Η Προσευχή

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

«Η προσευχή είναι φωτισμός της ψυχής, αληθινή επίγνωση του Θεού, μεσίτης μεταξύ Θεού καί ανθρώπων, ιατρός των παθών, αντίδοτο εναντίον των νόσων, γαλήνη της ψυχής, οδηγός πού φέρει στον ουρανό, πού δεν περιστρέφεται γύρω από τη γη, άλλά πού πορεύεται προς αυτή την αψίδα των ουρανών. Υπερπηδά τα κύματα, διασχίζει νοερά τον αέρα, πορεύεται πάνω από τον αέρα, διασχίζει το σύνολο των αστέρων, ανοίγει τις πύλες των ουρανών, ξεπερνά τους αγγέλους, υπερβαίνει τους Θρόνους καί τις Κυριότητες, διαβαίνει τα Χερουβίμ καί αφού έλθει υπεράνω όλης της κτιστής φύσεως, έρχεται πλησίον αυτής της απροσίτου Τριάδος. Εκεί προσκυνεί την Τριαδική Θεότητα, εκεί αξιώνεται να γίνει συνομιλητής με τον ουράνιο Βασιλέα...

 Με αυτήν η ψυχή η οποία υψώθηκε μετέωρος στους ουρανούς, εναγκαλίζεται τον Κύριο κατά τρόπο ανέκφραστο, όπως ακριβώς το νήπιο εναγκαλίζεται τη μητέρα του, καί με δάκρυα φωνάζει δυνατά, επειδή επιθυμεί να απολαύσει το θείο γάλα, ζητεί δε αυτά πού πρέπει καί λαμβάνει δωρεές ανώτερες από όλη την ορατή φύση. Η προσευχή είναι σεβαστός αντιπρόσωπος μας. Χαροποιεί την καρδιά, αναπαύει την ψυχή, δημιουργεί μέσα μας το φόβο της τιμωρίας, την επιθυμία της βασιλείας των ουρανών, διδάσκει την ταπεινοφροσύνη, παρέχει επίγνωση της αμαρτίας, γενικά στολίζει τον άνθρωπο με τα αγαθά, σαν κάποιο πέπλο στολισμένο με όλες τις αρετές, πού περιτυλίγει την ψυχή».