14 Απριλίου 2015

Ἐγὼ εἶμαι ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ζωή

γιος ουστνος Πόποβιτς
Ἐὰν πάρχει μι λήθεια στν ποία θ μποροσαν ν συνοψισθον λες ο εαγγελικς λήθειες, λήθεια ατ θ ταν νάσταση το Χριστο. Κα κόμη, ἐὰν πάρχει μι πραγματικότητα στν ποία θ μποροσαν ν συνοψισθον λες ο καινοδιαθηκικς πραγματικότητες, πραγματικότητα ατ θ ταν νάσταση το Χριστο. Μόνο στν νάσταση το Χριστο ξηγονται λα τ θαύματά Του, λες ο λήθειές Του, λα τ λόγια Του, λα τ γεγονότα τς Καινς Διαθήκης...
 
Μέχρι τν νάστασή Του Κύριος δίδασκε γι τν αώνια ζωή, λλ μ τν νάστασή Του δειξε τι διος ντως εναι αώνια ζωή. Μέχρι τν νάστασή Του δίδασκε γι τν νάσταση τν νεκρν, λλ μ τν νάστασή Του δειξε τι διος εναι πράγματι νάσταση τν νεκρν. Μέχρι τν νάστασή Του δίδασκε τι πίστη σ’ Ατν μεταφέρει κ το θανάτου ες τν ζωήν, λλ μ τν νάστασή Του δειξε τι διος νίκησε τ θάνατο κα τσι ξασφάλισε στος θανατωμένους νθρώπους τ μετάβαση κ το θανάτου στν νάσταση.
 
Μ τν μαρτία νθρωπος γινε θνητς κα πεπερασμένος· μ τν νάσταση το Θεανθρώπου γίνεται θάνατος κα αώνιος. Σ’ ατ δ κριβς γκειται δύναμη κα τ κράτος κα παντοδυναμία τς το Χριστο ναστάσεως. Κα γι ατ χωρς τν νάσταση το Χριστο δν θ πρχε κν Χριστιανισμός. Μεταξ τν θαυμάτων νάσταση το Κυρίου εναι τ μεγαλύτερο θαμα. λα τ λλα θαύματα πηγάζουν π ατ κα συνοψίζονται σ’ ατό. πατ πηγάζουν πίστη κα γάπη κα λπίδα κα προσευχ κα θεοσέβεια. Ατ εναι κενο τ ποο καμία λλη θρησκεία δν χει· ατ εναι κενο τ ποο νυψώνει τν Κύριο περάνω λων τν νθρώπων κα τν θεν. Ατ εναι κενο τ ποο κατ τρόπο μοναδικ κα ναμφισβήτητο δείχνει κα ποδεικνύει τι ησος Χριστς εναι μόνος ληθινς Θες κα Κύριος σ λους τος ρατος κα όρατους κόσμους.
 
Τ τι νθρωπος πιστεύει ληθιν στν ναστάντα Κύριο τ ποδεικνύει μ τ ν γωνίζεται κατ τς μαρτίας κα τν παθν κα ἐὰν μν γωνίζεται, πρέπει ν γνωρίζει τι γωνίζεται γι τν θανασία κα τν αώνια ζωή. Ἐὰν μως δν γωνίζεται, τότε μάταιη πίστη του! Διότι, ἐὰν πίστη το νθρώπου δν εναι γώνας γι τν θανασία κα τν αωνιότητα, τότε τί εναι; Ἐὰν μ τν πίστη στ Χριστ δν φθάνει κανες στν θανασία κα τν π το θανάτου νίκη, τότε πρς τί πίστη μας; Ἐὰν Χριστς δν ναστήθηκε, τοτο σημαίνει τι μαρτία κα θάνατος δν χουν νικηθε. Ἐὰν δ δν χουν ατ τ δύο νικηθε, τότε γιατί ν πιστεύει κανες στ Χριστό; κενος μως ποος μ τν πίστη στν ναστάντα Χριστ γωνίζεται ναντίον κάθε μαρτίας του, ατς νισχύει σιγ-σιγ μέσα του τν ασθηση τι Κύριος πραγματικ ναστήθηκε, μβλυνε τ κέντρο το θανάτου, νίκησε τ θάνατο σ λα τ μέτωπα τς μάχης.
 
Χωρς τν νάσταση δν πάρχει οτε στν οραν οτε κάτω π τν οραν τίποτε πι παράλογο π τν κόσμο ατ οτε μεγαλύτερη πελπισία π τ ζω ατή, δίχως θανασία. Σ’ λους τος κόσμους δν πάρχει περισσότερο δυστυχισμένη παρξη π τν νθρωπο, πο δν πιστεύει στν νάσταση τν νεκρν. Γι’ ατό, γι τν νθρώπινη παρξη, ναστημένος Κύριος εναι τ «πάντα ν πσιν» σ’ λους τος κόσμους: ,τι τ ραο, τ Καλό, τ ληθινό, τ Προσφιλές, τ Χαρμόσυνο, τ Θεο, τ Σοφό, τ Αώνιο. Ατς εναι λη γάπη μας, λη λήθειά μας, λη Χαρά μας, λο τ γαθό μας, λη Ζωή μας, Αωνία Ζω σ λες τς αωνιότητες κα περαντοσύνες.
 
 (Πηγή: agiazoni.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια: