Δυστυχώς για όλους όσους προσπαθούν να «ξαναγράψουν» την ιστορία της Ρωμανίας (Βυζαντίου), του 1821 και για το πως φθάσαμε στην «Ενωμένη Ευρώπη», συκοφαντώντας, αμφισβητώντας, διαστρεβλώνοντας και αλλοιώνοντας την πραγματικότητα, ευτυχώς υπάρχουν σπουδαίοι ιστορικοί, όπως ο παπαΓιώργης Μεταλληνός, που απαντούν ως καταπέλτες και αποκαθιστούν την ιστορική αλήθεια βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους.
Τον 4ο αιώνα μ.Χ. γεννιέται η Ρωμανία (που επίτηδες μετονομάστηκε τον 16ο αιώνα ως Βυζάντιο), η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης με νέα πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη. Ο Μέγας Κωνσταντίνος μεταμορφώνει και μεταστοιχειώνει το ρωμαϊκό κράτος σε ένα οικουμενικό κράτος που διαποτιζόταν από τον ελληνι(στι)κό πολιτισμό, με συνείδηση Ορθοδόξου χριστιανού πιστού. Μέσα στην Ρωμανία τα ονόματα Έλλην και Ρωμαίος ταυτίζονται. Οι Ρωμαίοι έγιναν Έλληνες πολιτιστικά και οι Έλληνες έγιναν Ρωμαίοι κρατικά. Ο γνήσιος Ρωμηός ήταν Νέο-Ρωμαίος κρατικά, Έλληνας πολιτιστικά και Ορθόδοξος πνευματικά. Αυτό θα είναι το «Γένος των Ρωμαίων», δηλαδή των Ορθοδόξων πολιτών της Νέας Ρώμης. Όλες οι λαότητες θα συνδέονται με την κοινή χριστιανική πίστη. Ο Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος γίνεται ο πρώτος Ρωμηός αυτοκράτορας και ο Ηγέτης του Ορθοδόξου Ελληνισμού.
Όμως, οι πολέμιοι Φραγκογερμανοί και κατακτητές σταδιακά της Δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αφού άλωσαν την Δυτική Ευρώπη, επιτίθονταν στην Ανατολή και κατάφεραν να αλώσουν την Κωνσταντινούπολη (1204), την αποδυνάμωσαν και ουσιαστικά την παρέδωσαν στους Οθωμανούς (1453). Οι Φραγκογερμανοί προσπαθούσαν ανέκαθεν να υποτάξουν με κάθε τρόπο και να κάνουν κακό στην υπόλοιπη Ανατολική Ρωμαίϊκη αυτοκρατορία, και όταν είδαν ότι πλησιάζει ο καιρός για να απελευθερωθούν οι Ορθόδοξοι Ρωμηοί όπως επιθυμούσαν και σχεδίασαν ως ρωμαίϊκη (βυζαντινή) αυτοκρατορία από τον τουρκικό ζυγό, τότε προπαγανδίζουν λυσσαλέα υπέρ της εθνικής ιδέας. Ήθελαν να επικρατήσει το εθνικιστικό πνεύμα στις λαότητες της Ρωμανίας (Σερβίας, Βουλγαρίας, Βλαχίας, Μολδαβίας, Αλβανίας, Λιβάνου, Συρίας κ.ο.κ.) ώστε να τις διαιρέσουν. Ήθελαν μικρά κρατίδια και όχι μεγάλη βυζαντινή αυτοκρατορία, για να μπορούν να τα ελέγχουν και να τα καθυποτάξουν ευκολότερα με εμφυλίους, κομματικά μίση, χρέη, μνημόνια και φτωχοποιήσεις (κάτι που βλέπουμε συχνά μέχρι και σήμερα). Διέσπασαν, λοιπόν, τους Βαλκανικούς Ορθόδοξους λαούς και προετοίμασαν τις αναμεταξύ τους συγκρούσεις.
Ο π. Ι. Ρωμανίδης λέει ότι η Ελληνική επανάσταση επετράπη τότε μόνον, όταν εξασφαλίσθηκε ο αρχαιοελληνικός και αντιρωμαίϊκος (αντιαυτοκρατορικός) προσανατολισμός της. Δηλαδή, ότι οι Φραγκογερμανοί θα επέτρεπαν να απελευθερωθεί μόνο ως μια μικρή Ελλαδίτσα και όχι ως Ρωμανία (Βυζαντινή αυτοκρατορία).
Έγινε συνειδητό, ότι μόνο ως «αρχαίους Έλληνες» μας δέχονταν οι Ευρωπαίοι ανάμεσα τους και μόνο τους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων θα ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν. Ήθελαν ένα μικρό κράτος με πρωτεύουσα την ασήμαντη τότε Αθήνα που θα θύμιζε την αρχαία Ελλάδα και όχι το Βυζάντιο με πρωτεύουσα την Ορθόδοξη Κωνσταντινούπολη.
Μέχρι το 1821 όλες οι εξεγέρσεις και τα επαναστατικά κινήματα κατά της τουρκοκρατίας είχαν ως απώτερο στόχο την ανάσταση και αποκατάσταση της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας (Βυζαντίου) με επίκεντρο την Πόλη. Αυτός ήταν ο κοινός πόθος του Γένους. Η ανάσταση της Ρωμηοσύνης και όχι κάποιας επαρχίας. Ο οικουμενικός αυτός πατριωτισμός ενέπνεε τον Ρήγα Φεραίο, ο οποίος πιστός στην αυτοκρατορική ιδέα σχεδίαζε στους χάρτες του ολόκληρη την αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης, «το οικουμενικό κράτος», απευθυνόμενος σε όλους τους λαούς της και όχι μόνο στους Ελλαδικούς ή τους (φυλετικά) Έλληνες. Χρησιμοποιεί την επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας, τα Ελληνικά και ομιλεί ως Ρωμηός στους άλλους Ρωμηούς ανεξάρτητα από φυλή και γλώσσα. Η σχεδιαζόμενη από αυτόν «Ελληνική Δημοκρατία» είναι πολυεθνική και οικουμενική. Ο Ρήγας έμενε «βυζαντινός» στη συνείδησή του, δηλαδή Ρωμηός!
Οι Δυτικοί, το Πατριαρχείο το μισούσαν διότι καταλάβαινε τα βρωμοσχέδια και τους στόχους του Ναπολέοντα. Μισούσαν το Πατριαρχείο γιατί ήξεραν ότι εξαιτίας του, η Ρωμανία (Βυζάντιο) κατάφερε να συνεχιστεί και μέσα στην οθωμανική αυτοκρατορία με «αυτοκράτορα» - Γενάρχη τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Μισούσαν το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως διότι δεν κατάφεραν να το αλώσουν όπως μετέβαλαν το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ρώμης σε φραγκολατινικό με την άνοδο σ’ αυτό του πρώτου Φράγκου πάπα τον 9ο αι.
Ο Ναπολέων και όλο το σιχαμερό επιτελείο του εργαζόταν με κάθε δολιότητα και προπαγάνδα για το θάψιμο της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας ώστε να επανιδρύσει την αυτοκρατορία του Καρλομάγνου ως προοίμιο της σημερινής αυτοκρατορίας της Ενωμένης Ευρώπης. Ο Ναπολέων δεν θεωρούσε τον εαυτό του ως διάδοχο του Λουδοβίκου, αλλά του Καρλομάγνου, του μεγαλύτερου εχθρού της Ρωμανίας. Ο Ναπολέων έγινε ο νεκροθάφτης της Γαλλικής επανάστασης των Ρωμαίων στη Δύση κατά της φεουδαρχίας των Φράγκων, καθώς και της επανάστασης ολόκληρης της Ρωμηοσύνης, των Ορθοδόξων λαών κατά των Τούρκων στην Ανατολή, στοχεύοντας έτσι στον αφανισμό της Ρωμηοσύνης σε Ανατολή και Δύση.
Οι Φραγκογερμανοί της Δυτικής Ευρώπης στο μακρόχρονο βρώμικο αγώνα τους εναντίον της Ρωμανίας (Βυζαντίου) γνώριζαν ότι η διάλυση της προϋπόθετε την κατάλυση της Εθναρχίας, επειδή έβλεπαν το Πατριαρχείο ως συνέχεια της ρωμαίϊκης ηγεσίας. Γι’ αυτό καλλιεργούσαν αντικληρικό και αντιεκκλησιακό πνεύμα. Συστηματοποιούσαν και διοχέτευαν μεθοδικά και σε έκταση την αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα.
Ήταν εμφανές. Μετακαρλομάγνεια Ευρώπη και Ρωμηοσύνη δεν ήταν δυνατόν να συνυπάρξουν. Ο Ναπολέων και η υπόλοιπη σπείρα είχαν ως στόχο ένα άθεο κράτος που τελικά επικράτησε στην Ευρώπη. Θέλανε την κατάλυση της Ρωμηοσύνης και την απόρριψη της αυτοκρατορικής ιδέας της Ρωμηοσύνης με την στροφή στην αρχαία Ελλάδα. Αυτό το «τρικ» καλλιεργήθηκε προπαγανδιστικά στον ελληνικό λαό και από τον Ναπολέοντα που προετοίμαζε την κατάλυση της Ρωμηοσύνης, η οποία είχε αντέξει όχι μόνο μέσα στην τουρκοκρατία 450 έτη, αλλά και σε όλες τις επιθέσεις βαρβάρων από τον 4ο – 15ο αιώνα.
Οι δόλιοι πολέμιοι, θεωρούσαν ότι μια επανάσταση της Ρωμηοσύνης έπρεπε να συντριβεί εν τη γενέσει της. Έτσι εξουδετερώθηκε ο Ρήγας και αντικαταστάθηκε στο επιτελείο του Ναπολέοντα από τον Κοραή, που μιλούσε για επανάσταση αρχαίων Ελλήνων κατά των Τούρκων και κατά των Ρωμηών της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο που συνέχιζε στην πράξη την «βυζαντινή» αυτοκρατορία μέσα στην τουρκοκρατία ήθελε και επεδίωκε πρωτοστατώντας την ανασύσταση και απελευθέρωση της Ρωμανίας (Βυζαντίου). Γι’ αυτό, ο Γρηγόριος Ε΄, πολλοί Μητροπολίτες, λαϊκοί και ο Ρήγας Βελεστινλής εκτελέστηκαν για την αυτοκρατορική ιδέα τους.
Έτσι, όπως η Γαλλική Επανάσταση άλλαξε πορεία από τον Ναπολέοντα, έτσι και η αρχικά αυτοκρατορική ρωμαίϊκη επανάσταση του 1821 έχασε την αυτοκρατορικό χαρακτήρα και έγινε εθνική για να καταλήξει εθνικιστική, με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν οι βαλκανικοί εθνικισμοί και οι λαοί με βάση τη γλώσσα. Η Ορθοδοξία που ένωνε, θα υποταχθεί στον εθνικισμό που διαιρεί. Από την ένδοξη αυτοκρατορία της Ρωμανίας, μόνο οι Ορθόδοξοι Αλβανοί θα διατηρήσουν τον δικέφαλο αετό στη σημαία τους, ενώ οι παρίστριες χώρες με την ένωσή τους (σημερινή Ρουμανία) θα πάρουν το όνομα «ROMANIA». Δηλαδή, το όνομα της αυτοκρατορίας θα δοθεί σε ένα τμήμα της…. Με τον δόλιο αυτό τρόπο οι Φραγκογερμανοί κατόρθωσαν και έσπασαν την αυτοκρατορία, που είχε διατηρηθεί και μέσα στην τουρκοκρατία, σε κρατίδια. Ελληνική πατρίδα, βουλγαρική πατρίδα, σερβική, αλβανική, ρουμανική κ.ο.κ. Ομοίως δημιουργήθηκαν και Ελλαδική Εκκλησία, Σερβική, Βουλγάρικη, Ρουμάνικη κ.λ.π. Και όλα αυτά, αντί της αυτοκρατορίας όλων των ενωμένων Ορθοδόξων λαών.
Ήταν δε σαφές, που οδηγούσε η εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Ανατολή. Ο «δολοφόνος» της Γαλλικής Επανάστασης διεκδικούσε την καταστροφή και του θρόνου της (Ανατολικής) Ρωμανίας (Βυζαντίου).
Έτσι, κατάφεραν με τις δολιοφθορές μετά την Επανάσταση, την βαυαροκρατία, την μασονία κ.α. να επιβάλλουν μια εξελικτική διαδικασία, που θα κορυφωθεί για τον Ελληνισμό –και την Εθναρχία του- στα 1922 ή, ορθότερα, στα 1992 με το πέρασμα στην «αυτοκρατορία της Ενωμένης Ευρώπης» (που ακόμα καλό δεν είδαμε), όπου η Ευρώπη πήρε τη revanche έναντι της Ρωμανίας.
Στρατής Ανδριώτης
Βιβλιογραφία: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΜΕΤΕΩΡΟΣ του πρωτοπρ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου