Βλέπεις τον άλλον με τόσα προβλήματα, βάσανα και δοκιμασίες και σου χαμογελάει. Ε αυτό είναι μορφή αγιότητας. Διότι αυτός ο άνθρωπος έχει μέσα του τον Θεό.
Δε μπορεί να χαμογελάς ενώ είσαι πάνω στον Σταυρό. Όταν αυτό συμβαίνει τότε η Χάρις ενεργεί εντός σου, είτε την αναγνωρίζεις είτε όχι. Διότι όπως έλεγε και ο Μακαριστός Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπτερίτης, πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε την ενεργούσα χάρις εντός της ύπαρξης μας.
Ήξερα έναν άνθρωπο που δεν κατέκρινε ποτέ. Όταν σε άκουγε να μιλάς για τα λάθη και τις αμαρτίες των άλλων, προσπαθούσε να σου αλλάξει κουβέντα, «λοιπόν πάμε παρακάτω», αυτό έλεγε και σου χαμογελούσε. Όταν του ζητούσες μια χάρη δεν χρειαζόταν να το πεις δεύτερη φορά. Εκεί στην γειτονιά δεν υπήρχε κανένα αδέσποτο ζώο να πεινάει. Όλα τα μάζευε και τα τάιζε. Και όπου μάθαινε ότι υπάρχει κάποια γιαγιά ή παππούς κατάκοιτος και με δυσκολίες, δήλωνε πρόθυμος να βοηθήσει, να μαγειρέψει, να καθαρίσει, να φροντίσει. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος δεν πήγαινε στην εκκλησία. «Εγώ πάτερ, με τον Χριστούλη δεν έχω πρόβλημα», έλεγε, «αλλά δεν αντέχω τους ανθρώπους της θρησκείας. Με κουράζει και θυμώνει πολύ η σκληρότητα και υποκρισία τους».
Μιλήσαμε και κατάλαβα ότι είχε πολύ αρνητικά βιώματα από τους λεγομένους ανθρώπους της εκκλησίας. Μίσος, ζήλια, κακία, κουτσομπολιό, εγωισμός και πολύ βιτρίνα. Του είχαν μάθει ότι ο Θεός αστυνομεύει την ζωή των ανθρώπων, περιμένει το λάθος τους για να τους τιμωρήσει**. Θυμώνει, εκδικείται και βασανίζει στην κόλαση εκείνους που δεν το ακούνε κι άλλα πολλά τέτοια θρησκόληπτα και άρρωστα.
Ε αυτόν τον Θεό καλά έκανε και δεν τον πίστευε γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει. Του εξήγησα ότι όλα αυτά δεν ισχύουν. Του μίλησα για τον Θεό που μας αποκάλυψε ο Χριστός, για την Παναγία τους αγίους, και γενικά για το ορθό βίωμα κι εμπειρία της πίστεως μας. Κατάλαβε κι αυτός αυτό που κατάλαβα κι εγώ από την αρχή, ότι ήταν Χριστιανός χωρίς να το γνωρίζει. Διότι το Πνεύμα όπου θέλει πνει και σίγουρα ή μάλλον ευτυχώς ο Θεός δεν μας ρωτάει, σε ποιον θα δώσει την χάρη του.
Την ερχόμενη Κυριακή ήρθε στην Λειτουργία. Πλέον δεν λείπει ποτέ. Ήρθε να μείνει για πάντα. Διότι εδώ που τα λέμε δεν πιστεύω ότι είχε φύγει και ποτέ από την εκκλησία του Χριστού, ήταν πάντα εκεί ακόμη κι όταν έλειπε…
Όταν κι εάν πάμε στον παράδεισο θα βιώσουμε τρεις εκπλήξεις:
1.Δεν θα δούμε αυτούς που είμαστε σίγουροι ότι θα βλέπαμε.
2. Θα δούμε εκείνους που δεν περιμέναμε να δούμε.
3. και αιωνίως διερωτόμαστε πως βρεθήκαμε εμείς εκεί μέσα.
π. Λίβυος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου