ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

 

του Στρατή Ανδριώτη.

Αναμφίβολα, το μεγαλύτερο έπος της ελληνικής ιστορίας, ήταν το θαύμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Κανένα πρόσωπο της ιστορίας δεν εγκωμιάσθηκε τόσο πολύ όσο ο Μέγας Αλέξανδρος, ο βασιλιάς της Μακεδονίας, ο ηγεμών της Ελλάδας, ο Κύριος της Ασίας, η μεγάλη πολεμική φυσιογνωμία της ιστορίας, η στρατιωτική και πολιτική μεγαλοφυΐα, ο ποιητής του πολέμου, ο αήττητος παίς, ο συνάμα στρατηγός, πολιτικός, διπλωμάτης και στρατιώτης της πρώτης γραμμής, ο λαμπρός πολεμιστής, που ένοιωθε και ήταν πάντα ο Νικητής. Ο άνθρωπος που δεν ηττήθηκε ποτέ, σε καμία μάχη! Μαχόταν από 16 ετών και εξελίχθηκε σε εξαίρετο Ηγέτη, που είχε θάρρος, φοβερή πρωτοβουλία, και κατόρθωνε να κάνει τους στρατιώτες να μην φοβούνται. Απέκτησε σπουδαία στρατηγική ικανότητα. Ήταν πολύ εργατικός, διεύθυνε, διοικούσε, οργάνωνε. Είχε σπάνιες αρετές, ηθικά άμεμπτος, αληθινός, ειλικρινής, που δεν του άρεσαν τα ψέματα. Ήταν ένας πλήθος στο πρόσωπο του ενός, γεννημένος ηγέτης, που οι Έλληνες τον έχουν πάντα στην καρδιά τους, στις παραδόσεις, στους θρύλους και πολλοί φέρουν περήφανα το όνομά του! Μεγαλοφυής, μεγάλο μυαλό, οργανωτικός, ατρόμητος, επικοινωνιακός. «Ανήρ γενναίος, γενναιότερος όλης της στρατιάς, ορμητικός και παράφορος εις το πάθος του προς την δόξα, δίκαιος, στοργικός, προσηνέστατος προς τους υπ’ αυτόν άνδρας, ιπποτικός και αγέρωχος προς τους εχθρούς του, μεγαλοφυής στρατηγός και απόλυτος κυρίαρχος των πεδίων των μαχών».

Αγαπούσε υπερβολικά όσους κατακτούσαν την καρδιά του. Ήθελε εκτός από τα πεδία των μαχών να κατακτά και τις ψυχές των λαών. Οι ιστορικοί θεωρούν ότι δεν υπήρξε άλλος άνθρωπος, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, που να διέδωσε τόσο πολύ στον κόσμο την τέχνη, την λογοτεχνία, την επιστήμη, την αρχιτεκτονική, την στρατιωτική πρακτική και την ελληνική κουλτούρα! Στον Μέγα Αλέξανδρο αποδίδουν την ρωμαϊκή κοσμοκρατορία, τον θρίαμβο του χριστιανισμού, την βυζαντινή αυτοκρατορία, τον αραβικό πολιτισμό! Ακόμα και οι μουσουλμάνοι θεωρούν ότι τον έστειλε ο Θεός για να δείξει την οδό της Αληθείας! Μέχρι και ο Ναπολέων τον θαύμαζε!

Οι επιτυχίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα της αρχαιότητας! Η δεκαετής στρατιωτική και πολιτική ζωή του, επισκίασε όλους τους διάσημους στρατηγούς στην παγκόσμια ιστορία. Είναι ο άνθρωπος που με μικρή σχετικά στρατιωτική δύναμη διέλυσε την μεγάλη περσική αυτοκρατορία και επιβλήθηκε σε μια τεράστια έκταση που αδυνατούν έως σήμερα να πράξουν ακόμα και οι υπερδυνάμεις! Ο Μ. Αλέξανδρος μπορούσε να νικά τους πάντες και τα πάντα. Αν και αρχηγός, στις μάχες εκτίθονταν πρώτος στους κινδύνους. Εκπολίτισε και εξημέρωσε, όσο μπορούσε, βάρβαρους που είχαν ληστρικό βίο, δεν καλλιεργούσαν, δεν κάνανε γάμους, σκοτώνανε τους γέρους γονείς τους, κάνανε φρικαλέες θυσίες και βάναυσα έθιμα. Από ένα σημείο και μετά προσπαθώντας να κυβερνήσει πολλά έθνη, που ποθούσε να τα ενώσει, ούτε οι συνεργάτες τους μπορούσαν να κατανοήσουν τα σχέδια και την πολιτική του.

Τον ονόμασαν Ήρωα, άνθρωπο Θρύλο σε Δύση και Ανατολή, άνθρωπο φαινόμενο, Κολόμβο της ξηράς, μεγαλόψυχο και γενναιόψυχο Ηγέτη, Μέγα (οι Ρωμαίοι πρώτοι τον ονόμασαν Μέγα), και υπήρξε πράγματι ΜΕΓΑΣ. Πρότυπά του ο Ομηρικός ήρωας Αχιλλέας καί ο Ηρακλής! Ήταν γιος του Φιλίππου Β΄, που από πολλούς –παρά τα ελαττώματά του- θεωρείτε ο μεγαλύτερος Βασιλιάς της Ευρώπης: «ουδέποτε η γη της Ευρώπης γέννησε άνδρα σαν τον Φίλιππο» (Θεόπομπος). Από αυτόν κληρονόμησε ο Μ. Αλέξανδρος την Μακεδονία, το ισχυρότερο κράτος που υπήρξε επί ελληνικού εδάφους και έναν στρατό που έγινε ο πρώτος στον κόσμο! Αυτοί οι δύο έκαναν ένδοξη την ασήμαντη Μακεδονία, μαζί και ολόκληρη την Ελλάδα!

Ο Φίλιππος έδωσε διδάσκαλο στον Αλέξανδρο τον Αριστοτέλη που του δίδαξε τα ελληνικά γράμματα, την φιλοσοφία. Μορφώθηκε μουσικά, λογοτεχνικά, αγάπησε την ποίηση. Ήταν «φύσει φιλόλογος και φιλαναγνώστης» (Πλούταρχος). Τον ενδιέφεραν οι επιστήμες καί η αστρονομία. Μελετούσε πολύ. Εμπλούτιζε τις γνώσεις του σε όλα τα θέματα. Είχε πνευματική συντροφιά την Ιλιάδα του Ομήρου. Ο Αριστοτέλης τον κατηύθυνε προς την ηθική και την πολιτική. Ανατράφηκε σε καθαρό ελληνικό, πνευματικό περιβάλλον. Γαλουχήθηκε με τα νάματα της ελληνικής παιδείας, που ήταν στη ψυχή του Αλεξάνδρου. Ήταν οπαδός του ελληνικού πολιτισμού και ήθελε να γίνει φορέας αυτού πολιτισμού σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Να θέσει παντού την σφραγίδα της ελληνικής παιδείας και της ελληνικής τέχνης. Θεωρούσε ότι για να είναι κάποιος Έλληνας έπρεπε να είναι ηθικός και να έχει αρετές. Συνάμα με αυτά, ήταν φίλος του κυνηγιού και της άθλησης. Ήταν ψυχή φύση γενναία, πανέξυπνος, εγκρατής, με γοητευτική χάρη. Είχε έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα στη ψυχή του. Υιοθέτησε αυστηρή διαπαιδαγώγηση. Δεν είχε πολυτέλειες στη ζωή του και προτιμούσε την ελληνική λιτότητα. Δεν ήταν λαίμαργος, ούτε πότης, αλλά εγκρατής στον έρωτα, στη διατροφή, στην ενδυμασία. Είχε μεγαλοσύνη. Όταν με την δόξα των νικών, παρασύρθηκε στην πολυτέλεια και τη χλιδή, υπέβαλε τον εαυτό του σε σκληρές ασκήσεις και σκληραγωγία.

ΟΡΑΜΑ

Ο πατέρας του ο Φίλιππος συνέλαβε και υλοποίησε το σχέδιο να αποκρούσει τους Ιλλυριούς που απειλούσαν την Μακεδονία, την Θράκη και την Νότια Ελλάδα. Να επιβληθεί στις πόλεις-κράτη της Ελλάδας για να τις κάνει συμμάχους, να τις βγάλει από το τέλμα της πολιτικής ανηθικότητας. Φίλιππος και Μ. Αλέξανδρος επέβαλαν την κυριαρχία στη χερσόνησο του Αίμου και στη Νότια Ελλάδα. Μαζί ένωσαν τον Ελληνισμό και τότε ο Μ. Αλέξανδρος προωθήθηκε προς Ανατολάς. Επεχείρησε εκδικητικό πόλεμο. Ήθελε να εκδικηθεί τους Πέρσες που από την εποχή του Κύρου Α΄ είχαν καταλάβει τις ελληνικές πολιτείες της Μικρασίας και κατόπιν με τους Μηδικούς πολέμους, ο Δαρείος Α΄ και ο Ξέρξης δεν άφησαν σε ησυχία τους Έλληνες με ασταμάτητους πολέμους. Ήθελε να εκδικηθεί τους Πέρσες που κατέστρεψαν την Αθήνα, τον Ξέρξη που την κατέκαψε, για τα μνημεία που ισοπέδωσαν και για τις συμφορές που προκάλεσαν κατά των Ελλήνων. Ο Μ. Αλέξανδρος ήθελε να καταλύσει την περσική τυραννία και πέραν της Μικρασίας, στις πόλεις της Φοινίκης, Αιγύπτου, Συρίας, Ιράκ, Ιράν, Ουζμπεκιστάν…. Θα προχωρούσε όλο και πιο πέρα, ώστε να μην υπάρχουν επαναστατικές εστίες κατά της αυτοκρατορίας. Ήθελε να ενώσει όλους τους λαούς, να σχηματίσει κράτος ελεύθερων πολιτών! «…να αναμείξω τα βάρβαρα έθνη με αυτά της Ελλάδος και να διασχίσω κάθε κομμάτι στεριάς για να τα εκπολιτίσω… να σπείρω σπόρο πολιτισμού και να απλώσω την ελληνική δικαιοσύνη και την ειρήνη σ’ όλα τα μέρη του κόσμου….».

Ήταν 16 ετών όταν έγινε τοποτηρητής στην Πέλλα όσο έλειπε ο πατέρας του Φίλιππος σε εκστρατείες. 18 ετών ήταν αρχηγός του ιππικού που νίκησε τους Θηβαίους στη μάχη της Χαιρώνειας. 20 ετών έγινε Βασιλιάς μετά την δολοφονία του πατέρα του. Αμέσως κατέπνιξε ανατρεπτικά κινήματα, αντιμετώπισε πολλές συνωμοσίες με πρωτοφανή δυναμισμό, καθώς και τα αντιμακεδονικά ταραχοποιά στοχεία σε όλη την Ελλάδα. Δεν ήθελε τοπικιστικά πάθη. Εξουδετέρωσε την παράλογη εσωτερική αντιπολίτευση, τα αντιδραστικά στοιχεία της υπόλοιπης Ελλάδας που αντιπολιτεύονταν χρηματοδοτούμενοι από τους Πέρσες, ακόμα και πανηγυρίζοντας για την δολοφονία του Φιλίππου. Ο περσικός χρυσός έρεε άφθονος, καθώς και τα ψέματα. Οι Πέρσες χρηματοδοτούσαν πολλές Ελληνικές πόλεις για να εναντιώνονται στους Μακεδόνες που ήθελαν να ενώσουν τους Έλληνες. Χιλιάδες Έλληνες μισθοφόροι, στρατηγοί και στρατιωτικοί υπηρετούσαν στα περσικά στρατεύματα.

Ο Μ. Αλέξανδρος έλεγξε και υπέταξε τους βόρειους λαούς που τους απειλούσαν. Ήταν αδύνατον να εκστρατεύσει στην Ασία εάν δεν καθυπότασσε τους άγριους και πολεμικούς λαούς που ήταν πέριξ της Μακεδονίας. Αυτόνομους Θράκες, Ιλλυριούς, Τριβαλούς και Ταυλαντίους, Γέτες, Δάκες (σημερινή Ρουμανία), Ανταριάτες (Κοσσυφοπέδιο). Δεν θα άφηνε ποτέ γείτονες εχθρούς στα νώτα του. Ύστερα κατέπνιξε αστραπιαία την εξέγερση της Θήβας, πριν συμπαρασύρει στην «επανάσταση» Αθηναίους, Σπαρτιάτες, Αιτωλούς και κάποιους Πελοποννησίους, αφήνοντας τους Πλαταιείς, Θεσπιείς και Ορχομένιους να καταστρέψουν την Θήβα εκδικούμενοι για τα όσα είχαν υποστεί από τους Θηβαίους (στους Περσικούς πολέμους είχαν ταχθεί στο πλευρό των Περσών και μαρτύρησαν πολλοί Έλληνες στα χέρια τους), ώστε να παραδειγματισθούν και οι υπόλοιποι ταραξίες και να τους τρομοκρατήσει. Ο Μ. Αλέξανδρος εξουδετέρωνε όσους συμμαχούσαν κρυφά με τους Πέρσες ως 5η φάλαγγα. Δεν ήθελε αντάρτες στην Ελλάδα και άτομα που διατηρούσαν το μίσος Ελλήνων κατά Ελλήνων. Ήθελε συμμάχους για να διώξει τους Πέρσες.

Ξεκινώντας από την Αμφίπολη το 334π.Χ. και διανύοντας μια εκστρατεία σε μήκος 40.000χλμ. ήταν αυτός που πραγματοποίησε το μεγάλο όνειρο των Ελλήνων (πλην Λακεδαιμονίων, αλλά και άλλων). Η εκστρατεία και ο αγώνας του Μ. Αλεξάνδρου είχε ελληνικό χαρακτήρα. Έγινε για την Ελλάδα, ήταν υπόθεση ελληνική. Διέθετε τον καλύτερο στρατό. Μόλις 30.000 πεζοί στρατιώτες και 5.000 πεζοί ήταν ο ελληνικός στρατός, η τελειότερη πολεμική μηχανή. Μακεδόνες ως επί το πλείστον, Θεσσαλείς και απ΄ όλη την Ελλάδα, Αγριάνες, Κρήτες, Θράκες κ.α., υπό τις διαταγές του σπουδαιότερου επιτελείου του αρχαίου κόσμου, που είχαν θέσει τις βάσεις της επιστημονικής διεξαγωγής του πολέμου. Στις μάχες είχε εξαιρετικό στρατηγικό σχεδιασμό. Είχε σπουδαία στρατιωτικά προσόντα. Το μεγαλύτερο όπλο του ήταν η κίνηση του στρατού. Τάραττε τους αντιπάλους να κάνουν λάθη. Όλοι είχαν ελληνικό τρόπο μάχεσθαι. Οι ακόλουθοί του ήταν ένα σώμα. Όλοι νέα παιδιά, μορφωμένοι από σοφούς διδασκάλους, που γινόντουσαν αξιωματικοί. Λεφτά δεν υπήρχαν. Ο Μ. Αλέξανδρος μοίρασε όλα τα υπάρχοντά του για να δώσει το καλό παράδειγμα. Τον ρώτησαν, τι του απέμεινε και απάντησε: «Η ελπίδα»!

Στη Μικρά Ασία ζούσε κόσμος ελληνικός. Ανατολικότερα από την Κιλικία και την Πισιδία ζούσαν πολλοί Έλληνες που έβλεπαν τον Αλέξανδρο ως ελευθερωτή. Στρατός και στόλος ξεκινούν από την Αμφίπολη, περνώντας τον Ελλήσποντο φθάνουν στην Τροία, όπως τότε στην πανελλήνια εκστρατεία του Αγαμέμνονα, του Αχιλλέα, του Πάτροκλου. Προελαύνουν στην Αιολίδα και την Ιωνία και παρατάσσονται στις όχθες του Γρανικού ποταμού ξεκινώντας τις νίκες. Ο Μ. Αλέξανδρος μάχεται στην πρώτη γραμμή κατά των Περσών, στις τάξεις των οποίων πολεμούν και χιλιάδες προδότες Έλληνες μισθοφόροι. Οι Πέρσες υποχωρούν, αιχμαλωτίζονται, σκοτώνονται. Οι απώλειες των Περσών ήταν βαριές. Χάρη στον μεγαλοφυή σχεδιασμό του Μ. Αλεξάνδρου, οι Έλληνες την Μικρασίας, που απεχθάνονταν την περσική τυραννία, ήταν ελεύθεροι. Οι ελληνικές πόλεις τον υποδέχονταν με ενθουσιασμό. Ο Μ. Αλέξανδρος περνούσε από πόλη σε πόλη ως ελευθερωτής. Πολλές πόλεις παραδίδονταν από τους Πέρσες αμαχητί. Στην Έφεσο δεν επέτρεψε στο λαό, όταν τους ελευθέρωσε, να σκοτώσουν τους τυράννους τους. Σε κάποιες άλλες πόλεις οι Πέρσες ηγεμόνες προέβαλαν αντίσταση, όπως στην Αλικαρνασσό, η οποία λεηλατήθηκε. Προχώρησε στην Άγκυρα. Οι Παφλαγόνες υπετάγησαν ειρηνικά. Παντού άφηνε διοικητές όσους πίστευαν σε εκείνον. Οι Πέρσες τρέπονται σε φυγή. Ο Μ. Αλέξανδρος περνάει επιτυχώς στην Κιλικία και φθάνει στην Ισσό (333π.Χ.) με 30.000 στρατό για να αντιμετωπίσει τον Πέρση Δαρείο που παρέταξε 500.000 στρατό, πλαισιωμένο από χιλιάδες Έλληνες μισθοφόρους, Αθηναίο στρατηγό και σύμβουλο μακεδόνα φυγάδα. Όλοι αυτοί ήταν η εκλεκτότερη μονάδα των Περσών, οι οποίοι πριν συντριβούν το μόνο που «κατόρθωσαν» ήταν να θανατώσουν τους ασθενείς και τραυματίες στρατιώτες του Μ. Αλεξάνδρου που νοσηλεύονταν στην Ισσό.

Ο Δαρείος τρέπεται σε φυγή από τους πρώτους και ακολούθησαν όσοι στρατιώτες του γλύτωσαν. Ούτε την οικογένειά του δεν προσπάθησε να σώσει, η οποία αιχμαλωτίσθηκε. Ο ίδιος ο Μ. Αλέξανδρος κυνήγησε τον Δαρείο, αλλά διέφυγε. Ακολούθως, στα παρακάλια του Δαρείου με επιστολές, η απάντηση του Αλεξάνδρου ήταν καταπέλτης. Του εξηγεί τα πάντα συνοπτικά: «Οι πρόγονοί σας, αφού ήλθαν στην Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, μας έβλαψαν, χωρίς εμείς να τους έχουμε αδικήσει σε τίποτε από πριν. Εγώ, λοιπόν, αφού έγινα αρχηγός των Ελλήνων (ας τα βλέπουν αυτά οι φιλοσκοπιανοί) και επειδή επιθυμώ να τιμωρήσω τους Πέρσες, πέρασα στην Ασία, επειδή πρώτοι εσείς επράξατε κακά εις βάρος μας…. συνεπώς αν θέλεις να πάρεις πίσω τη μητέρα, τη γυναίκα και τα παιδιά σου, δεν έχεις παρά να έλθεις να τα ζητήσεις και θα τα πάρεις. Και από εδώ και στο εξής θα απευθύνεσαι προς εμένα ως βασιλιά της Ασίας. Αν σ’ αυτό έχεις αντίρρηση, μείνε και πολέμα και μη φεύγεις, διότι εγώ θα πορευθώ εναντίον σου, όπου κι αν βρίσκεσαι» (Αρριανός, Αλεξ. Αναβ. 14). Ο Μ. Αλέξανδρος απέρριψε και άλλες προτάσεις του Δαρείου που ζητούσε να εξαγοράσει την απελευθέρωση της οικογένειάς του, μοίρασμα εδαφών, του έκανε ακόμα και προξενιό την κόρη του….

Ο Μ. Αλέξανδρος πριν πάει στη Βαβυλώνα, για λόγους στρατηγικούς ήθελε το ναυτικό των Φοινίκων και τις πόλεις τους, καθώς και τα πλοία των Κυπρίων και των Ροδίων. Ήθελε τις ναυτικές βάσεις των Περσών στην Κύπρο και στην Αίγυπτο για να μην ελογχεύουν κίνδυνοι. Η Τύρος έπεσε δύσκολα. Την πολιόρκησε 8 μήνες για να εξουδετερώσει την ισχύ των εχθρών που αντιδρούσαν. Χαρακτηρίζεται ως η δυσκολότερη αποστολή της εκστρατείας.

Πορευόμενος προς την Αίγυπτο, πολιόρκησε δύο μήνες την Γάζα και την κατέλαβε, αλλά τραυματίστηκε από βέλος σοβαρά στον ώμο. Χτυπούσε τους Άραβες νομάδες που τους επιτίθονταν. Ήθελε να διαφυλάξει το στράτευμά του και να αποκόψει τους Πέρσες από την Μεσόγειο, την ελληνική θάλασσα όπως την αποκαλούσαν τότε (ας τα βλέπουν οι Τούρκοι). Διέσχισε την έρημο Σινά και πέρασε νικηφόρα από το Πηλούσιο, την πόλη-φρούριο των Περσών. Οι Αιγύπτιοι υποδέχονταν τον Μ. Αλέξανδρο ως ελευθερωτή. Στη Μέμφι (Κάϊρο) και σε όλες τις πόλεις οι κάτοικοι έβλεπαν τον Αλέξανδρο ως τον άνθρωπο που κατέλυε την περσική εξουσία. Σεβόμενος τις παραδόσεις των Αιγυπτίων αποκτούσε την αγάπη τους. Ο Αιγυπτιακός λαός τον τιμούσε δεόντως. Έκτισε θαυμαστή πόλη στο Δέλτα του Νείλου και της έδωσε το όνομά του: ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ! Η πόλις αυτή χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο πολιτιστικό επίτευγμα του Μ. Αλεξάνδρου.

Ακολούθως, η περσική εξουσία εκδιώχθηκε από το Αιγαίο. Τένεδος, Λέσβος, Χίος, Κως, Κρήτη και όλα τα νησιά παραδόθηκαν στον στόλο του Μ. Αλεξάνδρου. Το Αιγαίο ήταν πάλι ελληνικό! Από την Συρία περνούν τον Ευφράτη, καθώς κατακτούσε αήττητος με στρατιωτικούς περίπατους. Ο περσικός στρατός, με τους Έλληνες-προδότες μισθοφόρους υποχωρούν αμαχητί. Στη Μεσοποταμία (Ιράκ) ο Μ. Αλέξανδρος με 47.000 στρατό ψάχνει τον Δαρείο που έχει στρατοπεδεύσει στον Τίγρη ποταμό με 1.040.000 στρατό, και συγκεκριμένα στα Γαυγάμηλα. Οι επιτελείς του Μ. Αλεξάνδρου εισηγούνται, επειδή ήταν πολύ λιγότεροι, να εξορμήσουν τη νύχτα στους υπεράριθμους Πέρσες. Ο Μ. Αλέξανδρος απαντά: «Ου κλέπτω την νίκην»! Ήθελε παλικαρίσια νίκη τη μέρα, σώμα με σώμα. Ο στρατός του Μ. Αλεξάνδρου με επικεφαλή όπως πάντα τον ίδιο, επιτίθεται αριστοτεχνικά με ανδρεία και γενναιότητα. Ο Δαρείος τρομοκρατήθηκε και τρέπεται σε φυγή πρώτος μόλις βλέπει τον φοβερό, τον Μέγα Αλέξανδρο να ορμά κατ’ επάνω του. Οι Πέρσες υποχωρούν, αφήνοντας πίσω τους 300.000 νεκρούς και άλλους τόσους αιχμαλώτους. Οι κλεμμένοι θησαυροί του Δαρείου περιέρχονται στα χέρια του Αλεξάνδρου.

Μπροστά τους τώρα η Βαβυλώνα που ήταν υποταγμένη για πολλά χρόνια στους Πέρσες. Οι Βαβυλώνιοι σύσσωμοι υποδέχθηκαν τον Μ. Αλέξανδρο ως σωτήρα! Ήθελαν Βασιλιά αυτόν που νικά και όχι αυτόν που φεύγει. Αυτόν που διέταξε να ανεγείρουν ναούς και ότι άλλο είχε καταστρέψει ο Ξέρξης. Όλοι του έκαναν θεϊκές τιμές. Ο Μ. Αλέξανδρος ήθελε να ενώσει τους λαούς και να διώξει το μίσος που τους δίχαζε. Δεν ήθελε να γίνει τύραννος κατακτητής, αλλά δημιουργός ενός ειρηνικού κόσμου.

Ακολούθως μπήκε νικητής και θριαμβευτής στα Σούσα, όπου βρήκε τον αμύθητο θησαυρό των Περσών. Βρήκε όλα όσα είχαν κλέψει οι Πέρσες από τους Έλληνες το 490 και το 480π.Χ. Όλα αυτά επιστράφηκαν στις πόλεις απ’ όπου είχαν κλαπεί. Ότι ξένο αρχιτεκτονικό μνημείο βρήκε, δεν το πείραξε. Οτιδήποτε βρέθηκε κατεστραμμένο στις μεταγενέστερες εποχές προήλθε από τον αραβικό θρησκευτικό φανατισμό.

Ο Μ. Αλέξανδρος καθόταν στο θρόνο του Δαρείου! Από εδώ και πέρα θα είχε να κάνει με άγριες πολεμικές φυλές όπως τους Ουξίους που επιτίθονταν και έκλεβαν όσους περνούσαν από τα μέρη τους. Καθάρησε και την περιοχή από την Σουσιανή έως την Περσίδα, φθάνοντας αμαχητί στην Περσέπολη. Ο Μ. Αλέξανδρος γινόταν κύριος της ασιατικής ηπείρου καταδιώκοντας ταυτόχρονα τον Δαρείο. Τον ήθελε αιχμάλωτο. Έφθασε στην Μηδία και στα Εκβατανα βρήκε και άλλον αμύθητο θησαυρό των Περσών. Προελαύνει προς την Παρθία, τις Κασπίες Πύλες όπου βρίσκει ετοιμοθάνατο τον Δαρείο που τον τραυμάτισαν οι «έμπιστοί» του για να τον πιάσει ο Μ. Αλέξανδρος και εκείνοι να διαφύγουν. Ο Δαρείος ξεψυχώντας εξέφρασε στον Έλληνα γιατρό του, τον θαυμασμό του για την επιείκεια του Μ. Αλεξάνδρου που έδειξε στην οικογένειά του. Ακόμα και ο Δαρείος θαύμαζε τον Αλέξανδρο που υπερέβη τα όρια της ανθρώπινης φύσεως και είχε τόση σεμνή συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες. Πράγματι, όταν ο Μ. Αλέξανδρος αιχμαλώτισε την οικογένεια του Δαρείου, πήρε στην αγκαλιά του τον εξαετή γιό του Δαρείου, τον αγκάλιασε και τον φίλησε και δεν πείραξε κανένας, ούτε ο ίδιος τις πανέμορφες κόρες, την γυναίκα και την μητέρα του. Είχε ηθική συμπεριφορά. Όταν πέθανε η αιχμάλωτη ετοιμόγεννη γυναίκα του Δαρείου, λυπήθηκε πολύ και την ενταφίασε με βασιλικές τιμές. Δεν ήθελε γυναίκα αλλουνού άντρα για να μην γίνει μοιχός. Κάποτε τιμώρησε δύο αξιωματικούς που διέφθειραν τις γυναίκες μισθοφόρων, γιατί ήθελε να κερδίσει την Ασία με την καλή συμπεριφορά όλου του στρατεύματος.

Ο Μ. Αλέξανδρος συνεχίζει την εκστρατεία του στην Υρκανία αντικρίζοντας την Κασπία θάλασσα. Εκεί όσοι Πέρσες και άγριες φυλές του επιτίθονταν, αντιμετωπίσθηκαν επιτυχώς. Ήταν αυστηρός προς τους Έλληνες μισθοφόρους που πολεμούσαν εναντίον των Ελλήνων στο πλευρό των βαρβάρων. Υπετάγησαν οι Μάρδοι, η χώρα των Αρείων και των Ζαραγγαίων που είχαν εκστρατεύσει στο πλευρό του Ξέρξη εναντίον των Ελλήνων. Ο Μ. Αλέξανδρος πολεμούσε σε ξένα και άγνωστα εδάφη υπό αντίξοες συνθήκες. Διαβαίνει τον Ινδικό Καύκασο, υποτάσσει τον λαό των Αριασπών που είχαν βοηθήσει τον Κύρο Α΄. Οι χώρες Δράγγων, Γεδρωσίας, Αραχωσίας άφησαν τα άρματα και υπετάγησαν. Κτίζει νέα πόλη, την Αλεξάνδρεια. Μετά από τις δοκιμασίες στα άξενα μέρη φθάνει στη σημερινή Καμπούλ (Αφγανιστάν), στη Βάλχ τη χώρα των Βακτρίων που του επιφυλάχθηκε θερμή υποδοχή, αλλά δεν τους συγχώρεσε επειδή είχαν καταστρέψει παλαιότερα ελληνικά μνημεία. Έφθασε στην μακρινή αχανή Σογδιανή, όπου συνέλαβε και θανάτωσε τους δολοφόνους του Δαρείου, καθώς και στην πρωτεύουσα Μαρακάνδα τιμωρώντας τις γύρω φυλές που επιτίθονταν στα στρατεύματά και κατέλαβε τις γύρω ισχυρές πόλεις. Οι πολυπληθείς αυτοί λαοί που ζούσαν υπό ληστρικά καθεστώτα, πολεμήθηκαν και στο τέλος ζήτησαν συγνώμη.

Ο Μ. Αλέξανδρος συγχωρούσε όσους καταλάβαινε ότι με εξαναγκασμό από τους Πέρσες αγωνιζόντουσαν εναντίον του. Σεβόταν τους εχθρούς ακόμα και όταν ήταν νεκροί. Όταν επισκέφθηκε τον τάφο του Πέρση Κύρου, που είχε δημιουργήσει την περσική αυτοκρατορία στην Ασία, διέταξε να στολίσουν με κειμήλια κ.α. τον τάφο του. Έθαβε τους νεκρούς ηγεμόνες των Περσών, ακόμα και τους Έλληνες μισθοφόρους που πέθαιναν.

Κατέστειλε εξεγέρσεις στη Σογδιανή με γενική ερήμωση της περιοχής, διότι είχαν προκαλέσει τις μεγαλύτερες απώλειες στο στράτευμά του, καθ’ όλη τη διάρκεια της εκστρατείας και ήθελαν την παλιά περσική εξουσία για να ζουν οι προνομιούχοι είς βάρος των λαών.

Επέβαλε τη δική του ειρήνη στις περιοχές του σημερινού Τουρκεστάν και της ορεινής Ανατολικής Μπουχάρας. Εκεί είδε την Ρωξάνη, την ωραιότερη γυναίκα της Ασίας. Ο άτρωτος επιθυμίας, ο εγκρατής Αλέξανδρος σε ηλικία 29 ετών της πρότεινε γάμο, που έγινε. Ήταν η πρώτη ήττα του, όχι σε μάχη, αλλά από ομορφιά γυναίκας!

Τον Μ. Αλέξανδρο τον ενδιέφερε η Ινδία. Η συνέχιση της εκστρατείας προς Ανατολάς φαινόταν στους αξιωματικούς του άσκοπη. Στην πάμπλουτη, αλλά δύσβατη, απέραντη, αδιαπέραστη, αχανή, άγνωστη χώρα των Ινδών, των πιο δυνατών πολεμικών φυλών, που υπήρξε σατραπεία της περσικής αυτοκρατορίας, άλλοι του πρόσφεραν φιλία και συνεργασία, άλλοι παραδόθηκαν αμαχητί, άλλοι αντιστάθηκαν και θανατώθηκαν. Έφθασε ως το Παμίρ, ξανακτίζοντας ερειπωμένες πόλεις. Στα Μάσσαγα μπήκε θριαμβευτής. Κατέλαβε τα Ώρα, τους Βαζίρους και από την Άορνο Πέτρα κατευθύνθηκε προς τον Ινδό ποταμό εναντίον άγριων φυλών. Όλα αυτά υπό δυσχερείς συνθήκες, συνεχείς βροχοπτώσεις 70 ημερών, θύελλες κ.α. Βρήκε Βραχμάνους σοφούς Ινδούς που του δίδαξαν πολλά. Τον ρωτούσαν για πιο λόγο έκανε τόσο δρόμο και έφθασε στην Ινδία. Την απάντηση την έδωσαν οι ιστορικοί: «οι νίκες του»!

Μια ακόμα θριαμβευτική νίκη του Μ. Αλέξανδρου στον Υδάσπη παραπόταμο του Ινδού. Προχωράει υποτάσσοντας με το καλό ή με τη βία όλους τους λαούς της περιοχής. Μια έρημος τον χώριζε από τον Γάγγη ποταμό με την πλούσια κοιλάδα του. Εκεί όμως βγήκε η κούραση, η εξάντληση των ανθρωπίνων ορίων, που επέφεραν τις αντιδράσεις αξιωματικών και στρατιωτών μετά από οκτώμισι χρόνια ηρωϊκής προσπάθειας. Ο Μ. Αλέξανδρος ήθελε να προχωρήσει με όποιον ήθελε. Με την κατάκτηση της Ινδίας είχε πετύχει έναν σπουδαίο άθλο! Τελικά πείσθηκε και απεφάσισε να σταματήσει την εκστρατεία και να γυρίσει στην Βαβυλώνα. Τα εδάφη τα άφησαν στη διοίκηση των Ινδών που είχαν συμφιλιωθεί μαζί τους. Πλέει προς τον Ινδικό ωκεανό, χωρίς να λείψουν οι εχθροπραξίες με φυλές που ήταν και αναμεταξύ τους εχθρικές. Στην Ακρόπολη των Μαλλών, ο Μ. Αλέξανδρος όρμησε πρώτος, αλλά μέσα στην μονομαχία έμεινε μόνος. Οι Ινδοί τον τραυμάτισαν σοβαρά και λιποθύμησε. Τον θεώρησαν νεκρό, αλλά τον έσωσαν οι σύντροφοι και ο γιατρός του. Οι στρατιώτες του δεν το πίστευαν ότι επέζησε. Κατευθύνονται προς τον περσικό κόλπο. Περνάει την Γεδρωσία που κανένας πριν δεν την είχε περάσει επιτυχώς, χάνοντας πολλούς άνδρες από τους σκληροτράχηλους ιθαγενείς στην κόλαση της μαρτυρικής ερήμου. Στην έρημο της Γεδρωσίας δεν είχαν νερό να πιούν. Οι στρατιώτες βρήκαν λίγο νερό και γέμισαν ένα κράνος που το πήγαν στον βασιλιά τους τον Μ. Αλέξανδρο για να πιεί, αλλά εκείνος επειδή δεν έφτανε για να πιούν όλοι, το έχυσε μπροστά σε όλους! Δεν ήθελε να ξεδιψάσει εκείνος και να διψούν οι στρατιώτες του! Χωρίς νερό και τροφές έφθασαν στην Καρμανία και στα Σούσα επιστρέφοντας στην Περσία.

Ο Μ. Αλέξανδρος καθ’ όλη τη διάρκεια της εκστρατείας κοιμόταν όπως οι στρατιώτες. Επέβλεπε ακόμα και τις μερίδες φαγητού των στρατιωτών να είναι σωστά μοιρασμένες και αγρυπνούσε για να είναι ασφαλές το στράτευμα. Όποια αποστολή ήταν επικίνδυνα δύσκολη, την αναλάμβανε ο ίδιος! Ενδιαφερόταν για τους στρατιώτες του, όταν αρρωστούσαν, τραυματιζόντουσαν, ή ακόμα και για προσωπικά θέματά τους. Επισκεπτόταν όλους τους τραυματίες, έψαυε τα τραύματα, τους ρωτούσε πως τραυματίστηκαν και ζητούσε να του καυχηθούν για τα κατορθώματά τους. Ήταν ανοιχτοχέρης, έδινε δώρα, χορηγούσε μισθούς στις οικογένειές όσων στρατιωτών και αξιωματικών σκοτωνόντουσαν στις μάχες. Γι’ αυτό τον αγαπούσαν όλοι! Δούλευε σκληρά, βοηθώντας τους εργάτες, κουβαλώντας ακόμα και χώμα με το κοφίνι. Προήγαγε τους αξιωματικούς σε επιτελικές θέσεις με κριτήρια την προσωπική αξία. Τιμωρούσε ακόμα και τους διοικητές όταν έκαναν ιεροσυλίες και αδικίες.

Όμως, στην Περσία δημιουργήθηκαν προστριβές. Κάποιοι Μακεδόνες άρχισαν να κάνουν πολυτελή ζωή. Δημιουργήθηκαν συνωμοσίες, αντιζηλίες, ειρωνικά σχόλια για να μειώσουν τον Μ. Αλέξανδρο. Ζήλευαν όταν τον επαινούσαν όλοι, ότι είχε τόσες πολλές επιτυχίες. Δεν άρεσε σε κάποιους αξιωματικούς ότι ο Μ. Αλέξανδρος υιοθέτησε στην ζωή του μερικές περσικές και ανατολίτικες συνήθειες, ότι έλαβε Περσίδα σύζυγο, ότι φόρεσε περσική ενδυμασία, συμφιλιώθηκε, εμπιστεύθηκε και τίμησε κάποιους Πέρσες, ή άφηνε ντόπιους διοικητές επειδή ήξεραν την γλώσσα και τις ιδιαιτερότητες των λαών τους. Δεν ήθελαν να πλαισιώνεται ο στρατός και η διοίκηση των εδαφών από Πέρσες και Ανατολίτες. Ο Μ. Αλέξανδρος πίστευε ότι με λίγους Έλληνες δεν θα μπορούσε να διοικηθεί όλη η Ασία. Ήθελε να ενώσει ακόμα και πνευματικά τους λαούς, γι’ αυτό 10.000 Έλληνες παντρεύτηκαν Περσίδες.

Πολλοί διοικητές που διόριζε ήταν ανάξιοι. Δεν πίστευαν ότι ο Μ. Αλέξανδρος θα γύριζε από την Ινδία και γι’ αυτό διέπρατταν αδικίες. Στις απομακρυσμένες περιοχές δεν ήθελαν οι στρατιώτες του να φρουρούν αχανείς εκτάσεις εν μέσω πολύ επικίνδυνων ανθρώπων, που είχαν μίσος, άλλη νοοτροπία, άλλη γλώσσα, άλλες συνήθειες.

Ο Μ. Αλέξανδρος αγαπούσε τους ανθρώπους που τον πλαισίωναν, αλλά δεν ανεχόταν ειρωνείες, δυσφορίες, αθυρόστομους, χλευασμούς. Τιμωρούσε τελειωτικά για παραδειγματισμό ώστε να προλάβει αρνητικές καταστάσεις, διότι δεν ήθελε αντιπολίτευση εν μέσω πολέμων, και ύστερα στενοχωριόταν και θρηνούσε νηστικός επειδή συμπεριφέρθηκε αυστηρά. Κάποτε κάλεσε κάποιους αντιδραστικούς να ξεγυμνώσουν το σώμα τους και να δείξουν τα τραύματά από τους πολέμους. Ύστερα γύμνωσε και το δικό του κορμί που ήταν γεμάτο πληγές και τραύματα, για να δείξει ότι και αυτός πολεμούσε στην πρώτη γραμμή, αν και ήταν βασιλιάς.

Επίσης, είχε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιουργούσε στη Μακεδονία η δύστροπη μητέρα του Ολυμπιάδα που επενέβαινε στο έργο του αντιβασιλέα Αντιπάτρου, τον οποίο είχε αφήσει υπεύθυνο για να διοικεί την Ελλάδα. Οι Σπαρτιάτες ακόμα και όταν είδαν την εποποιΐα του Μ. Αλεξάνδρου δεν ευαισθητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν, αλλά έκαναν κίνημα κατά των Μακεδόνων όταν εκείνοι μαζί με τους άλλους Έλληνες πολεμούσαν στην Ινδία. Η «επανάσταση» των Σπαρτιατών καταπνίγηκε στη Μεγαλόπολη. Ο αντιβασιλέας του Μ. Αλεξάνδρου, ο Αντίπατρος, παρότι νίκησε έχασε 3.500 άνδρες, που τόσοι δεν είχαν σκοτωθεί στην μέχρι τότε εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου μέχρι και πέραν της Βαβυλώνας. Το μίσος των Σπαρτιατών εξακολουθούσε. Μόνο μία φορά επαινέθηκε από Σπαρτιάτη ο Μ. Αλέξανδρος, όταν είχε σκοτώσει ένα λιοντάρι.

Δυστυχώς, δεν είχε εκτιμηθεί (όπως και σήμερα) από κάποιους ότι ο Μ. Αλέξανδρος διέδωσε έως την Ινδία τον ελληνικό πολιτισμό. Οι Ασιάτες μιλούσαν προς τον βασιλιά Αλέξανδρο ως πατέρα και αδελφό τους. Δεν ήταν υποχρεωμένοι όπως με τους Πέρσες βασιλείς που απαιτούσαν να τους ομιλούν οι πολίτες γονατιστοί με το μέτωπο ένα με τη γη. Πολλές πόλεις παραδόθηκαν οικειοθελώς στον Μ. Αλέξανδρο, διότι οι κάτοικοι αντιπαθούσαν τον Δαρείο. Ποτέ δεν απαίτησε να αλλάξουν οι λαοί θρησκεία, έθιμα, ή τρόπο ζωής. Έλεγε στο στράτευμά του ότι δεν ήταν σωστό να κάνουν τα ίδια αίσχη με τους Πέρσες ή τους άγριους.

Ακόμη και σήμερα στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν και στην Αραβία είναι έντονα τα σημάδια της ελληνικής τέχνης, στα Ινδικά νομίσματα, στον πολιτισμό της Αιγύπτου και της Περσίας, στην Ιορδανία. Η ελληνική γλώσσα ήταν η δημοφιλής, η διεθνής γλώσσα, η γλώσσα της παιδείας! Το γεγονός ότι οι λαοί αυτοί γνώριζαν ελληνικά βοήθησε στη διάδοση και εξάπλωση του χριστιανισμού.

Δημιούργησε την μεγαλύτερη διεθνή κοινότητα σε όλη την παγκόσμια ιστορία. Δημιούργησε έναν κόσμο 1000 ετών σε Αίγυπτο και Συρία όπου κυριάρχησε ο ελληνισμός. Στην Ανατολία για 1650 χρόνια, καί 300 χρόνια στο Αφγανιστάν και πέραν αυτού. Ο ελληνισμός επέδρασε ακόμα και στον ιουδαϊσμό.

Ο Μ. Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του, δημιούργησαν επί σειρά αιώνων έναν μεγαλοπρεπή πολιτισμό. Άφησαν μέρη γεμάτα μνημεία, από την Συρία μέχρι το Αφγανιστάν! Ο Μ. Αλέξανδρος δεν κατέστρεφε πόλεις, αλλά ίδρυε πόλεις και αισθανόταν υπερηφάνεια όταν τις έχτιζε. Έχτισε 70 πόλεις στην Ανατολή. Έχτισε πόλεις που είχαν καταστρέψει οι Ασιάτες. Η Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο δεσπόζει ως το σπουδαιότατο επίτευγμα, καθώς και η επανασύσταση της Σμύρνης στη Μικρασία.

Ο Μ. Αλέξανδρος είχε εντυπωσιασθεί από τους πολιτισμούς της Αιγύπτου, της Βαβυλωνίας, της Περσίας. Δεν είχε θρησκευτικό φανατισμό και δεν θεωρούσε τον κόσμο βάρβαρο. Ο ελληνιστικός κόσμος του Μ. Αλεξάνδρου με όπλα την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό (ας τα βλέπουν αυτά όσοι πούλησαν την Μακεδονία στους Σκοπιανούς), διατηρήθηκε στα μέρη της Ασίας μέχρι που εμφανίστηκε το ισλάμ και οι Οθωμανοί που διέλυσαν τα πάντα.

Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν οικονομικά ιδιοφυής. Έκανε την αθηναϊκή δραχμή παγκόσμιο νόμισμα. Για αιώνες όλοι συναλλάσσονταν με την δραχμή, στις οικονομικές συνεργασίες τους. Αύξησε τους οικονομικούς πόρους της αυτοκρατορίας, χρηματοδότησε πρόσωπα, πόλεις, ναούς, μνημεία, δημόσια έργα, εμπόριο κ.α. Θεωρούσε βασιλικό καθήκον να ευεργετεί.

Ο Μ. Αλέξανδρος εναντίον των Κοσσαίων έκανε την τελευταία του νίκη. Πέθανε σε μια χρονική στιγμή που ήθελε να υποτάξει την Αραβία. Τότε που ερχόντουσαν πρέσβεις απ’ όλες τις χώρες (Λιβύη, Ιταλία, Αιθιοπία, Κέλτες, Ίβηρες κ.α.) ζητώντας τη φιλία του. Υπάρχει το ενδεχόμενο ο θάνατός του να επήλθε λόγω κακουχιών, εξάντλησης, τραυμάτων, άγχους για την κυβέρνηση όλων αυτών των χωρών, στεναχώριων και τύψεων από θανάτους συνεργατών του, που επέφεραν σωματικό κλονισμό. Καθημερινά ζούσε τον κίνδυνο, την υπερένταση, την πνευματική και σωματική κούραση. Μαχόταν πρόσωπο με πρόσωπο. Σκότωνε για να μην τους σκοτώσουν. Πολλές φορές για να διαχειριστεί καταστάσεις, για να ειρηνεύσει λαούς, αύξανε τον αυταρχισμό του. Θανάτωνε όσους τον αντιμετώπιζαν εχθρικά. Αυτή η κατάσταση επέφερε ψυχικό κόστος, νευροπάθεια. Ήταν αδύνατον να κουμανταριστεί ένα τόσο μεγάλο κράτος εν ηρεμία. Στην Αθήνα ο διαχειριστής των οικονομικών της αυτοκρατορίας καταχραζόταν υπέρογκα χρηματικά ποσά, μαζί με Αθηναίους πολιτικούς. Ως αίτια θανάτου του, από κάποιους ιστορικούς, θεωρείται η εξάντλησή του από ολονύκτιο διπλό συμπόσιο που ήπιε πολύ κρασί και πιθανολογούν ότι τον δηλητηρίασε ο αρχιοινοχόος Ιόλας, ή ακόμα και να προσβλήθηκε από ελονοσία.

Ξαφνικά επιδεινώθηκε η υγεία του. Δεν μπορούσε να μιλήσει. Με δυσκολία κουνούσε το κεφάλι του. Πέθανε στις 10 ή 13 Ιουνίου τους έτους 323π.Χ. σε ηλικία 33 ετών. Η λύπη για το θάνατό του κάλυψε όλη την αυτοκρατορία. Χαρακτηριστικό του θανάτου είναι ότι ακόμα και η μητέρα του Δαρείου, από την στεναχώρια της απεβίωσε μετά από 5 ημέρες. Το σκήνωμά του μεταφέρθηκε δύο χρόνια αργότερα από την Βαβυλώνα στην Αλεξάνδρεια και από εκεί εξαφανίστηκε και είναι άγνωστο που βρίσκεται σήμερα.

Η φήμη του Μ. Αλεξάνδρου απλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Όλοι τον εγκωμιάζουν. Πλήν ελαχίστων, που τον χαρακτηρίζουν ως «σφαγέα των λαών». Ποιοι; Αυτοί που δεν έχουν αφήσει κομμάτι της γης που να μην το έχουν αιματοκυλήσει. Αυτοί που καταδυνάστευσαν και σκλάβωσαν λαούς, κατέσφαξαν Ινδιάνους, έριξαν βόμβες (Χιροσίμα, Ναγκασάκι) αφήνοντας εκατόμβες αθώων θυμάτων. Αυτοί που διέπραξαν αποικιοκρατίες, γενοκτονίες στη Μικρασία καί την Αρμενία. Αυτοί που εν ονόματι του κομουνισμού θανάτωσαν δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους στη Ρωσία και αλλού. Ξεχνάνε την μάστιγα της ανθρωπότητας τον Αλάριχο. Την μάστιγα του Θεού, τον Αττίλα, τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ….

Εδώ, ας προσέξουν μερικοί που παρασύρονται εύκολα ότι το ψέμα τρέχει ταχύτερα από την ιστορική αλήθεια. Ως άνθρωπος ο Μ. Αλέξανδρος, είχε ελαττώματα. Αυτό όμως δεν πρέπει να αναιρεί τα συνολικό έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δηλαδή ήταν πιο ευχάριστη η κατάσταση που η Ελλάδα είχε Πελοποννησιακούς πολέμους, μάχες μεταξύ Ελληνικών πόλεων, που απώλεσε όλη την αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου και υποτάχθηκε στη Ρώμη (146π.Χ.), που υποτάχθηκε στη φραγκοκρατία, τη λατινοκρατία, την τουρκοκρατία;

Είναι αδιανόητο σήμερα, να περιφρονείται ο Μέγας Αλέξανδρος ακόμα και από την ελληνική παιδεία. Τα ελληνικά σχολικά βιβλία ιστορίας, δεν περιέχουν σχεδόν τίποτα για τον Μέγα Αλέξανδρο. Στις 3 τάξεις Γυμνασίου και στις 3 τάξεις Λυκείου, περιγράφεται ο Μέγας Αλέξανδρος ΜΟΝΟ στο βιβλίο ιστορίας της Α΄ Γυμνασίου στη σελίδα 100 με μια περιληπτική περίληψη της περιλήψεως, στην οποία δεν αναφέρεται καν ως Μέγας, αλλά απλά Αλέξανδρος, και σχολιαστής είναι ο Δημοσθένης που εχθρευόταν τον Μέγα Αλέξανδρο. Αν οι Τούρκοι είχαν τέτοιο πρόσωπο στην ιστορία τους, θα το δίδασκαν ακόμα και στα διαλλείματα…..