Το κοριτσάκι της Ομονοίας.

 <<ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΥΝΕΒΗΚΕ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.

Το λεωφορείο της γραμμής σταμάτησε στο σταθμό κοντά στην Ομόνοια. Κατεβαίνοντας από αυτό βλέπω απέναντί μου ένα μικρό ανάπηρο κοριτσάκι που πουλούσε φρούτα στους επιβάτες του λεωφορείου της συγκεκριμένης γραμμής.

Ένας συνεπιβάτης μου απο το λεωφορείο, στην προσπάθεια του να κατέβει γρήγορα από αυτό, παραπάτησε και έπεσε με φόρα πάνω στο μικρό κορίτσι σκορπίζοντας τα φρούτα που πουλούσε γύρω του.

Βιαστικός καθώς ήταν και βλέποντας ότι ζημιωμένο από αυτή την κατάσταση ήταν απλά ένα μικρό ανάπηρο παιδί, απομακρύνθηκε βιαστηκά για την δουλειά του βλαστημώντας τα θεία και ιερά της πίστεως μας.

Σε λίγο κατέβηκαν και οι άλλοι επιβάτες του λεωφορείου παντελώς αδιάφοροι για το περιστατικό που συνέβηκε μπροστά στα μάτια τους πρίν από λίγο.

Πλησίασα με αγάπη το ανάπηρο παιδί, που το βλέμμα του ήταν γεμάτο απόγνωση.

Αν και ήμουν βιαστικός για την δουλειά μου σταμάτησα κοντά του και χωρίς κουβέντα άρχισα να μαζεύω τα σκορπισμένα φρούτα και να σώζω όσα μπορούσα από τους περαστικούς πριν τα ποδοπατήσουν.

Αφού τέλειωσα το μάζεμα και τοποθέτησα τα φρούτα στο καλαθάκι του,έβγαλα από την τσέπη μου κάποια παραπάνω ευρω που είχα και τα έβαλα μέσα στην τσέπη του.

Το κοριτσάκι ευθύς με κοίταξε και με δάκρυα στα μάτια μου λέει με τρεμμάμενη φωνή...

ΕΔΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ...

Μου λέει το κοριτσάκι..

- < ΚΥΡΙΕ ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΤΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ;;!!! >-

Όχι του χαμογέλασα με αγάπη. Είμαι απλά ένας ταπεινός ακόλουθός Του, ένας ιερέας Του και προσπαθώ να κάνω αυτό που Εκείνος θα έκανε αν ήταν αυτή την στιγμη εδώ…

Και συνέχισα την δουλειά μου δοξολογώντας μυστικά τον Θεό που μου έδωσε την ευκαιρία να κανω κάτι καλό.

Κι αναρωτίεμαι αγαπητοί μου φίλες και φίλοι πόσες φορές μας παρουσιάζεται η ευκαιρία να κάνουμε κάτι καλό και απλά αδιαφορούμε; >>

π. Νεκτάριος