόθεση στεφάνων μεγαλυτέρων σε εμάς, ι') για να δοξάσομε τον Θεό, καί να καταισχύνομε περισσότερο τον διάβολο, καί την αμαρτία, με την μέχρι τέλους υπομονή μας, καί ια') γενόμενοι γυμνασμένοι καθ' εξιν στον πόλεμο, να μη φοβηθούμε εν τη ώρα του θανάτου, όταν έχει να μας γίνει ο πλέον δυνατότερος πόλεμος.

Μέγας Ευθύμιος

Ο Μέγας Ευθύμιος αφιερώθηκε στον Θεό από μικρός, σπουδάζοντας τα ιερά γράμματα και δαπανώντας όλο τον χρόνο της νεότητός του στην μελέτη των Θείων Γραφών και στις διηγήσεις των αρετών των Αγίων. Ζούσε απλοϊκά, τηρώντας τους κανόνες της Εκκλησίας, ασκούμενος στην αγάπη, την πραότητα και την ταπεινοφροσύνη. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος, όμως προτίμησε την ησυχία σ’ ένα ερημικό κελί πλησίον της Λαύρας Φαράν, έξω από την Ιερουσαλήμ και αργότερα σ’ ένα μεγάλο σπήλαιο. Γύρω του συγκεντρώθηκαν πολλοί Μοναχοί που με την καθοδήγησή του ζούσαν ασκητικά, χτίζοντας Μοναστήρια...

Τιμούμε τους Αγίους όταν τους μιμούμαστε

«Τιμήσωμεν ουν και ημείς, αδελφοί, τους αγίους του Θεού. Τιμήσωμεν δε πως; Εάν κατά μίμησιν εκείνων καθάρωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, και αποστώμεν των κακών τέως διά της αποχής τούτων προς αγιωσύνην φερόμενοι, εάν παύσωμεν την γλώσσαν ημών από όρκου και επιορκίας, ληρωδίας τε και λοιδορίας, και τα χείλη ημών από ψεύδους και συκοφαντίας, και ούτω την ευφημίαν αυτοίς προσάγωμεν».

Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά

Η Διαθήκη του Αγίου Αντωνίου

Κατά την συνήθεια του ο Μέγας Αντώνιος επισκεπτόταν τους μοναχούς πού έμεναν στο εξωτερικόν όρος, και αφού προειδοποιήθηκε από τη θεία Πρόνοια εκτός των άλλων και για την τελευτή του, μιλούσε προς τους αδελφούς και έλεγε:

— Αυτή μου η επίσκεψις σε σας είναι η τελευταία πού κάνω και αμφιβάλλω εάν πάλιν θα ιδωθούμε στη ζωή αυτή. Καιρός είναι πια να αναλύσω και εγώ, διότι είμαι σιμά στα 105 χρόνια της ζωής μου.

Οι μεν μοναχοί μόλις το άκουσαν έκλαψαν και τον αγκάλιαζαν και καταφιλούσαν τον γέροντα, αυτός δε, ωσάν να φεύγει από ξένη προς την ιδικήν του πόλη συνομιλούσε με χαρά…

Η Θαυματουργή Τιμία Άλυσις του Αποστόλου Πέτρου

Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και σταμάτησε τους διωγμούς κατά των Χριστιανών, οι πιστοί στην Ρώμη έβγαλαν από τον τάφο το λείψανο του Αποστόλου Πέτρου, οικοδόμησαν Ναό προς τιμήν του και φύλασσαν σ’ αυτόν την Τιμία Αλυσίδα του Αγίου, που από βασανιστικό όργανο εναντίον του, έκανε πολλά θαύματα, όπως η σκιά του που ανάστηνε νεκρούς. Μέσα στο Ναό έφτιαξαν έναν απόκρυφο τόπο τοποθετώντας πάνω σε θρόνο καθιστό το Άγιο Λείψανό του...

Να γιατί οι πρόγονοί μας προτίμησαν να σκλαβωθούν στους Τούρκους, παρά να δεχθούν τη βοήθεια των Δυτικών

του Στρατή Ανδριώτη

Δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που η χώρα μας εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η πλειοψηφία των πολιτικών μας έχαιραν υπερήφανα, για την συνεργασία με τους Ευρωπαίους «εταίρους», που στο παρελθόν μας ξεπούλησαν και μας πρόδωσαν -κοινώς μας την έφεραν- πάμπολλες φορές. Η αλήθεια είναι ότι πολύς κόσμος πίστεψε ότι θα άλλαζαν τα πράγματα προς το καλύτερο, προσδοκώντας ένα ευοίωνο μέλλον. Κυρίως ότι θα γινόταν αξιοπρεπέστερη η ζωή μας και θα προστατευόντουσαν τα πολύπαθα σύνορά μας από τις απειλές «φίλων» και δεδηλωμένων εχθρών. Όμως, ούτε η χώρα μας αναπτύχθηκε, αντιθέτως δε, έφθασε στα πρόθυρα της πτώχευσης και της διάλυσης, ούτε τα ευρωπαϊκά πλέον σύνορά μας διαφυλάχθηκαν και υπερασπίσθηκαν. Απεναντίας, εκτός της άοπλης εισβολής λαθρομεταναστών, εντάθηκαν οι απειλές και οι μαγκιές, κυρίως των Τούρκων που εξακολουθούν να αδιαφορούν προκλητικά για το διεθνές δίκαιο, αλλά και των Σκοπιανών, οι οποίοι υποστηρίζονται και παρακινούνται από τους «εταίρους» σε μια παράλογη διεκδίκηση...

Από ξένο τόπο...

m
lampiliopo

Ο Άγιος Αντώνιος συναντά τον Όσιο Παύλο

Ο Μέγας Αντώνιος, πολλές φορές σκεπτόταν αν υπήρχε άλλος μοναχός στο βάθος της ερήμου της Θηβαΐδος στην Αίγυπτο. Τότε Άγγελος Κυρίου του απεκάλυψε ότι στα βάθη της ερήμου ασκήτευε επί 91 έτη ο Αββάς Παύλος και παρά το γήρας του (ήταν 90 ετών) και τον καύσωνα του ήλιου, τόλμησε να προχωρήσει στα ενδότερα της ερήμου αναζητώντας τον Άγιο εκείνο Ασκητή. Περιπατώντας τρεις ημέρες και αντιμετωπίζοντας τους πειρασμούς των δαιμόνων, είδε ένα λιοντάρι που εκλαμβάνοντάς το ως σημείο του Θεού, το ακολούθησε και είδε ότι εισήλθε σ’ ένα σπήλαιο, όπου πράγματι διέμενε ο ηλικίας 114 ετών Όσιος Παύλος, που όταν αντιλήφθηκε τον ερχομό του Αγίου, έκλεισε την πόρτα για να τον δοκιμάσει. Ο Μέγας Αντώνιος περίμενε έξι ώρες δεόμενος να του ανοίξει για δει την σεβάσμια μορφή του και να απολαύσει τους γλυκύτατους λόγους του...

Πάθη και λογισμοί

Ότι τα πάθη και οι λογισμοί ευρίσκονται κρυμμένα στην καρδία καί από εκεί βγαίνουν καί μας πολεμούν, το μαρτυρεί ο Κύριος λέγων' «εκ γαρ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. Ταύτα εστί τα κινούντα τον άνθρωπον» (Ματθ. ιε' 19-20). Ότι δε καί οι εχθροί δαίμονες τριγύρω εις την καρδίαν κρύπτονται καί ευρίσκονται (κατ' ενέργειαν όμως καί ουχί κατ' ούσίαν, όπως λέγει ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος - Κυριακή Δ' Νηστειών)...

Παιδαγωγικά Θέματα

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Δὲν εἶναι ἀξιοπερίεργο τὸ ὅτι στέλνουμε τὰ παιδιά μας στὸ σχολεῖο νὰ μάθουν γράμματα καὶ τέχνες καὶ ἐξαντλοῦμε ὅλες μας τὶς δυνατότητες γιὰ τὴν ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ καὶ δὲν ἐνδιαφερόμαστε νὰ τὰ ἀναθρέψουμε συγχρόνως καὶ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ;...

«Χριστιανισμός: Η μόνη αλήθεια;»

Λέμε ότι ο Χριστιανισμός είναι η μόνη αλήθεια. Εμείς όμως πού το λέμε είμαστε Χριστιανοί. Δε λένε το ίδιο καί όλες οι άλλες θρησκείες;

Κάποιοι λένε ότι όλοι στον ίδιο Θεό πιστεύουμε, αλλά ο κάθε άνθρωπος Τον προσεγγίζει όπως νομίζει καλύτερα. Κάποια θρησκευτικά συστήματα προέκυψαν από ανάμειξη στοιχείων παλαιότερων θρησκειών με παραλλαγές (π.χ. Ισλάμ).

Όμως, όσο ατελής κι αν είναι η διδασκαλία τους, όλοι διεκδικούν για τον εαυτό τους την αλήθεια. Είναι δυνατόν όλοι να κατέχουν την αλήθεια;...

Πως πρέπει να είναι ο Χριστιανός

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

«Ο Χριστιανός πρέπει να είναι σε όλα του τύπος που διδάσκει και ωφελεί εκείνους που τον βλέπουνε, ώστε, βλέποντας τις πολλές αρετές του που λάμπουνε σαν ακτίνες ακόμα κι αυτοί οι εχθροί της αλήθειας, χωρίς να το θέλουνε, να ομολογήσουνε πως στους Χριστιανούς υπάρχει σίγουρη ελπίδα σωτηρίας, και να τρέχουνε σ’ αυτόν από παντού, σαν να είναι κανένα καταφύγιο. Και μ’ αυτόν τον τρόπο να υψωθεί η δόξα της Εκκλησίας καταπάνω στους εχθρούς της, και να παρακινηθούνε πολλοί σε ζήλο να του μοιάζουνε».

Ο Όσιος Θεοδόσιος και η θαυμαστή σωτηρία του παιδιού

Μία πλούσια γυναίκα από την Αλεξάνδρεια, ευλαβής και φιλόθεη, είχε έναν μοναχογιό, που καθώς έπαιζε με τα άλλα παιδιά έπεσε από απροσεξία, ή και από δαιμονική συνεργεία, σ’ ένα πολύ βαθύ πηγάδι. Οι άνθρωποι που έτυχαν εκεί κοντά, κατέβασαν κάποιους με τα σχοινιά για να τον ανασύρουν και να τον ενταφιάσουν, αφού κανείς δεν πίστευε ότι θα βρεθεί ζωντανό. Όμως, μόλις αυτοί κατέβηκαν στο πηγάδι, βλέπουν το παιδί και καθόταν πάνω στο νερό, σαν να το κρατούσε κάποιος δυνατός και δεν το άφηνε να βραχεί καθόλου. Αυτό το Θαύμα βλέποντας οι άνθρωποι εκείνοι, έμειναν εκστατικοί καταλαβαίνοντας ότι ήταν εκ Θεού!...

Πως η Θεία Χάρη σώζει ψυχές!

Ο Γέροντας Πορφύριος μου διηγήθηκε: «Μια φορά με επισκέφθηκε ένας χίπης. Ήταν ντυμένος με κάτι πολύχρωμα, παράξενα ρούχα, φορούσε χαϊμαλιά και κοσμήματα και ζητούσε να με δει. Οι μοναχές ανησύχησαν, ήρθαν και με ρώτησαν και είπα, ας περάσει. Μόλις κάθισε απέναντι μου είδα την ψυχή του. Είχε καλή ψυχή, αλλά πληγωμένη και γι' αυτό επαναστατημένη. Του μίλησα με αγάπη κι εκείνος συγκινήθηκε. Γέροντα, μου λέει, κανείς μέχρι σήμερα δε μου μίλησε έτσι. Είπα το όνομα του κι εκείνος παραξενεύθηκε, πώς το γνώριζα. Ε, του λέω, ο Θεός φανέρωσε καί τ' όνομα σου και ότι ταξίδεψες μέχρι την Ινδία καί γνώρισες εκεί τους γκουρού καί τους ακολούθησες. Απόρησε πιο πολύ. Του είπα κι άλλα πράγματα για τον εαυτό του, κι έφυγε ευχαριστημένος...

Λόγος εις την προσευχήν

Αγίου Γρηγορίου Νύσσης

«…Ἡ προσευχὴ εἶναι φύλακας τῆς σωφροσύνης, χαλιναγωγεῖ τὸν θυμό, καταστέλλει τὴν ὑπερηφάνεια, καθαρίζει ἀπὸ τὴ μνησικακία, διώχνει τὸ φθόνο, καταργεῖ τὴν ἀδικία, ἐπανορθώνει τὴν ἀσέβεια.

Ἡ προσευχὴ εἶναι δύναμη τῶν σωμάτων, φέρνει χαρὰ στὸ σπίτι, χορηγεῖ εὐνομία στὴν πόλη, παρέχει ἰσχὺ στὴν ἐξουσία, δίνει νίκη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ πολέμου, ἐξασφαλίζει τὴν εἰρήνη, ξαναενώνει τοὺς χωρισμένους, διατηρεῖ στὴ θέση τους ἑνωμένους...

O τελευταίος «Άγιος» της Λέσβου

Ο λησμονημένος και παρεξηγημένος παπά-Φώτης

του Γιώργου Παρασκευαΐδη

Πέρασαν 20 μήνες περίπου, αφότου εκοιμήθη και ο τελευταίος «άγιος» της Λέσβου, ο δια Χριστόν σαλός παπα-Φώτης, ένας πραγματικός κοσμοκαλόγερος, ασκητής, μα και μαχητής ενάντια στα «στραβά» του κόσμου. Δεν αρκέστηκε στην ήσυχη ζωή του Αγίου Όρους. Συνειδητοποίησε στα 20 χρόνια παραμονής του, ότι μεγαλύτερη αξία ο μισθός του θα έχει να δράσει μέσα στο δαίδαλο της κοινωνίας, μέσα στον κόσμο, γι’ αυτό και δεν λογάριαζε κανέναν προκειμένου να διορθώσει τα «κακώς κείμενα» είτε της Εκκλησίας είτε της τωρινής κοινωνίας στην οποία ζούμε...Ο λόγος του απλός, σταράτος και μάλιστα στη ντοπιολαλιά της Λέσβου, πύρινος και αποστομωτικός σε όσους παρατηρούσε. Δεν δίσταζε ακόμα και να καταχερίζει μέσα στην εκκλησία, κληρικούς συναδέλφους του, που δεν έκαναν σωστά το λειτούργημά τους! Αλίμονο δε όταν συλλάμβανε κάποιον λαϊκό να βλασφημά ή να καταλύει κρέας τη Μεγάλη Βδομάδα! Έπεφτε πάνω του σαν αγρίμι και ας «τις έτρωγε» κιόλας! Μία φορά αφού «τις έφαγε» από κάποιον στον οποίο έκανε παρόμοια παρατήρηση μέσα σε καφενείο του χωριού, απάντησε με καλοσύνη: «Εγώ έφαγα το ξύλο αλλά εσύ δεν θα ξαναφάς κρέας τη Μεγάλη Βδομάδα. Έτσι;». Αυτός ήταν ο παπα-Φώτης…!

Ο Άγιος Ιωάννης βαπτίζει τον Χριστό

Ο Άγιος Ιωάννης καταξιώθηκε της υψίστης τιμής να βαπτίσει τον Κύριο Ιησού. Το γεγονός αυτό το περιγράφουν σχεδόν όλοι οι Ευαγγελιστές. Είναι από τα μεγαλύτερα γεγονότα της ζωής του Προδρόμου, αλλά και παγκόσμιας σημασίας, γιατί εδώ φανερώθηκε, όπως θα ιδούμε στη συνέχεια, η πάνσεπτη και προσκυνητή Αγία Τριάς...

Η πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι μαρτυρική...

του Στρατή Ανδριώτη

Αφηνιάσανε χρονιάρες ημέρες οι κάθε είδους πολέμιοι της Ορθοδοξίας. Με αφορμή την προφυλάκιση του Γέροντος Εφραίμ, ξεθηκάρωσαν το αντιχριστιανικό τους μένος και όρμησαν με το γνωστό δαιμονικό μίσος, κατηγορώντας και βλασφημώντας, θέλοντας να εξευτελίσουν πρόσωπα της Εκκλησίας, ζώντες και τεθνεώτες, Αγίους, χριστιανικά σύμβολα, ιερά και όσια.

Διάφοροι δημοσιογραφίσκοι, αποτυχημένοι άθεοι πολιτικάντηδες που τους βάζουν στη Βουλή οι Χριστιανοί ψηφοφόροι, κυράτσες και κάθε είδους άσχετοι και ανεύθυνοι, την ίδια ώρα που η χώρα μας διαλύεται και ξεπουλιέται, άρπαξαν ένα πληκτρολόγιο ή ένα μικρόφωνο και άρχισαν να ξερνούν ρυπαρόλογα. Βλέπουν οικονομικά εγκλήματα Μονών, βλέπουν ότι η Εκκλησία αδικεί το υποταγμένο στους αμερικανοεβραίους μασονικό κράτος, παραβλέποντας ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία συμπορεύθηκε με το κράτος επί σειρά αιώνων και έχει προσφέρει τα μέγιστα σ’ αυτή τη χώρα, που οι περισσότεροι πολίτες της ανήκουν σ’ αυτή την Εκκλησία. Μη θέλοντας να παραδεχθούν το αυτονόητο: Ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει προσφέρει ασυγκρίτως πολλά περισσότερα απ’ όσα έχει λάβει από το κράτος. Αψηφώντας ότι επί τουρκοκρατίας που δεν υπήρχε ελληνικό κράτος, η Εκκλησία ήταν αυτή που διέσωσε το Γένος μας, τα γράμματα, την ελληνική παιδεία, τη γλώσσα, την ιστορία της και ανάστησε την Ελλάδα. Ότι, για την πίστη στον Χριστό επαναστάτησαν οι Έλληνες και ελευθέρωσαν τη χώρα μας...

Γιατί βαπτίσθηκε ο αναμάρτητος Χριστός

Δαμασκηνού Στουδίτου

Τό βάπτισμα εἶναι ελευθερία τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ ἀνθρώπου καί καθαρισμός τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας. Ὁ Χριστός ἦταν ἀμέτοχος ἀπό ἁμαρτίες καθώς λέγει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας: «Ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὐρέθη δόλος ἐν τῶ στόματι αὐτοῦ». Γιά ποιόν λοιπόν βαπτίσθηκε;

Ἀπό τέσσερα στοιχεῖα άποτελεῖται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά καί ὁ κόσμος ὅλος ἀπό αὐτά σύγκειται καί πάλι σ’ αὐτά τά στοιχεῖα μέλλει ὁ ἄνθρωπος νά ἀναλύσει ἔως τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου καί πάλι νά συναρμοσθεῖ σ’αὐτά. Τό πρῶτο στοιχεῖο καί ἀναγκαιότερο εἶναι ὁ ἀέρας, διότι χωρίς ἀναπνοή ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά βαστάσει. Δεύτερο στοιχεῖο καί ὑψηλότερο εἶναι ὁ αἰθέρας… τρίτο εἶναι τό νερό, τέταρτο εἶναι ἡ γῆ…

Τα φώτα στ' Αϊβαλί

του Φώτη Κόντογλου - από το βιβλίο «Το Αϊβαλί η πατρίδα μου»

Στά θαλασσινά τα μέρη ρίχνουνε τον Σταυρό, ύστερ’ από τη Λειτουργία των Θεοφανίων. Έτσι τον ρίχνανε καί στην πατρίδα μου, κ' ήτανε ένα θέαμα όμορφο και παράξενο. Ξεκινούσε η συνοδεία από τη μητρόπολη. Μπροστά πηγαίνανε τα ξαφτέρουγα και τα μπαϊράκια, κ’ ύστερα πηγαίνανε οι παπάδες με τον δεσπότη, ντυμένοι με τα χρυσά τα άμφια, παπάδες πολλοί κι αρχιμαντρίτες, γιατί η πολιτεία είχε δώδεκα εκκλησίες, καί κατά τις επίσημες μέρες στις μικρές ενορίες τελειώνανε γλήγορα τη Λειτουργία καί πηγαίνανε οι παπάδες στη μητρόπολη, για να γίνεται η γιορτή πιο επίσημη. Οι ψαλτάδες ήτανε καί κείνοι κάμποσοι κ' οι πιο καλλίφωνοι, καί ψέλνανε με μεγαλοπρέπεια βυζαντινά, δηλαδή ελληνικά, κι όχι σαν σήμερα πού τρελλαθήκαμε καί κάναμε την ψαλμωδία μας σαν ανάλατα καί ξενικά θεατρικά τραγούδια. Από πίσω ακολουθούσε λαός πολύς...

Το άγιο δάκρυ…

της Βιργινίας Κρητικού - Ζούρου

Ταξιδεύω. Λίγα ρούχα, οπωσδήποτε, όμως, ζεστά! Σκουφί, κασκόλ και μια φορεσιά σχολιανή για την εκκλησιά. Θα ζήσω τα Θεοφάνεια στην Τένεδο! «Χριστός εφάνη την πάσαν κτίσιν, θέλων ανακαινίσαι».

Είμαι μέσα στο καραβάκι. Μεσοπέλαγα στο Αιγαίο, ζω το ίδιο ταξίδι για τ’ απέναντι από τη Λέσβο παράλια σαν πρώτη φορά… Κάποια γεγονότα λειτουργούν από μόνα τους μυστηριακά. Γιατί, ως γνωστόν, τίποτα σ’ αυτήν τη ζωή δεν είναι δεδομένο. Αν είναι να ‘ρθει, θε να ‘ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει. Και πόσα δε μας προσπερνούν, αλήθεια. Μένουμε μ’ ανοιχτό το στόμα και με πικρή τη γεύση, προσπαθώντας να αποδεχτούμε την άρνηση της ζωής και θολά να καταλάβουμε την αιτία. Επί του προκειμένου, όμως, μια παράξενη σχέση με κρατά σε ενδιαφέρον με τις ακτές της Μικρασίας, χωρίς να έχω καν καταγωγή ή συγγενείς που έζησαν εκεί. Έτσι, σταδιακά η αίσθηση της συγγένειας μου έγινε, όπως λέει ο Γκαίτε, «κατ’ εκλογήν…»...

ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ.

Ζούμε σε μια εποχή, που η σύγχυση , η αβεβαιότητα, ο φόβος, πολλές φορές και ο πανικός, η ανασφάλεια για το αύριο και για αυτά που έρχονται , μας οδηγούν σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες.

Στην άγνοια και στον φόβο στηρίζεται το οικοδόμημα των παρανοϊκών ηγετών της πολιτικής και όχι μόνο εξουσίας, που κρατούν (ή νομίζουν πως κρατούν) στα χέρια τους, τις τύχες του κόσμου, πολλά χρόνια τώρα.

Και αυτοί είναι οι ΤΕΚΤΟΝΕΣ-ΜΑΣΩΝΟΙ-ΕΒΡΑΙΟΙ, που με όπλο τους την τρομοκρατία που ασκούν στους λαούς, στοχεύουν στην πλήρη υποταγή τους...

Ο Μεγάλος Αγιασμός

Πρώτος χριστιανικός Αγιασμός ύδατος ήταν ο καθαγιασμός του ύδατος του Βαπτίσματος. Από αυτόν προέκυψε ο Αγιασμός των Θεοφανείων, ο οποίος καλείται Μέγας καί ετελείτο σ’ ανάμνηση της βαπτίσεως του Κυρίου, μετά την αγρυπνία της εορτής των Θεοφανείων, αμέσως μετά την ακολουθία του Όρθρου. Οι πιστοί ελάμβαναν το αγιασμένο ύδωρ, το έπιναν καί εράντιζαν καί στη συνέχεια εβαπτίζονταν σ’ αυτό οι κατηχούμενοι (γι' αυτό μέχρι σήμερα ψάλλεται αντί του Τρισάγιου το «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε…»...

Η βάση της σωστής πολιτικής

Σε μια εποχή έντονων αντιπαραθέσεων και ζυμώσεων, που κυριαρχεί η ιδέα ότι για όλο το κακό που επικρατεί γύρω μας, φταίνε οι άλλοι και που η προσωπική ευθύνη, η αίσθηση πως ότι συμβαίνει στον κόσμο, είτε καλό είτε κακό, αφορά όλους μας, να ατονεί και η ανάληψη προσωπικής ευθύνης να έχει αντικατασταθεί με τη βία, και η ήρεμη δύναμη της αγάπης με το μίσος, ο καθηγητής Κασσίρσκι σχολιάζοντας την ζωή του Αγίου Λουκά του Αρχιεπισκόπου Κριμαίας και Συμφερουπόλεως που έβλεπε τα πράγματα με μια σπάνια πνευματική ωριμότητα, αναφέρει ότι ο εξαίρετος Ιατρός, μετέπειτα Αρχιερέας και Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, συναισθανόταν το ατελές του γύρω κόσμου, έβλεπε τις πολλές αδικίες, κατανοούσε την καθυστέρηση και τη φτώχεια, έχοντας την πεποίθηση πως τη νίκη πάνω στο στοιχείο του κακού, της κοινωνικής αδικίας, της καταπίεσης, των καταστροφικών πολέμων, μπορεί να φέρει μόνον ο χριστιανικός ανθρωπισμός, η φιλανθρωπία, η αγάπη, η χριστιανική πίστη, στην οποία όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι.

Ένας γάμος με ακάνθινο στεφάνι

Λόγος του Γ.Π. Σωτηρίου εις τον βίο της Αγίας Θωμαΐδος

Η Αγία Θωμαΐς γεννήθηκε στη Λέσβο, άγνωστο όμως σε ποιο ακριβώς σημείο του νησιού. Οι γονείς της, Μιχαήλ και Καλή, ήταν ευσεβέστατοι, έντιμοι, ευκατάστατοι καί αποτελούσαν ζεύγος, που οι σύγχρονοι το χαρακτήριζαν «ζεύγος χρυσούν, ζεύγος τρισευδαίμον καί μακάριον». Ο πατέρας της χαρακτηρίζεται «τον τρόπον χρηστός, το φρόνημα σταθερός...» καί η μητέρα της «το ήθος καλλίστη, καλλίων δε την ψυχήν». Την στέρηση παιδιού την αντιμετώπιζαν «πενθούντες καί σκυθρωπάζοντες», αλλά καί με την ελπίδα ότι θα αποκτούσαν παιδί καί για τούτο δεν έπαυαν να προσεύχονται. Τέλος, η Παναγία με θείο όνειρο προειδοποίησε την Καλή ότι όχι μόνο θα αποκτούσε παιδί, αλλά ότι τούτο θα ξεχώριζε σε πλούτο χαρισμάτων καί αγιότητα. Πραγματικά, απέκτησαν κόρη που την ονόμασαν Θωμαΐδα, καί καθώς μεγάλωνε ξεχώριζε για τα χαρίσματα που είχε αλλά καί την ομορφιά της. Όπως αναφέρεται στα βιβλία: «Ξυμπάσας τάς λεσβίδας κάλλει καί μεγέθει διαφερόντως υπερελάσασα», ξεπέρασε δηλαδή, όλες τις κοπέλες της Λέσβου στην ομορφιά καί στο ανάστημα. Παρουσίαζε «αρμονία αρίστη σωματική καί πνευματική»...

Πως ο Άγιος Σίλβεστρος έκανε Χριστιανούς τους σοφότερους Εβραίους διδασκάλους!

Ο Άγιος Σίλβεστρος ήταν από την Ρώμη και φύλαγε την Ορθόδοξη πίστη, κάνοντας να τον αγαπούν για την ενάρετη ζωή του ακόμα και οι ειδωλολάτρες. Μετά την κοίμηση του Αγίου Μιλτιάδου χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος-Πάπας Ρώμης γενόμενος διάδοχος στον θρόνο του κορυφαίου Πέτρου. Αφού διώχθηκε επί βασιλείας του αντιχρίστου Μαξεντίου, ήρθε ο Μέγας Κωνσταντίνος στην Ρώμη και αφού έστησε τον Σταυρό στα κυριότερα σημεία της πόλεως, διέταξε να λατρεύουν ελεύθερα οι Χριστιανοί τον Χριστό. Τότε επέστρεψε στην Επισκοπή του και ο Άγιος Σίλβεστρος μετά από εν οράματι προσταγή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου προς τον αυτοκράτορα, τον οποίο αφού δίδαξε ο Άγιος τα περί της Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστεως Μυστήρια, εκείνος πίστεψε επιθυμώντας να βαπτισθεί στον Ιορδάνη ποταμό, όπως ο Χριστός...

Το νόημα της Πρωτοχρονιάς

Μᾶς ἀξίωσε, ἀδελφοί, ὁ οὐράνιος Πατέρας μας, νά εἰσέλθουμε καί πάλι στό νέο ἔτος… καί κατά τήν πρώτη αὐτή ἡμέρα κάθε λογικός σκέπτεται, πῶς θά διέλθει αὐτό, ἄν ὁ Θεός τόν ἀφήσει στήν ζωή αὐτή. Καθένας, γιά τό καινούργιο ἔτος διανοεῖται νέες ἐπιχειρήσεις, φαντάζεται νέες ἐπικερδεῖς ἐργασίες, πλάθει νέα σχέδια πρός πλήρωση τῶν πόθων καί ἐπιθυμιῶν του… Ἀλλ’ ὅταν ἄνθρωπε, κατά τό ἔτος τοῦτο ἐπιτύχεις ὅτι ἐπιθυμεῖς, θά εἶσαι ἄραγε εὐτυχής; Ἄν ἀποκτήσεις πλούτη, δόξα, τιμές καί εὐζωϊα, θά ἔχεις καί τήν εὐδαιμονία; Ὦ! Πόσο τόν ἑαυτό σου πλανᾶς, πόσο ἐξαπατᾶσαι! Τίποτα ἀπό τήν γῆ δέν μπορεῖ νά σέ κάνει εὐτυχῆ… Τί ἄν ἐντός τοῦ ἔτους τούτου ἐπιτύχεις τούς πόθους καί τίς δίκαιες ἐπιθυμίες σου καί σέ καταλάβει ὁ θάνατος;…