Η πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι μαρτυρική...

του Στρατή Ανδριώτη

Αφηνιάσανε χρονιάρες ημέρες οι κάθε είδους πολέμιοι της Ορθοδοξίας. Με αφορμή την προφυλάκιση του Γέροντος Εφραίμ, ξεθηκάρωσαν το αντιχριστιανικό τους μένος και όρμησαν με το γνωστό δαιμονικό μίσος, κατηγορώντας και βλασφημώντας, θέλοντας να εξευτελίσουν πρόσωπα της Εκκλησίας, ζώντες και τεθνεώτες, Αγίους, χριστιανικά σύμβολα, ιερά και όσια.

Διάφοροι δημοσιογραφίσκοι, αποτυχημένοι άθεοι πολιτικάντηδες που τους βάζουν στη Βουλή οι Χριστιανοί ψηφοφόροι, κυράτσες και κάθε είδους άσχετοι και ανεύθυνοι, την ίδια ώρα που η χώρα μας διαλύεται και ξεπουλιέται, άρπαξαν ένα πληκτρολόγιο ή ένα μικρόφωνο και άρχισαν να ξερνούν ρυπαρόλογα. Βλέπουν οικονομικά εγκλήματα Μονών, βλέπουν ότι η Εκκλησία αδικεί το υποταγμένο στους αμερικανοεβραίους μασονικό κράτος, παραβλέποντας ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία συμπορεύθηκε με το κράτος επί σειρά αιώνων και έχει προσφέρει τα μέγιστα σ’ αυτή τη χώρα, που οι περισσότεροι πολίτες της ανήκουν σ’ αυτή την Εκκλησία. Μη θέλοντας να παραδεχθούν το αυτονόητο: Ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει προσφέρει ασυγκρίτως πολλά περισσότερα απ’ όσα έχει λάβει από το κράτος. Αψηφώντας ότι επί τουρκοκρατίας που δεν υπήρχε ελληνικό κράτος, η Εκκλησία ήταν αυτή που διέσωσε το Γένος μας, τα γράμματα, την ελληνική παιδεία, τη γλώσσα, την ιστορία της και ανάστησε την Ελλάδα. Ότι, για την πίστη στον Χριστό επαναστάτησαν οι Έλληνες και ελευθέρωσαν τη χώρα μας...

Όλοι γνωρίζουν ότι παλαιότερα, μόνο στα μοναστήρια υπήρχαν γηροκομεία, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία, πτωχοκομεία κ.α. Γι αυτό, οι τότε αυτοκράτορες και πολύς κόσμος έκανε δωρεές στα μοναστήρια, για να μπορούν να αντεπεξέλθουν στο μεγάλο φιλανθρωπικό έργο τους. Σε αντίθεση με σήμερα, που πολλοί Έλληνες οι οποίοι δεν έχουν που να αφήσουν τα υπάρχοντά τους και τα αφήνουν σε λαθρομετανάστες.

Παρότι η Ορθόδοξη Εκκλησία καταληστεύθηκε μετά το 1821 από το αρχικά βαυαρικό κράτος και εν συνεχεία από το μασονοκρατούμενο ελληνικό κράτος, όπου πολλά μοναστήρια δημεύθηκαν και μηχανεύθηκαν λησταρχικά μέτρα κλέβοντας στην ουσία από την Εκκλησία την περιουσία της, μέρος της οποίας είχε ήδη διαμοιράσει αφιλοκερδώς πολλές φορές στους Έλληνες πολίτες για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν δικά της παιδιά και σε κάθε δύσκολη περίσταση έσπευδε να συμπαρασταθεί στο ανύπαρκτο κράτος και να βοηθήσει. Πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι η Εκκλησία έχει το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο φιλανθρωπικό έργο στην Ελλάδα με περισσότερα από 1.000 φιλανθρωπικά ιδρύματα, στα οποία παρέχει υπηρεσίες που θα έπρεπε κανονικά να δίδει το κράτος «πρόνοιας» που ονειρεύονται οι κυβερνήσεις που κατέστρεψαν τη χώρα μας, την οποία έσωσαν με το αίμα τους οι ήρωες του Γένους μας. Όμως, το έργο αυτό της Εκκλησίας αποσιωπάται συστηματικά από τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, που αντιθέτως προβάλλουν με ευκολία κατευθυνόμενα ρεπορτάζ του γονάτου, διογκωμένες πληροφορίες κάνοντας συχνά την τρίχα τριχιά για να σκανδαλίζουν τον κόσμο!

Από την πλευρά της Εκκλησίας, είναι «δόγμα» ανά τους αιώνες, ότι η πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι εσαεί Μαρτυρική. Οι εχθροί της φυλάκισαν, βασάνισαν, χλεύασαν και Σταύρωσαν τον Χριστό που ήταν ο ίδιος ο Θεός, θανάτωσαν Αποστόλους, Αγίους ανθρώπους, ακόμα και μικρά νήπια, γυναίκες και ηλικιωμένους που μαρτύρησαν. Το «έγκλημά» τους; ότι πίστευαν στον Ιησού Χριστό, στη διδασκαλία και στη ζωή Εκείνου που κανείς δεν μπορεί να παραβάλει την παραμικρή αμφιβολία ή κατηγορία.

Ο κόσμος μας, που έχει δοκιμάσει ειδών-ειδών πολιτικά συστήματα, θεωρίες και ανθρωποκαμώματα, βλέπει ότι πάνε όλα από το κακό στο χειρότερο και η μόνη ελπίδα που θα σώσει την ανθρωπότητα είναι να κάνουμε πράξη το Ευαγγέλιο του Χριστού. Όμως, πολλοί αυτοεξόριστοι από την Εκκλησία, που θέλουν να «ζουν» δοκιμάζοντας κάθε αμαρτία και κραιπάλη στη ζωή τους και θεωρούν εμπόδιο το Ευαγγέλιο, για να δικαιολογήσουν την αποστασία τους, ψάχνουν να βρουν στους κληρικούς, γενικότερα και στους Χριστιανούς, ψεγάδια, αντί να προσπαθήσουν να μιμηθούν τη ζωή του Χριστού. Άτομα με χριστιανικά ονόματα, γεννημένοι από Χριστιανούς γονείς που απαρνήθηκαν την πίστη τους και έγιναν οι χειρότεροι πολέμιοι, αγριότεροι ακόμα και από τους «παραδοσιακούς» εχθρούς του Γένους μας.

Είναι αληθές ότι η Μαρτυρική πορεία που ακολουθεί η Εκκλησία από ιδρύσεώς της, είναι ο Σταυρός που σηκώνει ανά τους αιώνες πορευόμενη προς την Ανάσταση και ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν οι Χριστιανοί να ξεπερνούν την πολεμική των απομακρυθέντων από την Εκκλησία του Χριστού, είναι η πνευματική ζωή με την οποία μπορούν να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις, πίσω από τις οποίες κρύβεται ο αρχέκακος εχθρός των ανθρώπων…