"ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ..."

του Γέροντος Παϊσίου

- Είναι μερικοί γονείς πού, αν μάθουν ότι το παιδί τους θα γεννηθεί μογγολάκι, πάνε καί το σκοτώνουν. Κάνουν έκτρωση. Λες καί δεν είναι άνθρωπος ή δεν έχει ψυχή... Λες καί δεν μπορεί να κερδίσει τον Παράδεισο... Καί ξέρεις τι καλοσύνη έχουν τα καημένα. Να, ένα πού γνωρίζω κάνει καί καλή προσευχή... Κάνει καί πολλές μετάνοιες... Μούσκεμα στον ιδρώτα γίνεται... Τέτοιο φιλότιμο έχει.

(θυμήθηκε κάτι καί χαμογέλασε).

- Μετά, όταν πεινάσει, τρίβει την κοιλίτσα του με το χέρι καί λέει στην εικόνα της Παναγίας: "Παναγίτσα, τώρα πάω φάω καί μετά πάλι έρθω προσευχή"

Γέλασε χαρούμενος ο γέροντας.

- Με κομποσχοίνι, γέροντα, κάνει προσευχή;

- Ναι, καί με το κομποσχοίνι... Μετά, ξέρεις τι καλοσύνη έχει;... Να, μια φορά το κορόιδευαν κάτι παιδιά στην γειτονιά καί έπιασαν να το σκουντάνε... σχεδόν το δέρναν το καημένο. Το βλέπει ο πατέρας... ορμάει... Πιάνει ένα παλιόπαιδο καί, πάνω στον θυμό του, ήταν έτοιμος να το δείρει.

»Μπαίνει στη μέση το μογγολάκι, πιάνει τα χέρια του πατέρα να τον εμποδίσει, τον κοιτά στα μάτια και του λέει: «ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ», (δηλαδή ήθελε να πει ότι δεν μας λέει έτσι ο Χριστός)... Τον πήραν μετά τα δάκρυα τον πατέρα...

»Είδες αγάπη πού είχε!!!

»Δηλαδή οι άλλοι... οι «έξυπνοι», πού κάνουν ένα σωρό κακίες, είναι καλύτεροι;... Αυτό το παιδάκι, λοιπόν, έπρεπε να το σκοτώσουμε;,..

-Όχι, γέροντα, αλλά... να, είναι δύσκολα για τους γονείς.

- ΑΥΤΟΣ θα βάλει καί τους γονείς του στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ... Με την υπομονή πού θα κάνουν εξ αιτίας του οι γονείς θα μπουν στον Παράδεισο.

Από το βιβλίο «Ό πατήρ Παΐσιος μου είπε» Αθαν. Ροκοβαλή