Επιστρέφοντας στην επισκοπική του επαρχία ο Άγιος Σπυρίδωνας από την Α' Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. του αναγγείλαν με λύπη ότι η θυγατέρα του η Ειρήνη, η Ρηνούλα είχε πεθάνει όσο αυτός έλειπε και την ενταφίασαν. Μια δοκιμασία ακόμη τον περίμενε και αυτή η είδηση του έφερε πολλά συναισθήματα αλλά την υπέμεινε με καρτερία και υπομονή όπως άλλωστε έκανε σε όλη του την ζωή.
Λίγες μέρες μετά τον επισκέφθηκε μια γειτόνισσα και του ανέφερε πως είχε εμπιστευθεί προς φύλαξη στην Ρηνούλα ένα πολύτιμο κόσμημα το οποίο δεν πρόλαβε να της το επιστρέψει ούτε και γνώριζε η ίδια τον τόπο όπου το είχε φυλάξει και το ζήτησε πίσω από τον Άγιο. Πράγματι ο Άγιος δίχως δεύτερη σκέψη έψαξε ολάκαιρο το σπίτι, κάθε πιθανή κρύπτη μα δεν βρήκε τίποτε.
