Σκέψεις ενός όμορφου ψυχικά ανθρώπου του Σταμάτη Σπανουδάκη.

Οι πιό δύσκολοι αγώνες είναι, αυτοί που γίνονται μέσα μας.

Οι καλύτερες συζητήσεις, γίνονται με τον εαυτό μας.

Αληθινές διακοπές είναι η μοναξιά, η ευλογημένη ησυχία και η προσευχή.

Τα ωραιότερα τοπία, είναι, κρυμμένα μέσα μας.

Τά παραμύθια της γιαγιάς, κρύβουν περισσότερη αλήθεια απο την “πραγματικότητα”.

Οι εσωτερικές πληροφορίες είναι, τα αληθινά δελτία ειδήσεων.

Οί δύσκολότερες αποφάσεις, λύνονται απο το παιδί μέσα μας.

Το να αγαπάς τον εχθρό σου είναι, το δυνατώτερο σου όπλο.

Το να μην συγχωρείς είναι, σαν να προσκαλείς τόν πόνο και την αρρώστεια.

Το να θυμώνεις είναι, σαν να βρωμίζεις μόνος σου την ψυχή σου.

Το να λές “γιατί εμένα;” είναι, σαν να λές στο Θεό, “Δεν τάκανες καλά”.

Η αρρώστεια και ο πόνος, είναι μεγάλο σχολείο, αν τα καταλάβεις και τα δεχτείς με ταπείνωση

Ο φόβος, δεν έρχεται απο τον Θεό. Ούτε η χαρά πάντα.

Η Αγία διάκριση, θάπρεπε να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία της γής.

Το δάκρυ είναι η καλύτερη βιταμίνη. Ψυχής και σώματος.

Ευτυχία, δεν είναι να κάνεις ότι θές, αλλά να θές ότι κάνεις.