Από την πλάνη στην Αλήθεια

του Στρατή Ανδριώτη

Ως Έλληνες πολίτες, που απολαμβάνουμε πλουσιοπάροχα την πολλή ελευθερία και Δημοκρατία στη χώρα μας, αποκτήσαμε αυτοβούλως μεταξύ άλλων και το «προνόμιο» να γράφουμε, να λέμε και να κάνουμε ότι θέλουμε, συμπεριφερόμενοι υπεράνω των νόμων, με δεδομένη τη σιγουριά ότι δεν θα διωχθούμε και δεν θα πειραχθούμε, σε αντίθεση με τους πολίτες άλλων χωρών, όπως π.χ. της Τουρκίας, που όποιος τολμήσει να καταφερθεί εναντίον της χώρας αυτής ή του Ισλάμ, έχει να αντιμετωπίσει τις γνωστές δεινές συνέπειες...

Διαβάζοντας κάποια κείμενα, ακόμα και τουριστικής προβολής της χώρας μας, παρατηρούμε ότι ενώ το αντικείμενο των εργασιών αυτών είναι η περιγραφή τοπίων, αξιοθέατων και λοιπών στοιχείων που αποσκοπούν στη διαφήμιση και γνωστοποίηση των κατά τόπους θαυμασίων της Ελληνικής πολιτείας και υπαίθρου, καταντούν σε μια οικτρή δυσφήμηση του ιδίου πολιτισμού μας! Και ενώ γίνεται προσπάθεια να προβληθούν οι σπάνιες χάρες της χώρας μας με έναν πολύ όμορφο τρόπο, εν τούτοις παρατηρείται σε μερικούς «συγγραφείς» ένα κόμπλεξ που προέρχεται κυρίως από άγνοια και εμφανή παραπληροφόρηση, καθώς και μια περίεργη συμπεριφορά που εν τέλει σκιαγραφεί θύματα μιας στυγνής προπαγάνδας, η οποία εκδηλώνεται με μια άδικη και υστερική επιθετικότητα, κυρίως εναντίον της Ορθοδοξίας.

Ειδικότερα, παρατηρείται ότι ενώ περιγράφονται οι ομορφιές διαφόρων τόπων, παρεμβάλλονται συκοφαντικές ασάφειες, ιστορικά ψεύδη και άστοχες προσεγγίσεις που μειώνουν τους ίδιους τους «συγγραφείς», αφού κάποιοι «λίγοι» δεν μπορούν να χωνέψουν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες πρόγονοί μας, δέχθηκαν οικειοθελώς τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, αρνούμενοι και εγκαταλείποντας την πλάνη της ειδωλολατρίας, των ψεύτικων, ανύπαρκτων και μυθικών θεών του Ολύμπου, που ποτέ δεν υπήρξαν καί ήταν φανταστικές επινοήσεις σε μια προσπάθεια αναζήτησης των θείων καταβολών από τους ανθρώπους που πλανήθηκαν οικτρά, διότι οι 12 και λοιποί θεοί ήταν εν γένει προσωποποίηση και προσπάθεια δικαιολόγησης των αμαρτωλών παθών. Η μεταστροφή των Αρχαίων στον Χριστιανισμό, ήταν άκρως φυσιολογική από την στιγμή που διδάχθηκαν την Αγία Γραφή, κατανοώντας με τη σοφία που τους διέκρινε ότι βρήκαν πίστη Αληθή καί δεν χωρούσε πλέον καμία σύγκριση ανάμεσα στον Χριστό που είναι ο Αληθινός Θεός και στους ψεύτικους ειδωλοθεούς. Μόνο όσοι εθελοτυφλούν έως και σήμερα ή έχουν εσωτερικά τραύματα και αθεράπευτο εγωϊσμό είναι δυνατόν να μην θέλουν να δουν το Φως και την Αλήθεια.

Είναι επίσης, εμφανής η κακόβουλη προσπάθεια μερικών κακοπροαίρετων, παρασυρμένων και κακώς δασκαλεμένων ατόμων, που κινούμενοι μεταξύ του βορβόρου της αθεΐας, του μηδενισμού και των άλλων πλανών, όπως του παγανισμού, αδυνατούν να καταλάβουν ότι οι Αρχαίοι πρόγονοί μας, πίστεψαν ένας ένας καί χωρίς καμία απολύτως πίεση, ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Παντοδύναμος Θεός που ενσαρκώθηκε για να σώσει τον κάθε άνθρωπο. Ασπάσθηκαν τον Χριστιανισμό παρότι υπέστησαν φοβερούς και αδυσώπητους διωγμούς από τους ειδωλολάτρες και ότι μόνο στους τρεις πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, αριθμούνται σε 11 εκατομμύρια οι κάθε ηλικίας Χριστιανοί Μάρτυρες που θανατώθηκαν μετά από φρικτά και φοβερά βασανιστήρια, χωρίς οι Χριστιανοί να επιχειρήσουν πράξεις αντεκδίκησης. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο αυτοκράτορας της Ρωμανίας/Βυζαντίου, ο Μέγας και Άγιος Κωνσταντίνος, όταν έθεσε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία, δεν εκδικήθηκε τους ειδωλολάτρες, αλλά τους άφησε ελεύθερους να πιστεύουν στις πλάνες τους. Για να κατανοήσουν μερικοί ότι δεν συγκρίνεται η συμπεριφορά των ειδωλολατρών με αυτή των Χριστιανών, ας αναλογιστούν τι θα αισθάνονταν εάν όπως τα αρχαία χρόνια που οι ειδωλολάτρες εκβίαζαν τους Χριστιανούς να θυσιάσουν στα είδωλα και όποιος αρνιόταν του έπαιρναν το κεφάλι, αν θα τους άρεσε σήμερα να τους πίεζαν οι Χριστιανοί να πάνε στην Εκκλησία ή αλλιώς να τους θανάτωναν. Κάτι που όχι μόνο δεν συμβαίνει, αλλά αντιθέτως μπορεί ο κάθε άθεος ή πλανεμένος, να κατηγορεί ελεύθερα και να βρίζει δημοσίως την Ορθοδοξία χωρίς καν να του γίνεται επίπληξη. Όλα αυτά δείχνουν το πόσο ανεκτική, συγχωρητική, ταπεινή και Αληθινή είναι η στάση των Χριστιανών.

Επίσης, κατά την αλλαγή της θρησκείας των Ελλήνων και την μετάβασή τους από την πλάνη των ειδώλων στην Αλήθεια του Χριστιανισμού, φυσικό ήταν να εγκαταλειφθούν από τους προγόνους μας οι ειδωλολατρικοί ναοί, να αφεθούν στην δίνη κυρίως των καιρικών συνθηκών, της παρόδου του χρόνου, αλλά και στις κάθε είδους καταστρεπτικές διαθέσεις των ανθρώπων, δεδομένου ότι από τον Ελλαδικό χώρο «παρέλαυναν» βάρβαρα στίφη που στο πέρασμά τους δεν άφηναν τίποτα όρθιο. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα περισσότερα αρχαία μέλη εκλάπησαν και «στολίζουν» σήμερα, τα γεμάτα με Ελληνικά αρχαία, ξένα μουσεία της Ευρώπης και οι εδώ «ψευτοκουλτουριάρηδες» κατηγορούν τους Έλληνες Ορθοδόξους όταν βλέπουν μερικές αρχαίες πέτρες εντοιχισμένες σε τείχη Χριστιανικών Ναών, που τουλάχιστον διασώθηκαν, καί στο κάτω κάτω ήταν των προγόνων τους.

Ένα ακόμα θέμα που κολλάνε οι «καλοθελητές» είναι όταν αναφέρονται στη βυζαντινή εποχή. Έχοντας πλήρη άγνοια, παρασύρονται από την Δυτική προπαγάνδα που έχει τους λόγους της να κατηγορεί Ελληνισμό και Ορθοδοξία, πέφτοντας συχνά σ’ αυτή την παγίδα μιλώντας για Μεσαίωνα, για βυζαντινή παρακμή κ.ο.κ. Αγνοώντας ότι στην Ανατολή δεν υπήρξε ποτέ Μεσαίωνας, διότι ο Μεσαίωνας ήταν εκείνη την εποχή ο «πολιτισμός» της σκοταδιστικής Δύσεως, που η Ορθοδοξία της έδωσε τη δυνατότητα να ξεφύγει από τις μαγείες και τις μυθοποιήσεις της ζωής τους. Παρακμή όπως την εννοούν «κάποιοι», επί Βυζαντινής αυτοκρατορίας δεν υπήρξε στην Ανατολή. Η Κωνσταντινούπολη, η πρωτεύουσα του Βυζαντίου, ήταν η λαμπρότερη πόλη που υπήρξε ποτέ στην ιστορία του κόσμου, γι’ αυτό και ήταν συχνά πολιορκημένη και πολεμουμένη μέχρι που αλώθηκε και ξανά αλώθηκε. Γιατί λοιπόν αφού υπήρχε παρακμή, όπως λένε οι σύγχρονοι «τιποτάδες», θέλανε όλοι οι άξεστοι λαοί να πάρουνε το Βυζάντιο; Ποια σημερινή χώρα θα άντεχε 1128 χρόνια αν είχε δεχθεί τις επιθέσεις που είχε δεχθεί το Βυζάντιο; Ακόμα και αν σε κάποιες περιόδους είχε επέλθει κάποια ύφεση στην αυτοκρατορία, αυτό ήταν απολύτως δικαιολογημένο, αν αναλογιστούμε ότι σήμερα με την ευμάρεια που υπάρχει στον κόσμο, είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης όλο το παγκόσμιο στερέωμα! Ας δουν όλοι αυτοί οι «ψευτολόγιοι» ότι σήμερα οι γείτονες Τούρκοι προβάλουν και εκμεταλλεύονται τον Ελληνορθόδοξο Βυζαντινό πολιτισμό και τα μνημεία μας ως δικά τους, μιας και δεν έχουν τίποτα δικό τους να επιδείξουν, πλην των κλεμμένων.

Όμως, το πιο εξωφρενικό ανοσιούργημα των «πνευμάτων αντιλογίας» καί αρνητικού εντυπωσιασμού, είναι ότι χάφτουν αβλεπί τα ψεύδη των εχθρών του Γένους μας και πιστεύουν ότι οι Βυζαντινοί δεν είναι Έλληνες, χωρίς να γνωρίζουν ότι οι Βυζαντινοί είναι Ρωμηοί και ότι οι Ρωμηοί είναι Έλληνες. Ας δουν απλούστατα τι εθνικότητας ήταν οι αυτοκράτορες, οι Πατριάρχες, ο στρατός, καθώς και οι περισσότεροι πολίτες.

Τέλος, ας επισημανθεί ότι μερικοί άνθρωποι των ημερών μας, για να κουκουλώσουν την συνείδησή τους που διαμαρτύρεται για τις πτώσεις, τις ακολασίες, και τις ασωτίες τους, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα πάθη και την αμαρτωλότητά τους, κατηγορώντας την Εκκλησία ότι οπισθοδρομεί τον κόσμο, διότι δήθεν δεν αφήνει τους ανθρώπους και ειδικότερα τις γυναίκες να ντύνονται την… «γύμνια» τους και να ζουν «απελευθερωμένοι» από τα «μη». Στην περίπτωση αυτή, όλοι αυτοί οι «απελευθερωμένοι» που ψάχνουν σε λάθος κατευθύνσεις νοήματα ζωής, αδικούν τον ίδιο τον εαυτό τους, διότι ο Χριστός και η Εκκλησία δεν ασχολούνται με το «βρακί» του καθενός. Απλούστατα, σύμφωνα με την ζωή και την διδασκαλία του Χριστού, προτάσσεται το Ευαγγέλιο ως ιδανικότερος και τελειότερος τρόπος ζωής. Ζωής ενάρετης, θεάρεστης, αξιοπρεπούς, με σωφροσύνη και αγάπη που έχει ως στόχο την σωτηρία του ανθρώπου και την μετά θάνατον μετάβασή του στην αιωνιότητα, σε μια ατελεύτητη παραδεισένια ζωή. Όσοι επέλεξαν ανά τους αιώνες να ζήσουν καθ’ αυτόν τον τρόπο δεν το μετάνιωσαν, ενώ αντιθέτως η ζωή που επέλεξαν οι «απελευθερωμένοι» δέσμιοι στα πάθη τους, δεν οδηγεί πουθενά και πολλοί το κατανοούν αυτό, μετανοούν και σώζονται.