Η εξουσία "του δεσμείν καί λύειν"

Από το συναξάρι της 15ης Οκτωβρίου

Ένας μοναχός της Αιγύπτου δεχόμενος δαιμονικό πειρασμό, δεν έκανε υπακοή για ασήμαντη αιτία στο Γέροντά του, και αδιαφορώντας για το επιτίμιο που του επέβαλε έφυγε από την σκήτη πηγαίνοντας στην Αλεξάνδρεια, όπου διωκόντουσαν ανελέητα οι Χριστιανοί κατά την βασιλεία του Μαξιμίνου (308-311μ.Χ). Εκεί ο μοναχός συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες και επειδή δεν θυσίαζε στα είδωλα, τον έδειραν και τέλος τον αποκεφάλισαν, πετώντας το σώμα του στα σκυλιά. Κάποιοι ευσεβείς Χριστιανοί παρέλαβαν το μαρτυρικό λείψανό του, το έβαλαν σε λάρνακα και το τοποθέτησαν στο Άγιο Βήμα ενός Ναού για να τιμάται ως Μάρτυρας. Παραδόξως όμως, οπόταν γινόταν η Θεία Λειτουργία καί εκφωνείτο το «Όσοι κατηχούμενοι προέλθετε, οι κατηχούμενοι προέλθετε», βλέπανε όλοι οι παρευρισκόμενοι, να βγαίνει η λάρνακα μόνη της από το Ιερό και να φτάνει στο νάρθηκα του Ναού, όπου παρέμενε μέχρι την απόλυση. Κατόπιν γυρνούσε πάλι μόνη της, χωρίς να την ακουμπάει κανείς, στο σημείο του Ιερού όπου ήταν η θέση της.

Ένας διορατικός Πατέρας, πληροφορήθηκε το γεγονός και παρακάλεσε τον Θεό να του φανερωθεί η αιτία του θαύματος. Πράγματι, του παρουσιάστηκε Άγγελος και τον ρώτησε γιατί θαυμάζει και απορεί, εξηγώντας του ότι οι Απόστολοι του Χριστού, καθώς και οι διάδοχοί τους, είχαν λάβει εξουσία «του δεσμείν και λύειν», και ο αδελφός που αξιώθηκε να χύσει το αίμα του για τον Χριστό, αλλά δεν του επιτρέπεται να βρίσκεται μέσα στο Ιερό Βήμα όσο τελείται η αναίμακτη θυσία, είναι διότι τον διώχνει ο Άγγελος μέχρι το νάρθηκα. Και αυτό συμβαίνει επειδή, αν και υποτακτικός, αθέτησε την υπακοή και τον κανόνα με τον οποίο τον επιτίμησε ο Γέροντάς του. Συνεπώς, αν και έλαβε μαρτυρικό στεφάνι, ήταν δεμένος με το επιτίμιο και γι’ αυτό δεν μπορούσε να βρίσκεται μέσα στο Ιερό όταν τελούσαν τη Θεία Λειτουργία. Εκτός και αν του έλυνε τον κανόνα ο Γέροντας που τον έδεσε.

Μετά την πληροφορία από τον Θεό που είχε ο άγιος αυτός ασκητής, πήγε στον Γέροντα του μάρτυρα και αφού του διηγήθηκε όλα αυτά τα θαυμαστά σημεία, πήγαν στην Αλεξάνδρεια και στο Ναό που βρισκόταν το λείψανο του μάρτυρα, δίδοντάς του συγχώρεση, ασπαζόμενοι, προσευχόμενοι και δοξολογώντας τον Θεό, διότι από την στιγμή εκείνη ο μάρτυρας παρέμενε στο Άγιο Βήμα κάθε φορά που ετελείτο η Θεία Λειτουργία!