Οι πολεμούντες την Ελληνική ιστορία

Την ίδια στιγμή που γράφονται από πολλούς, ιδίως ξένους, λόγιους και ιστορικούς της εποχής μας, αλλά καί των προηγούμενων περιόδων, πολλά σπουδαία συγγράμματα και προβάλλεται σε όλο τον κόσμο εξυμνούμενη η σπουδαιότητα του μακραίωνου πολιτισμού του Βυζαντίου, υπάρχουν και μερικές ρυπαρές «αρθρογραφίες» που έχουν ως σκοπό να μειώσουν την σημαντικότητα της ελληνοχριστιανικής αυτοκρατορίας, την οποία και εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε εκτιμήσει όσο θα έπρεπε, πλανώμενοι από προπαγανδιστικές επιρροές, προερχόμενες εκ της Δύσεως. Οι Δυτικοί οι οποίοι επειδή κατακτήθηκαν και αλλοτριώθηκαν από τους Φράγκους κυρίως, δεν επιδέχονται ότι οι Έλληνες ήταν αυτοί που στην Ανατολή συνέχισαν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία καί ότι αυτό που ξεκίνησε ο Μέγας Αλέξανδρος καί παρέλαβαν οι Ρωμαίοι, το διέσωσαν οι Έλληνες Χριστιανοί ακόμα και μέσα στην τουρκοκρατία. Η Ρωμανία ή αλλιώς Νέα Ρώμη, μετονομασθείσα σε Βυζάντιο μετά την άλωση από τους Τούρκους, λαμβάνει χώρα ως συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που αφού εκχριστιανίσθηκε και εξελληνίσθηκε απόλυτα, συνεχίσθηκε πολεμούμενη όσο καμία άλλη.
Δυστυχώς, διάφοροι ευκαιριακοί και ανιστόρητοι, μερικές φορές και «μισθωτοί» διαστρεβλωτές της Ελληνικής ιστορίας, προσπαθούν να πείσουν χωρίς επιχειρήματα ότι οι Βυζαντινοί δεν ήταν Έλληνες. Αυτός είναι ο καημός τους. Και μας θυμίζουν κάποιους Τούρκους ξεναγούς που όταν δείχνουν στους τουρίστες τα Ελληνικά μνημεία στη «χώρα» τους, και ερωτώνται ποιών έργα είναι τα παρουσιαζόμενα, απαντούν ότι είναι των Βυζαντινών, και όταν ξαναερωτηθούν τι ήταν οι Βυζαντινοί, λένε ότι είναι κάποιοι που ήρθαν εξ Ανατολών, δηλαδή από το υπερπέραν! Κάτι σαν εξωγήινοι. Και όταν κάποιοι πιο παρατηρητικοί και διαβασμένοι τουρίστες τους πουν ότι τα γράμματα πάνω στα μνημεία που τους δείχνουν είναι ελληνικά, οι ονομασίες πόλεων, χωριών και τοποθεσιών είναι ελληνικές, τότε οι «γείτονες» αλλάζουν κουβέντα. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Αν και δεν χρειάζεται να ψάχνουμε επιχειρήματα για να αποδείξουμε τα αυτονόητα, αξίζει όμως να παρατηρήσουμε μια μεγάλη και αποστομωτική αλήθεια που απορρέει μέσα από την παράδοση της Εκκλησίας. Αυτές τις ημέρες, παρακολουθήσαμε την κατανυκτική Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου, που ψάλθηκε σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και μαζί διαβάσθηκαν οι Χαιρετισμοί στην Παναγία. Οι σκέψεις που διαπερνούν τον καθένα, πέραν της πνευματικής πληρότητας, είναι ότι ο Ακάθιστος Ύμνος ψάλθηκε για πρώτη φορά τον 7ο αιώνα, ως ευχαριστία προς την Παναγία που έσωσε την Κωνσταντινούπολη από τους Πέρσες και τους Σκύθες, αργότερα και από Αγαρηνούς, Σαρακηνούς. Ο θεσπέσιος αυτός Ύμνος γράφθηκε στην Ελληνική γραφή και ψάλθηκε στην Ελληνική γλώσσα. Ενίοτε δε, ψάλλεται απαράλλακτα και αδιαλείπτως από τον 7ο αιώνα μέχρι σήμερα και διαβάζεται στην ίδια Ελληνική γλώσσα και γραφή, οι μεν κανόνες του Ακαθίστου Ύμνου τις πέντε πρώτες Εβδομάδες των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και οι ειρμοί αυτών των κανόνων ψάλλονται και ως Καταβασίες σε διάφορες περιόδους όλου του έτους, καί ως προσόμοια κανόνων Αγίων (βλ. Όρθρους), οι δε Χαιρετισμοί διαβάζονται καθημερινά καθ’ όλο το έτος συμπεριλαμβανόμενοι στο μικρό Απόδειπνο. Αφού λοιπόν χρησιμοποιείτο στην Βυζαντινή αυτοκρατορία η Ελληνική γλώσσα και γραφή, και σχεδόν όλοι οι αυτοκράτορες και οι Πατριάρχες ήταν Έλληνες, ο στρατός Ελληνικός, καθώς και οι νόμοι, οι συνήθειες, ο πολιτισμός, τότε γιατί πρέπει να ζορίζονται κάποιοι να αποδείξουν κάτι που δεν υφίσταται. Υπάρχουν τόσα και τόσα βιβλία μεγάλων συγγραφέων, που αποδεικνύουν περίτρανα ότι από τον 7ο αιώνα η αυτοκρατορία ήταν καθαρά Ελληνική. Και οι κατοικούντες την βυζαντινή επικράτεια λεγόντουσαν Ρωμηοί και ο πολιτισμός τους Ρωμηοσύνη, όπου η λέξη Ρωμηός έχει μέχρι και σήμερα την έννοια του Ορθοδόξου Έλληνα.
Γιατί λοιπόν, τους έχει πιάσει μερικούς η μανία και προσπαθούν να καταργήσουν, να αλλοιώσουν και να εξαφανίσουν την Ελληνική ιστορία, ειδικά όταν πέφτει στην αντίληψή τους ότι ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός συμπορεύονται από κοινού;
Στρατής Ανδριώτης