«Ότι ωραιότερο μπορούσε να οικονομήσει ο Θεός για τον κόσμο είναι η Ενανθρώπισή Του και η διδασκαλία Του, αλλά και ό,τι ωραιότερο μπορούσε να επιτύχει ο άνθρωπος βρίσκεται στον Ελληνικό πολιτισμό» για τον οποίο ο Γκαίτε καυχάται ότι: «όπως είναι ο νούς, η καρδιά και η ψυχή για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάδα για την ανθρωπότητα».
Η Ελλάδα είναι η χώρα με τις πλουσιότερες και συνταρακτικότερες εμπειρίες, από τις οποίες ολόκληρη η ανθρωπότητα παρέλαβε μια μεγάλη και πολυτιμότατη πολιτισμική και πνευματική κληρονομιά. Ο πολιτισμός της Ελλάδας βασίστηκε στην υπεροχή του πνεύματος, της ελεύθερης έρευνας και της νόησης που χρησιμοποιήθηκαν ως οδηγοί του ανθρώπου. Οι Έλληνες αναπτύσσοντας την δημιουργική τους δραστηριότητα κατόρθωσαν να εμπλουτίσουν την ανθρωπότητα με θεμελιώδη επιτεύγματα και αξίες που αποτέλεσαν την κύρια πηγή έμπνευσης για τον κόσμο και προσδιόρισαν την πορεία των λαών, δημιουργώντας ένα πολιτισμό ομοιογενή, παγκοσμίου χρήσεως και ακτινοβολίας. Η Ελλάδα έγινε ο πυρήνας ενός πολιτισμού που ποτέ δεν στηρίχθηκε στην ύλη, ή σε θανατηφόρες επιδρομές, αρπαγές και λεηλασίες.
Η ποιότητα του Ελληνικού πνεύματος υπήρξε απαράμιλλη αφού κατόρθωσε να επιθέσει την σφραγίδα του σε όλη την ανθρωπότητα. Χωρίς τις θετικές προσφορές των Ελλήνων δεν θα υπήρχε ο σημερινός πολιτισμός διότι διατυπώθηκαν απόψεις που αποδείχθηκαν ακριβείς σε όλους τους τομείς και πολλές επιστήμες έλαβαν τεράστια ανάπτυξη. Οι γνώσεις που κληροδότησε η Ελλάδα στον κόσμο κατέστησαν μόνιμα και εύχρηστα όργανα, ετοιμάζοντας στον άνθρωπο την οδό για τις θεμελιώδεις μεθόδους και ανακαλύψεις του σύγχρονου κόσμου.
Η Ελλάδα χάρισε στο ανθρώπινο γένος καινούργιες και σπουδαίες έννοιες όπως: Αθλητισμός, αρχιτεκτονική, αστρονομία, ανθρωπολογία, γεωγραφία, γλυπτική, γυμναστική, δημοκρατία, διαλεκτική, δράμα, ζωολογία, θέατρο, θεωρία, ιδέα, ιατρική, ιστορία, κωμωδία, λογική, μαθηματικά, μουσική, οικονομία, παιδαγωγική, ποίηση, συλλογισμός, τραγωδία, φιλοσοφία, ψυχολογία, κ.α.
Στην διάρκεια πολλών χιλιετερήδων, οι Έλληνες κατοικώντας στον Ελλαδικό αλλά και στον ευρύτερο χώρο, διατήρησαν την πίστη κοινής καταγωγής, κοινού αίματος, τρόπου ζωής, πολιτισμού καί απέκτησαν συνείδηση εθνικής ενότητας, διαθέτοντας γραπτή γλώσσα από τα αρχαία χρόνια, η οποία είναι η πλουσιοτέρα στον κόσμο. Σήμερα τα λεξιλόγια όλων των λαών είναι εμπλουτισμένα με χιλιάδες ελληνικές λέξεις.
Η Ελλάδα βρέθηκε πολλές φορές στο κέντρο της ιστορίας. Σ’ έναν εδαφικό χώρο που αναπτύχθηκαν αξιόλογοι πολιτισμοί (Αιγαιακός, Κρητικός, Μυκηναϊκός κ.α.), οι Ελληνες απλώθηκαν από τα βάθη του Εύξεινου Πόντου έως το Γιβραλτάρ κτίζοντας πολλές πόλεις, στη Μικρά Ασία, τον Εύξεινο Πόντο, την Σικελία, την Κάτω Ιταλία και στη Μεσόγειο, αναπτύσσοντας τα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες.
Η Ελληνική σκέψη μεγαλουργούσε ώσπου ήρθε η κορυφαία στιγμή, η λαμπρότερη περίοδος της ακτινοβολίας των αρχαίων Ελλήνων. Με κέντρο την Αθήνα δημιουργήθηκε ο κλασσικός Ελληνικός πολιτισμός (6-5-4ος π.Χ. αιώνας) αναδεικνύοντας προσωπικότητες όπως οι Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Πυθαγόρας, Ιπποκράτης, Θαλής ο Μιλήσιος κ.α.
Η συνένωση των Ελληνικών κρατών-πόλεων υπό του Μεγάλου Αλεξάνδρου (335 π.Χ.) των οποίων τα όρια εξετάθηκαν ως την Ινδία, δημιούργησε τους όρους ενός νέου πολιτισμού (Ελληνιστικοί χρόνοι 4ος-1ος αι.π.Χ.). Η Ελληνομακεδονική κυριαρχία του Μ. Αλεξάνδρου προπαρασκεύασε την πολιτική ενότητα του κόσμου, καθώς και τη διοικητική, στρατιωτική, νομισματική, δικαστική, αστική και προπάντων την διανοητική και γλωσσική ενότητα. Ο Μακεδονικός Ελληνισμός, ένωσε τα έθνη Ανατολής και Δύσης και κατέστησε αυτά δεκτικότερα στο να ασπασθούν τον Χριστιανισμό. Κατά τους πέντε αιώνες που επακολούθησαν και την εγκαθίδρυση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, συνέβησαν κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονότα, με τη βαθιά επίδραση της Ελληνικής κληρονομιάς σε πολλούς τομείς της αυτοκρατορίας, όπου πολλοί γοητεύτηκαν από τον Ελληνικό πολιτισμό και τον μιμήθηκαν.
Το σημαντικότερο είναι ότι ειδικά η Ελληνική γραμματεία χρησιμοποιήθηκε ως βάση του Χριστιανισμού. Το γένος των Ελλήνων ήταν εκείνο που ο Χριστός ενεπιστεύθει την δόξα Του, για να καταγραφεί στην Ελληνική γλώσσα ο Λόγος του Θεού, ώστε να ερμηνευθεί και να διαφυλαχθεί η ουσία και η αληθινή διδασκαλία του Ιησού Χριστού και να εξαπλωθεί στους λαούς της γής. Η Αγία Γραφή χρειάστηκε να ερμηνευτεί από τους ανθρώπους και η ερμηνεία αυτή έπρεπε να γίνει κατ’ αρχήν με ανθρώπινο όργανο, το οποίο ήταν ο λόγος της Ελληνικής φιλοσοφίας. Έτσι ο Χριστιανισμός κατανοήθηκε από τον κόσμο με την ελληνική γραμματεία ενεργεία του Αγίου Πνεύματος. Στην κληρονομιά των κλασσικών Ελλήνων, η ανθρωπότητα βρήκε την αστείρευτη πηγή για να αντλεί τα μέσα κατανοήσεως της ανεξερευνήτου βουλής του Θεού, όπως αποκαλύφθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Οι Έλληνες έδωσαν τροφή στους Μεγάλους Πατέρες και θεολόγους ώστε να διαδώσουν το μήνυμα του Ευαγγελίου και με τον ζήλο των Αποστολικών Πατέρων και των διαδόχων τους να στερεώσουν την διδασκαλία του Χριστού. Οι Πατέρες της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας ήταν οι αυθεντικοί ερμηνευτές της Αγίας Γραφής. Ο Χριστιανισμός μετεξελίχθηκε σύντομα σε μια νέα παιδεία, που έχει ως πηγή τον Θείο Λόγο ο οποίος δημιούργησε τον κόσμο. Η χάρις του Θεού αγκάλιασε τους πιστούς ανθρώπους των εθνών. Δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για να ζήσουν ενάρετα και θεάρεστα με στόχο την ουράνια Βασιλεία Του. Ο Χριστιανισμός έγινε η τέλεια ζωή βασιζόμενη στη θέωση του ανθρώπου, την τέλεια ένωση του ανθρώπου με τον Θεό. Ο ιστορικός του πνεύματος εξίσταται για την συμβολή των Ελλήνων στην τέχνη, στην φιλοσοφία, στην πολιτική καί στη συμβολή τους στο να διατυπώσουν και να διασώσουν την Αλήθεια του Χριστιανισμού.
Με αυτή την πνευματική τους υπεροχή οι Έλληνες κατάφεραν να καταβάλουν την Ρωμαϊκή κυριαρχία. Με τη σύζευξη Χριστιανικής και Ελληνικής σοφίας ενσωματώθηκαν και συμπορεύτηκαν δυο μεγάλα μεγέθη, με αποτέλεσμα να αναδυθεί ένας νέος υπερχιλιετούς διάρκειας πολιτισμός, γνωστός ως Βυζαντινή αυτοκρατορία, οικοδόμοι του οποίου υπήρξαν επίσης οι Έλληνες. Η πρωτεύουσα του Βυζαντίου η Κωνσταντινούπολη (από το 1453 την κατέκτησαν οι Τούρκοι και την ονόμασαν Ινσταμπούλ) ήταν το προπύργιο του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Ο πολιτισμός αυτός ήταν εντόνως Χριστιανικός κατά την θρησκεία και σαφώς ελληνικός από πολιτισμικής και γλωσσικής απόψεως, αφού κατά τους χρόνους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ομιλείται και γράφεται η Ελληνική γλώσσα, μελετάται η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία και αξιοποιούνται οι πλατωνικές και αριστοτελικές φιλοσοφικές αντιλήψεις. Δια του Χριστιανισμού, η Αρχαία Ελλάδα υπάρχει αφού διασώζεται πολλές φορές από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ταυτόχρονα το Βυζάντιο μαχόταν επί 1128 χρόνια, χωρίς να ησυχάσει ούτε στιγμή, για να διαφυλαχθεί η αυτοκρατορία από τους επίδοξους κατακτητές και υπήρξαν στιγμές που η Αυτοκρατορία καταληστεύτηκε (Άλωση από τους Φράγκους-1204 μ.Χ.). Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453 μ.Χ.) από τους Τούρκους επέφερε την πτώση του Βυζαντίου. Δεν εξαφάνισε όμως το Ελληνικό Γένος παρά την υποδούλωσή του από τους Τούρκους των οποίων ο κατακτητικός δυναμισμός ενισχυόταν με την άκαμπτη και επιθετική θρησκεία τους. Πολλές Χριστιανικές Εκκλησίες των Ελλήνων μετατράπηκαν σε ισλαμικά τεμένη ή καταστράφηκαν. Η ίδρυση σχολείων παρεμποδίζονταν συστηματικά. Εντούτοις οι Έλληνες διατήρησαν τη γλώσσα τους και την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη τους στα 400 περίπου χρόνια δουλείας. Αντιμετώπισαν την καταπίεση και την εξαθλίωση βλέποντας να αρπάζονται τα παιδιά τους, να εξισλαμίζονται βίαια και να ελαττώνεται ο Ελληνικός πληθυσμός. Οι συνέπειες της σκλαβιάς των Ελλήνων από τους Τούρκους ήταν οδυνηρές. Σφαγές και εξισλαμισμοί εκατομμυρίων Ελλήνων, λεηλασίες, μαρτύρια, αιχμαλωσίες και διωγμοί με αποκορύφωμα την Μικρασιατική καταστροφή (1922) όπου οι Ελληνες εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες όπου μεγαλούργησαν για περισσότερα από 3000 χρόνια, ενώ συνεχίστηκαν και οι εκδιώξεις τους (1955, 1964) για τον φόβο της κυριαρχίας των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και οι απώλειες εδαφών (1974 - Β. Κύπρος).
Ένα από τα θαυμαστότερα χαρακτηριστικά της ιστορίας των Ελλήνων είναι η συνεχής άνευ διακοπής παρουσία τους, μολονότι στην διαδρομή των αιώνων βρέθηκαν υπό συνθήκες οι οποίες θα είχαν εξουθενώσει οποιονδήποτε άλλο λαό. Αν αναλογισθεί κανείς τις καταστροφές που έχει υποστεί η Ελλάδα από διαφόρους εισβολείς, τις κατακτήσεις και τις άδικες συρρικνώσεις των εδαφών της, τις γενοκτονίες που υπέστη αβοήθητη, όπου εκατομμύρια Ελλήνων θυσιάστηκαν ηρωϊκά για να διαφυλάξουν την πατρίδα τους αλλά και την Ευρώπη γενικότερα, για την οποία όποτε χρειάστηκε οι Έλληνες αποτέλεσαν σωτήριο φράγμα, εναντίον του Ασιανισμού των Περσών (5ος αιώνας π.Χ.), μέχρι προσφάτως με το έπος του Ελληνικού λαού στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, όπου έχοντας συνείδηση των υψηλών υποχρεώσεων σε αυτή την πολυβασανισμένη γη, δια της αντιστάσεώς του επέδρασε αποφασιστικά στην τελική έκβαση, ανατρέποντας με αυτοθυσία το χρονοδιάγραμμα του χιτλερισμού.
Το Ελληνικό γένος πρόμαχος της ελευθερίας και του πολιτισμού συνεχίζει τον αγώνα του για ειρήνη στον κόσμο, όταν άλλοι λαοί αιματοκύλησαν στο πέρασμά τους κάθε γωνιά της γής και έκλεψαν ό,τι θεωρούν πατρίδα και ιστορία τους, διαστρεβλώνοντας γεγονότα και καταστάσεις, παραβιάζοντας συνθήκες διεκδικώντας ξένα δικαιώματα, εδάφη ή θαλάσσιες περιοχές. Η Ελλάδα ζει, ακόμα και όταν οι άνθρωποι που χρωστάνε σχεδόν τα πάντα σ` αυτήν, πέφτουν στην πλάνη να οικειοποιούνται την Ελληνική ιστορία και κάποιοι άλλοι να φθάνουν στο έσχατο σημείο να προσπαθούν να αλλοιώσουν τη θεολογία του Χριστιανισμού, επιχειρώντας με διαβολικό πνεύμα να μετατρέψουν τον Χριστιανισμό σε αιρέσεις, ή ακόμα να μεταβάλουν ό,τι δημιούργησαν οι Έλληνες, όπως την πολιτική σε κομματισμό, τον Αθλητισμό σε εμπόριο, τις τέχνες σε αμαρτωλά θεάματα κ.α.
Η Ελλάδα που πρόσφερε πολλά περισσότερα απ’ όσα έλαβε, μαζί και η Ορθοδοξία που είναι η συνέχιση της Ελληνικής αρχαιότητας, η πνευματική παράδοση του Ελληνισμού, η αλήθεια του Χριστιανισμού των Αγίων Πατέρων και των Αγίων Μητέρων του Γένους, πορεύονται ως δύο αλληλένδετα μεγέθη, καί αξίες αιώνιες για την ειρήνη και τη σωτηρία του κόσμου.
Στρατής Ανδριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου