Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης

του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου, Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

Ιουλίτα σύναθλως υιώ Κηρύκω

«Δεύτε και θεάσασθε άπαντες ξένον θέαμα και παράδοξον,

Τις εώρακε νήπιον, τριετή όντα, τύραννον αισχύναντα»;...

Ελάτε, αδελφοί, να ιδήτε όλοι παράδοξο θέαμα και πρωτόφαντο. Τις ποτέ είδε τριόχρονο παιδί να καταισχύνει τύραννο δυσσεβή; Πρόκειται για τον άγιο Μάρτυρα Κήρυκο και τη μητέρα του Ιουλίττα, πού σήμερα μας προβάλλει η σεπτή Εκκλησία. Η αγία Ιουλίττα ήταν από τις ευσεβέστερες χριστιανές γυναίκες του Ικονίου της Μικράς Ασίας. Νεαρώτατη παρέμεινε χήρα με ένα βρέφος στη μητρική της αγκάλη, τον Κήρυκο. Και όπως άλλοτε η αγία Ανθούσα, η μητέρα του ιερού Χρυσοστόμου, δεν επεδίωξε δεύτερο γάμο, άνετη και απολαυστική ζωή, αλλά τη ζωή της θυσίας, την τεθλιμμένη οδό της χηρείας, την αφιέρωσι στην ανατροφή και διαπαιδαγώγησι του μοναχογιού της, έτσι και η «λογική Χριστού αμνάς Ιουλίττα».

Ζούσε όμως στα δύσκολα εκείνα χρόνια των μεγάλων και φρικτών κατά των χριστιανών διωγμών. Στο Ικόνιο είχε ξεσπάσει περί το 295 μετά Χριστόν ο φοβερός του Διοκλητιανού διωγμός. Και η φιλόστοργη μητέρα, η Ιουλίττα για να προφυλάξει τη ζωή του νηπίου, του θησαυρού της, του τρίχρονου Κηρύκου, έφυγεν από την Πατρίδα της, αφήνοντας το σπίτι της και την περιουσία της και μόνο λίγα χρήματα παίρνοντας μαζί της και ήλθε στη Σελεύκεια της Κιλικίας, νομίζοντας ότι εκεί προσφέρει ασφάλεια στο μονογενή της. Και εκεί όμως η ίδια θύελλα εκλυδώνιζε το σκάφος της Εκκλησίας του Χριστού.

Κατευθύνθηκε, λοιπόν, στην Ταρσό, την πατρίδα του μεγάλου Αποστόλου των εθνών. Αλλά και εδώ το ίδιο κατά των χριστιανών κυνηγητό. Ο ωμός, σκληρότατος Έπαρχος Αλέξανδρος, είχεν ήδη λάβει πληροφορίες για τη σεμνή Ιουλίττα πού κατέφυγε στην Ταρσό με το γυιό της. Την ανεζήτησεν εσπευσμένα και επροχώρησε στις περισσότερες βίαιες και απάνθρωπες ενέργειες για να κάμψει και ταπεινώσει το ανδρικό και χριστιανικό της Ιουλίττας φρόνημα.

Βρισκόταν στο βήμα το τυραννικό μεγαλοπρεπής και επιβλητικός, καθόταν στο θρόνο του επάνω, στο ψηλότερο μαρμάρινο σκαλοπάτι του κριτηρίου. Απέναντι του είχε την Ιουλίττα. Έβλεπε πόση στοργή έτρεφε στο γυιό της. Τον πήρε λοιπόν στην αγκαλιά του και εφρόντισε με γλυκόλογα να τον πάρει με το μέρος του. Αλλά ο Κήρυκος ανήκε στα νήπια και τα θηλάζοντα εκείνα από τα οποία «καταρτίζει αίνον» ο Κύριος, γι' αυτό σε όλες τις παρακλήσεις του Αλεξάνδρου κυττούσε τη μητέρα του και έδινε αρνητική απάντησι στον Έπαρχο, τονίζοντας την άρνησί του, με όση δύναμι διέθετε το μικρό σώμα του, εκλότσησε στην κοιλιά τον τύραννο. Ω, παράδοξο θέαμα! «Νηπιόφρονα τύρρανον, εν τελείω φρονήματι, ατελεί τε σώματι, μάρτυς Κήρυκε, ανδρειοφρόνως κατήσχυνας», του λέγει με θαυμασμό ο ιερός Υμνογράφος.

Αλλά ο ωμός τύραννος για να εκδικηθεί τη μητέρα και το γενναίο νήπιο, το έρριξε με όλη του την δύναμι κατά κεφαλής επάνω στα μαρμάρινα σκαλιά του κριτηρίου και του εσύντριψε την κεφαλή. Ω, μαρτυρική στιγμή! Ένα αθώο θύμα κατά γης έκρινε την πίστι και τη ζωή μιας μεγάλης χριστιανής, της πονεμένης μητέρας Ιουλίττας. Έκλαψε βέβαια και επόνεσε, αλλά σε λυγμούς δεν ξέσπασε ούτε και σε απεγνωσμένες κραυγές. Το βλαστό της τον είχε μεταφυτέψει στο περιβόλι του παραδείσου, στην ουράνια πολιτεία του Θεού, δεν έμενε πια παρά και εκείνη με τον ίδιο τρόπο να πάει κοντά του.

Με πίστι λοιπόν και θάρρος, με ανδρικό φρόνημα και αγέρωχα είπε στον Αλέξανδρο, «ως συνέτριψας την κεφαλήν του τέκνου μου, ούτω θα συντριβή, ωμέ και κακούργε άρχον, η ψευδοθρησκεία σου».

Και ο τύραννος την υπέβαλε σε φοβερά και «ανύποιστα» βάσανα. Και η αγία «μη πεισθείσα τον Χριστόν εξομώσασθαι απετμήθη την κεφαλήν» καθά σημειώνει ο ιερός βιογράφος.

Ω αδελφοί! «η ιερά ξυνωρίς», το πρωτότυπο τούτο και εκλεκτό μητρουιϊκό ζευγάρι ιδιαίτερα το τιμά η Επαρχία μας. Υπάρχουν μάλιστα και εξωκκλήσια προς τιμή τους όπως στην περιφέρεια Κλειούς και Αντίσσης. Στην Ιερά μας δε Μονή φυλάσσεται στο σκευοφυλάκιο σπουδαιότατη εικόνα του 16ου αιώνα στην οποίαν εικονίζεται η αγία Ιουλίττα και ο άγιος Κήρυκας προσευχόμενοι. Ως εκ του Κηρύκου δε λεγόμενα αναγράφονται τα ακόλουθα λόγια «δος ημίν Χριστέ και μόνε παντοκράτορ βραβεία και στέφανα τοις σοις ικέταις». Φυλάγεται επίσης μέσα σε ιερή λειψανοθήκη του Σκευοφυλακίου και μεγάλο τεμάχιο από το τίμιο λείψανο του νηπιομάρτυρα Κηρύκου.

Ας ευχηθούμε αδελφοί μέσα στις οικογένειές μας, τις θεωρούμενες χριστιανικές να επικρατήσει αυτή η σύμπνοια, αυτή η ομοφροσύνη, αυτή η πίστι, αυτή η αγωνιστική και μαρτυρική διάθεσι. Μεγάλη η υπόθεσι εάν καταφέρωμε, οι γονείς, και μεταδώσουμε στα παιδιά μας, από νήπια ακόμη, τη φλόγα της πίστεως και το ζήλο τον ένθεο. Μεγάλη υπόθεσι εάν καταφέρωμε και αποσπάσωμε τα παιδιά μας από το γυμνισμό, τον τεντυμποΐσμό, το μοντερνισμό, το ναρκησισμό, τις ηδονές, τα γλέντια και τις απολαύσεις και τα προσαρμόσωμε στη ζωή των ηρώων και μαρτύρων της πίστεως, στην αγνή και ηθική ζωή. Θα τα κρατήσωμε μακρυά από την αμαρτία και με την αρετή και τη φρόνησι θα τους εξασφαλίσωμε τη σωτηρία. Αμήν.

Αναδημοσίευση από: www.zoiforos.gr