Ἡ πνευματικὴ ζωὴ στὴν οἰκογένεια. Οἱ σχέσεις μὲ τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς φίλους

-Γέροντα, κάποια κυρία ρώτησε τί νὰ κάνη μὲ δύο ξαδέλφες της ποὺ ζοῦν γιὰ χρόνια παρασιτικὰ εἰς βάρος της.

-Τί θέλει; νὰ κάνουμε τώρα καινούργιο Εὐαγγέλιο; Ἀπὸ αὐτὴν ζητάει ὁ Θεὸς νὰ τὶς βοηθάει καὶ Ἐκεῖνος θὰ κάνη, ὅ,τι συμφέρει στὴν ψυχή τους.

-Γέροντα, ὅταν ἀνάμεσα σὲ συγγενεῖς δημιουργηθῆ μιὰ παρεξήγηση, πρέπει νὰ τοὺς πῆ κανεὶς κάτι, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήση;

-Ναί, πρέπει νὰ πῆ κάτι μὲ τρόπο, γιατί, ἄν σιωπήση, ἴσως κάνη κακό. Ἄν τὸν παρεξηγήσουν, νὰ πάη ξανὰ καὶ νὰ τοὺς πῆ: «νὰ μὲ συγχωρήσετε ποῦ σᾶς στενοχώρησα», καὶ στὸ ἑξῆς νὰ τοὺς ἀφήση καὶ νὰ προσεύχεται γι’ αὐτούς...

Ὅποιος θέλει νὰ ζήσει εἰρηνικά, πρέπει νὰ προσέξη ἰδιαίτερα τὶς σχέσεις του μὲ συγγενεῖς καὶ φίλους. Νὰ μὴν ξεγελιέται ἀπὸ τὴν εὐγένεια ποὺ ἴσως συναντᾶ. Ἡ κοσμικὴ εὐγένεια μπορεὶ νὰ κάνη πολὺ κακό, γιατὶ ἔχει ὑποκρισία. Ἡ ἐξωτερικὴ συμπεριφορὰ μπορεῖ νὰ παρουσιάζη ἕναν τέλειο ἅγιο, ἀλλά, ὅταν ἀποκαλυφθῆ ὁ ἐσωτερικός του κόσμος, νὰ εἶναι τελείως τὸ ἀντίθετο.

-Ὅταν, Γέροντα, νιώθη κανεὶς τὴν καλωσύνη τοῦ ἄλλου, εἶναι σωστὸ νὰ ἐκφράζεται γι’ αὐτὴν;

-Ἄν εἶναι πολὺ δικός του ἄνθρωπος δὲν χρειάζεται, γιατὶ καὶ αὐτὸς κάποτε θὰ τὸν εἶχε ἐξυπηρετήσει, ἀλλὰ καὶ νιώθει τὴν ἐσωτερικὴ εὐγνωμοσύνη ποὺ ὑπάρχει.

Ἅν ὅμως δὲν εἶναι δικός του ἄνθρωπος, τότε, μὲ ὅποιον τρόπο μπορεῖ, ἄς ἐκφράση τὴν εὐγνωμοσύνη του.

Στοὺς ξένους λέμε «εὐχαριστῶ». Ἐὰν θελήση λ.χ. ἕνα παιδὶ νὰ ἐκφράση τὴν εὐγνωμοσύνη του στοὺς γονεῖς του, δὲν πρέπει νὰ κάνη ἄλλη δουλειὰ ἀπὸ τὸ νὰ τοὺς λέη συνέχεια, μέρα-νύχτα, «εὐχαριστῶ» γιὰ ὅσα κάνουν γι’ αὐτό.

Πολὺ βοηθάει τὸ νὰ εἶναι κανεὶς ἁπλὸς στὶς σχέσεις του μὲ τοὺς ἄλλους, νὰ ἔχη γι’ αὐτοὺς πάντοτε καλὸ λογισμὸ καὶ νὰ μὴν παίρνη ὅλους τοὺς ἀνθρώπους στὰ σοβαρά. Νὰ ἀποφεύγη τὶς συζητήσεις ποὺ γίνονται δῆθεν γιὰ πνευματικὴ ὠφέλεια καὶ φέρνουν μᾶλλον πονοκέφαλο.

Νὰ μὴν περιμένη πνευματικὴ κατανόηση ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν στὸν Θεό. Καλύτερα νὰ εὔχεται γι’ αὐτοὺς νὰ τοὺς συγχωρήση ὁ Θεὸς καὶ νὰ τοὺς φωτίση. Νὰ μιλάη στὸν καθέναν μὲ τὴν δική του γλῶσσα καὶ νὰ μὴ φανερώνη τὶς μεγάλες ἀλήθειες ποὺ πιστεύει καὶ ζῆ, γιατὶ δὲν θὰ τὸν καταλάβουν, ἐπειδὴ μιλάει σὲ ἄλλη συχνότητα καὶ σὲ διαφορετικό μῆκος κύματος.

Μερικοί λένε: «θέλω νὰ γνωρίσουν καὶ οἱ ἄλλοι τὸν Χριστὸ, ὅπως Τὸν γνώρισα κι ἐγὼ», καὶ κάνουν τὸν δάσκαλο στοὺς ἄλλους. Πρέπει ὅμως ἡ ζωή τους νὰ συμφωνῆ μὲ αὐτὰ πού διδάσκουν. Ὅταν μὲ τὴν ζωή τους διδάσκουν ἄλλον Χριστὸ καὶ δὲν ἀνταποκρίνονται σὲ αὐτὰ ποὺ λένε, τότε δὲν μποροῦν νὰ ποῦν ὅτι γνώρισαν τὸν Χριστό. Καὶ ἄν κανείς δὲν ἔχη βιώματα, θὰ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν πραγματικότητα καὶ, ἀργὰ ἤ γρήγορα, θὰ τὸν προδώση ὁ ἑαυτὸςτου.

Ὅταν μὲ πόνο καὶ ἀληθινὴ ἀγάπη πλησιάσουμε κάποιον, τότε ἡ ἀληθινὴ αὐτὴ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἀλλοιώνει τὸν πλησίον μας. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἁγιότητα, ὅπου κι ἄν βρεθῆ, δημιουργεῖ κατὰ κάποιον τρόπο γύρω του ἕνα ἠλεκτρομαγνητικὸ πνευματικὸ πεδίο καὶ ἐπηρεάζει ὅσους βρίσκονται μέσα σ’ αὐτό. Βέβαια, πρέπει νὰ προσέχουμε νὰ μὴ σπαταλᾶμε τὴν ἀγάπη μας καὶ νὰ μὴν δίνουμε τὴν καρδιά μας εὔκολα, γιατὶ πολλὲς φορὲς μερικοί ἐκμεταλλεύονται τὴν δική μας καρδιὰ καὶ μᾶς τὴν κάνουν κιμᾶ ἤ ἄλλοτε δὲν μποροῦν νὰ μᾶς καταλάβουν καὶ μᾶς παρεξηγοῦν

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Οἱ σχέσεις μὲ τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς φίλους

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 17 ΔΕΚ 2012

http://talantoblog.blogspot.gr/2012/12/blog-post_5254.html