Πεντηκοστάριον

Η περίοδος από το Πάσχα ως την Πεντηκοστή είναι η λαμπρότερη περίοδος στη ζωή της Εκκλησίας. Οι ημέρες της νηστείας έχουν τελειώσει. Ο Χριστός είναι ανάμεσά μας αναστημένος. Η Εκκλησία πλέει στο φως της Αναστάσεως καί της ουράνιας ζωής.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Εκκλησία θέλει με το λειτουργικό της κλίμα να κάνει αισθητή την παρουσία του αναστημένου Χριστού καί της λυτρωτικής Του δυνάμεως. Γι’ αυτό δείχνει πρώτον, πώς ο αναστημένος Χριστός καθαρίζει τον άνθρωπο τόσο απ’ τα συμπτώματα, που είναι η σωματική αρρώστια όσο κι από τις ρίζες της αμαρτίας που είναι τα πάθη καί κυρίως ο ανθρώπινος εγωκεντρισμός. Δεύτερον, δείχνει πώς τον ανασταίνει όταν είναι πνευματικά νεκρός, τρίτον πώς τον φωτίζει όταν έχει στερηθεί το φως καί βρίσκεται στο σκοτάδι καί τέλος πώς αποκαθιστά στην αρχική της κατάσταση καί την κανονική της σχέση με το Θεό τη φύση του πού έχει διαφθαρεί από την αμαρτία.
Η περίοδος αυτή αρχίζει με την Διακαινήσιμο εβδομάδα κατά τη διάρκεια της οποίας τελείται καθημερινά η πασχαλινή λειτουργία, αφού ολόκληρη η εβδομάδα είναι η ογδόη ημέρα, καί τελειώνει με την Κυριακή των Αγίων Πάντων, που είναι η αρχή μιας άλλης εκκλησιαστικής περιόδου.
Η πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα είναι η Κυριακή του Θωμά. Είναι η παρουσία του Χριστού σε μας, συνηγμένους στην Εκκλησία των "θυρών κεκλεισμένων", καί μας δείχνει πώς εμείς πρέπει να ανταποκριθούμε σ' αυτή την παρουσία καί πώς πρέπει να συναντήσουμε τον αναστημένο Χριστό.
Η Κυριακή των Μυροφόρων περιγράφει το θείο έρωτα που πρέπει να φλογίζει την καρδιά του ανθρώπου για να επιτύχει αυτή τη συνάντηση.
Η Κυριακή του Παραλυτικού μας λέει ότι έχουμε θεραπευθεί από το Χριστό με το νερό του βαπτίσματος πεθαίνοντας καί ανιστάμενοι με Αυτόν σε καινότητα ζωής καί με την ψυχοσωματική θεραπεία του παραλύτου δείχνει την καθαρτική δύναμη που έχει πάνω στον άνθρωπο η θεία ενέργεια.
Ο εορτασμός της Μεσοπεντηκοστής είναι η προσφορά του ύδατος της αληθινής λατρείας, της νέας ζωής της Βασιλείας του Θεού που μας πλημμυρίζει με το πνεύμα του Χριστού του εκ νεκρών Αναστάντος.
Η Κυριακή της Σαμαρείτιδος αναγγέλλει τη σωτηρία ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους με την Ανάσταση του Χριστού, πού είναι το φως των Εθνών καί δείχνει τη δύναμη του Χριστού να ανασταίνει τον πνευματικά νεκρό άνθρωπο.
Η Κυριακή του Τυφλού είναι το δώρο του φωτισμού των ανθρώπων για να δουν καί να γνωρίσουν το νόημα της ζωής μέσα απ’ τη νίκη του Χριστού καί με το φως της Αναστάσεως.
Η Ανάληψη ολοκληρώνει το έργο της απολυτρώσεως με την αποκατάσταση της ανθρωπίνης φύσεως στην κανονική της κατάσταση καί την είσοδο της στα τρίσβαθα της θείας ουσίας δια του ενσαρκωμένου Ιησού Χριστού που τη φέρνει μαζί Του παίρνοντας τη θέση Του στα δεξιά του Πατρός.
Τέλος η μεγάλη ημέρα της Πεντηκοστής είναι η έλευση του Αγίου Πνεύματος σε μας, η σφραγίδα, η υπόσχεση καί η θεία εγγύηση της παρουσίας της Βασιλείας του Θεού ανάμεσα μας που υλοποιείται με το γεγονός της Εκκλησίας.
Κάθε Κυριακή της περιόδου αυτής είναι μια βαθιά πνευματική εμπειρία του μυστηρίου της νίκης καί της δυνάμεως του Χριστού. Κάθε Κυριακή έχει το Πασχαλινό της θέμα. Όλα τα Ευαγγελικά αναγνώσματα των Κυριακών αυτής της περιόδου κάνουν λόγο για νερό. Η προβατική κολυμβήθρα του παραλυτικού, το πηγάδι της Σαμαρείτιδος, η χρίση καί η πλύση των ματιών του τυφλού. Με τη μορφή του νερού παρουσιάζεται όχι η φύση αλλ’ οι ενέργειες του Αγίου Πνεύματος που όπως καί το νερό είναι "άλλόμενον", ζωντανό, καθαρτικό, αναψυκτικό, καρποφόρο καί μέσα σ’ αυτό καί μέσα απ’ αυτό γίνεται δυνατή η νέκρωση του παλαιού ανθρώπου καί η ανάσταση του νέου.
Η περίοδος αυτή είναι μια ιδιαίτερη ευκαιρία πού μας δίνει η Εκκλησία για να συνευρεθούμε με τον αναστημένο Χριστό, να τον αγαπήσουμε καί να γνωρίσουμε την απέραντη δύναμή Του τόσο πάνω στον υλικό όσο καί πάνω στον πνευματικό κόσμο.
Πηγή: «Πρίν και μετά το Πάσχα» του π. Φιλοθέου Φάρου