Όλα ας τα δώσουμε στην πατρίδα!

* 16 Φεβρουαρίου 1821. Στων Υψηλάντηδων το αρχοντικό, στο Κινσώβ της Ρωσίας, γύρω στο τραπέζι τα τέσσερα αδέλφια Αλέξανδρος, Δημήτριος, Νικόλαος καί Γεώργιος γράφουν την προκήρυξη. Μέσα στην επίσημη σιωπή ακούγεται αργή καί γαλήνια η φωνή του Αλέξανδρου:
— Ναί, αδελφοί, όλα τα προσφέρουμε θυσία πατριωτική... Καί τα δύο εκατομμύρια της αποζημίωσης για την επίταξη του αρχοντικού μας στην Κωνσταντινούπολη από τους Τούρκους. Καί τα κτήματά μας στη Βλαχία. Η τιμή τους είναι έξι εκατομμύρια. Ας προσφέρουμε καί τους βαθμούς καί τους μισθούς, τους οποίους απολαμβάνουμε στη ρωσική υπηρεσία. Όλα ας τα δώσουμε στην πατρίδα! ...Σηκώθηκε, βγήκε από την αίθουσα για να φέρει τη γερόντισσα μάνα, την τρανή αρχόντισσα Ελισάβετ.
— Μητέρα, είπε, η σωτηρία της πατρίδας μπορεί να απαιτήσει καί τη θυσία του κτήματός μας στην Κοζνίτσα, το οποίο δίνει έσοδα 54.000 ρούβλια το χρόνο. Προσφέρεις το κτήμα αυτό στην πατρίδα;
Η αρχόντισσα Υψηλάντισσα δάκρυσε:
— Παιδιά μου, είπε, εγώ προσφέρω εσάς τα φίλτατά μου καί θα λυπηθώ τα ρούβλια;
Με τα τελευταία αυτά λόγια ή προκήρυξη ήταν τελειωμένη καί ο πρωτότοκος γιος υπόγραψε με το αριστερό του χέρι:
Αλέξανδρος Υψηλάντης.

* Στη Μύκονο κάλεσαν σε σύσκεψη προκρίτους του νησιού. Η Μαντώ Μαυρογένους, σοβαρή καί επιβλητική καθώς ήταν, συνάρπαζε όλους με τα ενθουσιώδη καί πειστικά λόγια της:
— Έρχομαι να προσφέρω την περιουσία μου για τον αγώνα του Γένους, είπε. Ας ενώσουμε
τις δυνάμεις μας με αυτές των αδελφών μας, πού πολεμούν για τη λευτεριά του Έθνους μας. Ας τινάξουμε από πάνω μας αυτή τη φοβερή σκλαβιά.
Μάταια οι δικοί της προσπαθούν να την αναστείλουν.
— Η Πατρίδα να ελευθερωθεί καί δε με μέλει τι θ' απογίνω εγώ. Όταν θα έχω χρησιμοποιήσει όλα όσα μπορώ να διαθέσω για την ιερή υπόθεση της ελευθερίας, θα τρέξω στο στρατόπεδο των Ελλήνων, για να τους ενθαρρύνω με την απόφασή μου να πεθάνω, αν χρειαστεί, για την ελευθερία, αποκρίνεται.
Μετά την επανάσταση ή Μαντώ είχε απομείνει πάμφτωχη.