Ο σωστός δρόμος

Ήταν ένας φτωχός βεδουίνος, πού έδειχνε στα καραβάνια τον δρόμο μέσα στην έρημο. Κάποτε, όμως, παρασυρμένοι από το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού έβλεπαν οάσεις στόν αντίθετο δρόμο. Άρχισαν να τον υποψιάζονται διότι τους παραπλανά. Καί σε κάποια στιγμή του επιτέθηκαν καί τον αιματοκύλησαν. Πρόλαβε, όμως, εκείνος, ύψωσε το χέρι κατά τον ορίζοντα καί τους έδειξε: «Αυτός είναι ο δρόμος! Ακολουθήστε τον, γιατί αλλιώς χαθήκατε», είπε καί ξεψύχησε...
Κατάπληκτοι εκείνοι από την ύστατη αυτή χειρονομία αναρωτήθηκαν. Ένας, πού επιμένει μέχρι θανάτου, μπορεί να λέει ψέματα; Ας ακολουθήσουμε, λοιπόν, το δρόμο του... Έπειτα από κάμποσα μίλια έφτασαν στην όαση. Μετανοιωμένοι ξαναγύρισαν στον τόπο του εγκλήματος καί έστησαν εκεί μνημείο ευγνωμοσύνης. Ένα χέρι πού τρεμοσβήνοντας δείχνει τον δρόμο!
Καί ή Εκκλησία υψώνει ένα άλλο μνημείο. Δύο χέρια απλωμένα στον Σταυρό, αιμόφυρτα, να δείχνουν στον πλανεμένο άνθρωπο τον σωστό δρόμο.
Από το βιβλίο «Στάχυα» του Κωνσταντίνου Κούρκουλα