Λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος για τους Αγίους Αποστόλους, Πέτρο και Παύλο: «…Ω μακαριά δυάς, η τάς ψυχάς πιστευθείσα όλου του κόσμου. Πέτρος, η αρχή της ορθοδοξίας' ο μέγας της Εκκλησίας ιεροφάντης, ο αναγκαίος σύμβουλος των Χριστιανών, το κειμήλιον των άνω Δυνάμεων, ο τετιμημένος υπό του Δεσπότου άνθρωπος. Παύλος, ο μέγας της αληθείας κήρυξ• το καύχημα της οικουμένης• ο εν ουρανοίς άνθρωπος, και ο επί γης Άγγελος' η δόξα της Εκκλησίας' ο εν υψηλοίς πετώμενος αετός' η λύρα του Πνεύματος' η χελιδών' ο τέττιξ' το όργανον το δεσποτικόν' ο γρήγορος του Χριστού υπηρέτης...
Παύλος και Πέτρος, οι ζευκτοί βόες της Εκκλησίας• οι καλήν πραγματείαν τη οικουμένη παραγαγόντες' οι τον Σταυρόν του Χριστού εν τοις ώμοις αντί ζυγού άραντες, αντί δε των ζευγλών, τάς των γραφών διαθήκας' αντί δε γόμου, την χάριν του Πνεύματος, Παύλος και Πέτρος, οι την Εκκλησίαν καθ' ημέραν φαιδρύνοντες' τα ταμεία τα Δεσποτικά' τα πανδοχεία της οικουμένης' τα δοχεία του Πνεύματος' της Αγίας Τριάδος τα ερμηνευτήρια, της οικονομίας του θείου λόγου οι υφηγηταί. Πέτρος, ο εμός έρως, Παύλος το σκεύος της εκλογής, η εμή βακτηρία. Πέτρος, ο ναός του Θεού. Παύλος, το στόμα του Χριστού' η λύρα του Πνεύματος' ο τρίπηχυς, καί των ουρανών απτόμενος' ο εν τόπω περιγραφόμενος, και τον κόσμον άπαντα τω Δεσπότη περιγράφων ο από Ιερουσαλήμ και κύκλω, μέχρι του Ιλλυρικού πεπληρωκώς το Ευαγγέλιον' ο οξυδρόμος δρομεύς' ο χάριτος θείας πεπληρωμένος' ο μαρτυρούμενος υπό του Κυρίου βαστάζων το όνομα αυτού ενώπιον της οικουμένης απάσης' ο τριώροφον ουρανόν διελθών, και εις Παράδεισον εισελθών, και της Δεσποτικής και απερινοήτου καθέδρας αναβάς' καί ακούσας απορρήτων μυστηρίων, ων ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι.
Τί δε καί προς τον Πέτρον ερούμεν; το γλυκύ της Εκκλησίας θέαμα' η λαμπηδών της οικουμένης' α ακεραία καί αγνή περιστερά' ο θερμός Απόστολος• ο ζέων τω Πνεύματι' ο Άγγελος και άνθρωπος' ο χάριτος μεμεστωμένος' η στερεά της πίστεως πέτρα' το γηραλέον της Εκκλησίας φρόνημα' ο μακάριος και υιός περιστεράς δια την αγνείαν, εκ του Δεσποτικού ακούσας στόματος' ο τάς κλείς της βασιλείας των ουρανών, εξ| αυτού του Κυρίου ειληφώς' των Αγγέλων τα τάγματα υμείς εσυλήσατε' και τί έτι λέγω; αυτός ο Κύριος εγκωμιάζει υμάς λέγων υμείς έστε το φως του κόσμου' οι βασιλέων δυνατώτεροι' οι στρατιωτών ισχυρότεροι' οι πλουσίων ευπορώτεροι' φιλοσόφων φιλοσοφώτεροι' οι ρητόρων ευγλωττότεροι' οι μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες' υμείς έστε των Μαρτύρων η υπομονή, των Πατριαρχών το ορθόδοξον' των Μοναζόντων η άσκησις' των Παρθένων οι στεφανωταί' των εν ομοζύγοις οι ειρηνοποιοί' των αρπακτών και αδίκων οι χαλινοί, των ακολάστων οι σωφρονισταί' η σκέπη των βασιλέων τα τείχη των Χριστιανών των βαρβάρων οι αντίπαλοι' οι φιμόν τοις αιρετικοίς επιθέντες' οι νεκρούντες τα πάθη των σωμάτων' οι τους λεγεώνας των δαιμόνων απελάσαντες' οι τους βωμούς των ειδώλων καθελόντες' οι τα άνω και κάτω κληρονομήσαντες' των μεν άνω τας κλείς ειληφότες, των δε κάτω λύειν και δεσμείν αμαρτίας εξουσίαν έχοντες.
Ω του ιδιώτου το θαύμα! ω του αγραμμάτου η σοφία' Πέτρος ο εν τη σκιά αυτού παραλύτους συσφίγγων, και θάνατον λύων' Παύλος, ο εν τοις ιματίοις αυτού νοσήματα εκδιώκων και δαίμονας φυγαδεύων, οι εις μέσον την Μητέρα του Κυρίου έχοντες, και κρείττονες παντός Πνεύματος δικαίου υπάρχοντες• Παύλος, η άπαυστος χελιδών της Εκκλησίας' Πέτρος, ο διηνεκώς τη οικουμένη καθάπερ αηδών λυρίζων απαύστως' οι στύλοι της Εκκλησίας' οι μεγάλοι της οικουμένης φωστήρες' οι κρείττους αλλήλων και αμείνους πάσης ομού της κτίσεως. Χαίροις, Πέτρε, της πίστεως η πέτρα. Χαίροις, Παύλε, της Εκκλησίας το καύχημα. Χαίροις, Πέτρε, η κρηπίς της ορθοδοξίας. Χαίροις, Παύλε, η μέριμνα πασών των Εκκλησιών. Χαίροις, Πέτρε, το εγκαλλώπισμα της οικουμένης. Χαίροις, Παύλε, η είσοδος του Παραδείσου. Χαίροις, Πέτρε, ο χειραγωγός της βασιλείας των ουρανών. Χαίροις, Παύλε, ο εύδιος λιμήν των χειμαζόμενων. Χαίροις, Πέτρε, ο πολλών επαίνων υπό του Κυρίου αξιωθείς. Χαίροις, Παύλε, ο των πολλών χαρισμάτων κυβερνήτης υπάρχων. Χαίροις, Πέτρε, ο θερμός και ζέων τω Πνεύματι τω Αγίω. Χαίροις, Παύλε, ο εύτονος δρομεύς' οι την υφήλιον πάσαν τω κηρύγματι φωτίσαντες, οι μυρία δεινά δι’ αυτήν υπομείναντες' εν φυλακαίς κατακλειόμενοι' υπό Ιουδαίων βδελυττόμενοι' υπό βαρβάρων συρόμενοι' υπό βασιλέων αικιζόμενοι' οι μηδέ αναπνείν συγχωρούμενοι, και παύσασθαι της διδασκαλίας μη ανεχόμενοι' οι μέλος του σώματος κινήσαι μη δυνάμενοι δια το βάρος των δεσμών, και πάσαν την οικουμένην, δεδεμένην τη αμαρτία, δι’ επιστολών λύοντες, των δαιμόνων τάς φάλαγγας υμείς κατετροπώσατε' δι’ υμών η του Αγίου Πνεύματος χάρις εις την οικουμένην εφήπλωται' την αχλύν της πλάνης ημείς από της γης συνεστείλατε' πάσαν ψευδώνυμον λατρείαν υμείς σποδόν εποιήσατε' εκ του σίτου τα ζιζάνια υμείς σκυβαλίσαντες ερρίψατε και καθαρόν της Εκκλησίας τον σίτον η καθημερινή υμών διδασκαλία ανέδειξε.
Ποίας ουν ευχαριστίας ανταποδώμεν υμίν, τοιαύτα κεκοπιακόσι δι’ ημάς; μιμνήσκομαί σου, Πέτρε, και εκπλήττομαι' αναμιμνήσκομαί σου, Παύλε, και εξιστάμενος δάκρυσι συνέχομαι' τί γαρ είπω, ή τί λαλήσω αναθεωρών υμών τάς θλίψεις; ουκ οίδα' πόσας φυλακάς ηγιάσατε; πόσας αλύσεις ελαμπρύνατε; πόσας βασάνους υπεμείνατε; πόσας λοιδορίας περιεποιήσασθε; πόσα δεσμωτήρια εφωτίσατε; πόσας ειρκτάς διδασκαλίας αγίας ενεπλήσατε; πόσους τόπους βήμασιν υμών ηγιάσατε; πώς τον Χριστόν εβαστάσατε; πώς τάς Εκκλησίας εφαιδρύνατε τω κηρύγματι; ευλογημένον το όργανον υμών αίματι συμπεφυρμένα τα μέλη υμών δια την Εκκλησίαν τυγχάνει' ανελλιπώς εν πάσι τον Χριστόν υμείς εμιμήσασθε εις πάσαν την γήν εξήλθεν ο φθόγγος υμών, και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα υμών αδιάρρηκτον την ύφ’ υμών νυμφευθείσαν Εκκλησίαν φυλάξοι ο Χριστός…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου