Η Νήσος "Άη Στράτης" καί ο Όσιος Ευστράτιος ο Θαυματουργός (9/1)

Πρόσθετες πληροφορίες

Σύμφωνα με την τοπική θρησκευτική παράδοση του Νησιού «΄Αη-Στράτης» (Ι. Μητρ. Λήμνου και Αγ. Ευστρατίου), αλλά και κάποιες γραπτές μαρτυρίες, ο ΄Οσιος Ευστράτιος έζησε και σ’ αυτόν τον τόπο, άγνωστο πότε ακριβώς και για πόσο χρονικό διάστημα, μάλλον κατά την περίοδο της 2ης Εικονομαχίας, αν και δεν αναφέρεται κάτι σχετικό στους Συναξαριστές.

Εκεί συνέχισε την άσκησή του, σαν ερημίτης, σ’ ένα μικρό Σπήλαιο, στη Β.Α. πλευρά τού Νησιού, στην περιοχή Αλονίτσι, από το οποίο σώζεται ένα μέρος μέχρι σήμερα και οι ντόπιοι τ’ ονομάζουν Σπηλιά «Τ’ ΄Αη-Στρατιού». Πρόσφατα ανέγειραν κοντά σ’ αυτό και Εκκλησάκι Του, παλιότερα δε τον τιμούσαν στον Ι. Ναό των πέντε Μαρτύρων (ένας από τους οποίους είναι ο συνώνυμός του Μεγαλομάρτυρας Αγ. Ευστράτιος), που, δυστυχώς, γκρεμίστηκε μετά το σεισμό του 1968...

Κανείς δεν μπορεί να σωθεί χωρίς τον Σταυρό του

Ο Στάρετς Ζαχαρίας διηγήθηκε ένα περιστατικό, συγκινητικό για το βαθύ περιεχόμενό του, που συνέβη σε κάποιον νέο, τελείως άπειρο από ψεύδος και πονηριά και που διακρινόταν από την παιδική του ηλικία για την αγάπη του προς την αλήθεια. Εδώ φαίνεται η ψυχή ενός καθαρού και τίμιου, αλλά αγράμματου ανθρώπου με πίστη μικρού παιδιού, ακλόνητη και απλή, που είχε καρδιά και θέληση καθαρή και που αγωνιζόταν για τον Θεό, μια ψυχή που τον έκανε πράγματι λίγο μόνο παρακάτω από τους αγγέλους. Όντως είχε γίνει σοφός, ικανός να βλέπει και τα ουράνια και τα επίγεια...

Νὰ μὴ φοβόμαστε τίποτα. Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ πολύ!

Ὁ Γέροντας, καθισμένος κάτω ἀπὸ ἕνα πεῦκο, ἕνα καλοκαιρινὸ ἀπόγευμα, μᾶς μιλοῦσε γιὰ τὴν ἀπεριόριστη ἐμπιστοσύνη ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ: «Ξέρετε, αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Γραφή “καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν ἠριθμημέναι εἰσί”, εἶναι πραγματικότητα. Ἔτσι εἶναι.

Τίποτε στὴ ζωή μας δὲν εἶναι τυχαῖο. Ὁ Θεὸς φροντίζει ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς πιὸ μικρὲς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ μᾶς, δὲν εἴμαστε μόνοι στὸν κόσμο. Μᾶς ἀγαπᾶ πολύ, μᾶς ἔχει στὸ νοῦ του κάθε στιγμὴ καὶ μᾶς προστατεύει. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτὸ καὶ νὰ μὴ φοβόμαστε τίποτε»...

ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ....

Όποιος κάνει λεπτή εργασία, δικαιολογεί τον άλλον και όχι τον εαυτό του.

Και όσο προχωρεί πνευματικά, τόσο ελευθερώνεται και τόσο αγαπά τον Θεό και τους ανθρώπους.

Τότε δεν μπορεί να καταλάβει τι θα πει κακία, γιατί όλο καλούς λογισμούς έχει για τους άλλους και όλο αγνά σκέφτεται και τα βλέπει όλα πνευματικά, άγια.

Ωφελείται ακόμη και από τις πτώσεις των συνανθρώπων του, τις οποίες χρησιμοποιεί για γερό φρένο στον εαυτό του, για να προσέχη να μην εκτροχιασθή.

Αντίθετα, ένας που δεν έχει εξαγνισθεί, σκέφτεται πονηρά και βλέπει όλα τα πράγματα πονηρά...