Περί δοκιμασιών

του Γέροντος Παϊσίου

α'. «Όσοι γεννήθηκαν ανάπηροι ή έγιναν ανάπηροι από άλλους ή από δική τους απροσεξία, εάν δέν γογγύζουν, aλλά δοξάζουν ταπεινά τό Θεό καί ζουν κοντά στό Χριστό, μέ τους Ομολογητάς θά τούς κατατάξει ο Θεός».

β'. «Κάποτε μου ήρθε εδώ ένας πονεμένος πατέρας πού είχε τό γιό του μέ λευχαιμία καί μου ζήτησε νά προσευχηθώ. Του είπα: Εγώ κάτι θά κάνω, αλλά πρέπει κι' εσύ νά βοηθήσεις. Βέβαια δέν ξέρεις από πνευματικά. Απλώς νά κόψεις τό τσιγάρο. Πρόθυμα τό δέχτηκε καί φεύγοντας μέ ευχαρίστησε. Τό παιδί άρχισε νά καλυτερεύει μέρα μέ τή μέρα. Ο πατέρας έβλεπε τό θαύμα, μέ τόν καιρό όμως ξεχάστηκε καί ξανάρχισε τό κάπνισμα...

Τό αποτέλεσμα ήταν η υποτροπή τής ασθένειας του παιδιού. Μετά από δυό χρόνια ήρθε πάλι ο πατέρας καί μου διηγήθηκε τί συνέβη. Τόν ρώτησα γιατί άφησε τον πνευματικό αγώνα. Του είπα ότι ο Θεός θέλει νά δει καί κάποια προσπάθεια. Έτσι είναι. Δέν φτάνει μόνο η προσευχή του άλλου. Χρειάζεται κι εμείς νά προσπαθούμε καί νά προσευχόμαστε».

γ'. «Υπάρχει πολλή δυστυχία στόν κόσμο πού τήν αγνοούμε. Ο Θεός δέν επιτρέπει δοκιμασίες απ’ τις οποίες δέν θά βγει κάτι καλό. Όταν ο ανάπηρος δεχθεί μέ χαρά τή δοκιμασία του, ο Θεός θά τόν κατατάξει μέ τους Ομολογητές».

δ'. «Ο Θεός μας δίνει πολλές ευκαιρίες γιά νά κερδίσουμε τόν Παράδεισο. Εμείς όμως αυτές τις ευκαιρίες δέν τις δεχόμαστε, τις διώχνουμε. Νά δεχόμαστε όλες τις δοκιμασίες μέ υπομονή καί ταπείνωση ευχαριστώντας καί δοξάζοντας τό Θεό. Νά προσπαθούμε νά είμαστε πάντα κοντά στό Θεό καί νά μήν απομακρυνόμαστε απ’ Αυτόν, γιατί μακριά απ’ τό Θεό σωτηρία δέν υπάρχει».

ε'. «Ο Θεός επιτρέπει στόν άνθρωπο διάφορες δοκιμασίες, ασθένειες, ζημιές καί αλλά καί απ’ τους γύρω μας ανθρώπους συκοφαντίες, ύβρεις, αδικίες. Εμείς πρέπει νά τις δεχόμαστε μέ υπομονή, χωρίς στενοχώρια, σάν ευλογία του θεού. Όταν κάποιος μας αδικεί, πρέπει νά χαιρόμαστε καί νά θεωρούμε αυτόν πού μας αδικεί μεγάλο ευεργέτη, διότι γίνεται αιτία αποταμιεύσεως μας στήν άλλη ζωή. Μέ τις δοκιμασίες πού επιτρέπει ο Θεός μας κάνει νά ετοιμαζόμαστε γιά τήν ουράνια Βασιλεία Του, έχοντας στο χέρι τό διαβατήριο των δοκιμασιών». στ'. «Ο Θεός επιτρέπει νά συκοφαντούνται μερικοί δίκαιοι γιά νά μήν απελπίζονται οι ένοχοι. Η πολλή αγάπη του Θεού γιά νά μήν απολεσθεί καμιά αδύνατη ψυχή, επιτρέπει νά κατηγορούνται καί νά συκοφαντούνται καί δίκαιοι, αλλά στό τέλος φανερώνεται η αλήθεια».

Από τό βιβλίο «Υπαίθριο Αρχονταρίκι» του Π. Διονυσίου Τάτση