Η Μεσοπεντηκοστή

Μετά την θαυματουργία του Ιησού στον Παράλυτο, από φθόνο κινούμενοι οι Ιουδαίοι, και εξαιρέτως οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς, Τον εδίωκαν, και ζητούσαν να τον σκοτώσουν με την πρόφαση ότι δεν τηρούσε την αργία του Σαββάτου, αλλά θαυματουργούσε. Ο Ιησούς τότε αναχώρησε στα μέρη της Γαλιλαίας. Περί τα μέσα της εορτής της λεγομένης Σκηνοπηγίας, ανέβηκε πάλι στο Ιερό και δίδασκε. Τότε θαυμάζοντας οι Ιουδαίοι την σοφία των λόγων Του έλεγαν:..

 Πως ούτος γράμματα οίδε, μη μεμαθηκώς; Ο δε Ιησούς αφού έλεγξε την απιστία τους και την παρανομία τους, απέδειξε έπειτα δια του νόμου, ότι αδίκως ζητούσαν να Τον σκοτώσουν, τάχα ως καταφρονητή του νόμου, διότι θεράπευσε τον Παράλυτο ημέρα Σαββάτο. Επειδή λοιπόν τα εν τω μέσω της εορτής εκείνης λαληθέντα από τον Ιησού, έχουν σχέση με την παρελθούσα Κυριακή του Παραλύτου, και επειδή φθάσαμε ήδη στο μέσον του από του Πάσχα μέχρι της Πεντηκοστής πεντηκονθημέρου διαστήματος, για τούτο η Εκκλησία, μετά την του Παραλύτου ιστορία, έταξε ενταύθα την παρούσα Εορτή, ως σύνδεσμο των ειρημένων δυο μεγάλων εορτών, καί τρόπον τινά ένωση αμφοτέρων σε μία. Γι’ αυτό και Μεσοπεντηκοστή ονόμασε την σημερινή Εορτή, και την περικοπή εκείνη του Ευαγγελίου, «Της εορτής μεσούσης» κτλ. εφάρμοσε σε αυτήν κατά το γράμμα, ενώ αυτά ιστορούνται καθ’ αυτό περί της Σκηνοπηγίας (Ιωάν. ζ').

Σημειωτέον δε, ότι τρεις ήταν οι μεγάλες των Ιουδαίων εορτές: το Πάσχα, η Πεντηκοστή, καί η Σκηνοπηγία. Και το μεν Πάσχα εόρταζαν την 15η του παρ’ αυτοίς πρώτου μηνός, συμπίπτοντος του δικού μας Μαρτίου, εις ανάμνηση ότι κατ’ αυτήν την ημέρα διατάχθηκαν να φάνε αφ’ εσπέρας τον αμνό, και να αλείψουν από το αίμα του τις πόρτες. Και έτσι, διαφεύγοντες από των Αιγυπτίων το θάνατο και την δουλεία, διέβησαν την Ερυθρά Θάλασσα, για την γη της Επαγγελίας. Λεγόταν δε αυτή η ημέρα και Εορτή των Αζύμων, διότι έτρωγαν άρτο άζυμο σ’ αυτήν επί 7 ημέρες.

Η δε Πεντηκοστή τελείτο μετά από 50 ημέρες από του Πάσχα, πρώτον ότι φθάνοντας από την Αίγυπτο στο Όρος Σινά, έλαβαν από τον Θεό τον Νόμο, και δεύτερον ότι σε ανάμνηση της εισόδου τους στη γη της Επαγγελίας, τότε και άρτο έφαγαν, τρεφόμενοι πρώτα στην έρημο με το Μάννα 40 έτη. Γι’ αυτό και πρόσφεραν κατ’ αυτή την ημέρα θυσία στον Θεό, άρτους από νέο σιτάρι κατασκευασμένους.

Την δε Σκηνοπηγία εόρταζαν από της 15 έως της 22 Σεπτεμβρίου, καθήμενοι σε καλύβες και εόρταζαν με διαφόρους κλάδους κατασκευασμένους, προς ενθύμηση ότι τα ειρημένα 40 έτη διέτριψαν στην έρημο, κατοικούντες σε σκηνές (Εξ. ιβ΄. ιθ΄. Λευΐτ. κγ΄.).