Ο Χριστός, φίλε μου, δεν έκανε διακρίσεις...

 Και μου λες...δε τα γουστάρω αυτά !

Οι παπάδες και το σινάφι τους με απωθούν.

Και σου λέω... πιάσε το Χριστό.

Κάνε μια προσπάθεια να τον συναντήσεις...

Εκείνον τον ίδιο...!

Στην καρδιά σου να τον νιώσεις,

να επικοινωνήσεις.

Όχι απλά ν’ανάψεις ένα κεράκι

και να ξαναπάς το Πάσχα.

Όλοι χωράνε μέσα στην εκκλησία, φίλε !

Και οι καλοί παπάδες και οι αγιογδύτες.

Και οι καλοί απλοί άνθρωποι και τα λαμόγια.

Ο Χριστός, φίλε μου, δεν έκανε διακρίσεις...

«...Τὸ πιστεύω, θὰ ξαναμποῦμε στὴν Ἁγια-Σοφιὰ νὰ τελειώσουμε τὴ διακοπεῖσα Λειτουργία..."

 «...Τὸ πιστεύω, θὰ ξαναμποῦμε στὴν Ἁγια-Σοφιὰ νὰ τελειώσουμε τὴ διακοπεῖσα Λειτουργία―, πρέπει ὅλοι νὰ μετανοήσουμε· οὔτε μοιχεῖες, οὔτε διαζύγια, οὔτε βλασφημίες, οὔτε ἐκτρώσεις, οὔτε ἀδικίες, ἀλλὰ παντοῦ νὰ βασιλεύῃ Χριστός. Τότε Ἐκεῖνος θὰ σκεπάσῃ καὶ θὰ εὐλογήσῃ τὸν τόπο μας, καὶ θὰ κάνῃ τὸ θαῦμα νὰ δοξασθῇ πάλι ἡ πατρίδα μας καὶ νὰ ξαναστηθῇ ὁ σταυρὸς στὸν τροῦλλο τῆς Ἁγια-Σοφιᾶς. Ἔτσι γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, τρίτη φορά (πρώτη στὸ Βυζάντιο, δεύτερη στὰ βουνὰ τῆς Πίνδου, τρίτη στὸν Ἕβρο καὶ τὰ νησιά), θὰ σταθοῦμε ἐμπρὸς στὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ θὰ ξαναποῦμε· «Χαῖρε», Παναγιά, «δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι»...

~Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης~

Ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρ. Τ. Ερντογάν

Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,

Πρόσφατα έχετε καθιερώσει μια επαναλαμβανόμενη και συνεχή αναφορά στα «σύνορα της καρδιάς των Τούρκων», όπως τα αντιλαμβάνεστε εσείς, τα οποία δεν ταυτίζονται με τα σημερινά φυσικά σύνορα της Τουρκίας προκειμένου να «χωρέσουν» σε αυτά και όλες οι νέο-οθωμανικές, επεκτατικές σας επιδιώξεις. Συχνά μάλιστα, μας πληροφορείτε πως παραδίδετε σε όλους εμάς και «μαθήματα ιστορίας».

Εμείς όμως γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα «μαθήματα ιστορίας» όπως τα αποκαλείτε, αποτελούν μαθήματα επικίνδυνου λαϊκισμού σε ανιστόρητους και αμόρφωτους ανθρώπους οι οποίοι είναι φυσικό να μην γνωρίζουν όσα θα έπρεπε να γνωρίζετε εσείς!

Ο Χριστός χτυπάει την πόρτα της καρδιά σου. Άκουσε τον!

 Του Πατρός Σπυρίδωνος Σκουτη.

"Ψάξε να βρείς τον εαυτό σου μέσα στο κείμενο εύχομαι να μην τον βρείς... Έχουμε έναν θησαυρό και δεν κάνουμε τίποτα όχι μόνο για να τον μάθουμε αλλά και για να τον ζήσουμε και αυτός δεν είναι άλλος από την Ορθόδοξη αλήθεια. Πάμε να δούμε όμως , πόσο υποκριτές είμαστε. - Γεννιόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί - μέσα δηλαδή στην αληθινή πίστη όπου ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος ώστε να μας διδάξει της πνευματικές νουθεσίες για την σωτηρία μας και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα.

Αυτοί είναι οι μοναχοί…

Τα αρνούνται όλα…κάθε επίγειο δεσμό, κάθε ηδονική φυλακή, κάθε κοσμική προσμονή…

…και βλέπεις το πρόσωπό τους να λάμπει από χαρά, και βλέπεις στο πρόσωπό τους την αρχέγονη ελευθερία, την απλότητα και την ειρήνη

…τα μάτια τους χάνονται μέσα στην αλμύρα των δακρύων, τα μαλλιά τους να μπερδεύονται μέσα στην πνοή του Πνεύματος και όλη τους η ύπαρξη γίνεται μία ευχή υπέρ της του κόσμου σωτηρίας

… Αυτοί είναι οι μοναχοί…είναι εκείνες οι ένσαρκες λαμπάδες της αυτοθυσίας.

Αυτοί είναι οι μοναχοί… άνθρωποι που ζουν εκτός του κόσμου για τον κόσμο…

Η Εκκλησία γιατί δεν κάνει αυτό κι εκείνο και το άλλο;

 Περιφέρεται στην ατμόσφαιρα συχνά ένα επιχείρημα. Η Εκκλησία που θέλει να φέρει κόσμο Κοντά της γιατί δεν κάνει τίποτα; Ή δεν κάνει αυτό κι εκείνο και το άλλο;

Η Εκκλησία δεν είναι μαγαζάκι. Δεν ψάχνει πελάτες. Ούτε εργαζόμενους. Η Εκκλησία καλεί αιώνια τον άνθρωπο (άνευ φυλής και έθνους) και τον προετοιμάζει συνεχώς να ταξιδεύει στο θαλασσοταραγμένο ταξίδι της Ζωής Της. Δεν βγάζει ανθρώπους στο δρόμο να πουλάνε η να φωνάζουν τη πραμάτεια της , όπως κάποιοι άλλοι (ονόματα δεν λέμε , υπολήψεις δεν θίγουμε, ναι για τους Ιαχωβαδες λέμε).