Κάποιος φιλόσοφος, που είχε μια γυναίκα πολύ ταλαντούχα, ρώτησε τον Σωκράτη:
- Κύριε φιλόσοφε, έχω μία σπουδαία και όμορφη γυναίκα.
Ο Σωκράτης εκείνη την στιγμή ήταν στο τραπέζι του με ένα μολύβι και χαρτί στο χέρι και έγραψε ένα μηδενικό.
- Η γυναίκα μου κατάγεται από μεγάλο γένος. Ο παππούς της ήταν Υπουργός.
Ο Σωκράτης έγραψε άλλο ένα μηδενικό.
- Η γυναίκα μου είναι πολύ μορφωμένη.
Ο Σωκράτης έγραψε ακόμη ένα μηδενικό κοντά στα άλλα.
- Η γυναίκα μου ξέρει να ασχολείται με το νοικοκυριό του σπιτιού, να κάνει διαφόρων ειδών πίτες και ψωμί πάνω σε μεγάλο τραπέζι!
Έγραψε ο φιλόσοφος άλλο ένα μηδενικό.
- Η γυναίκα μου γνωρίζει να κεντά διάφορα κεντήματα, να ράβει, να διορθώνει, να φτιάχνει φανέλλες στην ραπτομηχανή. Βλέπεις πόσα ταλέντα έχει η γυναίκα μου;
Ο Σωκράτης έγραψε ακόμη δίπλα στα άλλα ένα μηδενικό. Στο τέλος πρόσθεσε και ένα άλλο σπουδαίο χάρισμά της:
- Η γυναίκα μου έχει φόβο Θεού και είναι πιστή!
Τότε ο Σωκράτης έβαλε τον αριθμό ένα μπροστά από τα μηδενικά και της είπε: ''Να, τώρα έδωσα αξία στην γυναίκα σου. Όχι, όταν μου έλεγες, ότι είναι ωραία και μορφωμένη και υγιής και γνωρίζει να κάνει πολλά έργα, διότι όταν της λείψει ο φόβος και η αγάπη της για τον Θεό, τότε όλα τα παραπάνω χαρίσματά της είναι πολλά αραδιασμένα μηδενικά και τίποτε άλλο, τίποτε απολύτως!''...
Πράγματι! Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνδρα και με τον οποιονδήποτε άνθρωπο. Μπορεί ο άνθρωπος να έχει πολλά τάλαντα, μπορεί να ξέρει πολλές κοσμικές τέχνες, μπορεί να γνωρίζει πολλές επιστήμες, εάν όμως απουσιάζει από την ζωή του ο φόβος και η πίστη στον Θεό, τότε του λείπει το ''σχολείο'' της άνω σοφίας και ο άνθρωπος δεν είναι πλέον τίποτε....
* Σημειωτέον ότι οι αρχαίοι φιλόσοφοι, παρότι δεν είχαν διδαχθεί την αλήθεια του χριστιανισμού, διότι έζησαν προ Χριστού, δεν ήταν δωδεκαθεϊστές. Είχαν μυαλό. Ο Αριστοτέλης ομολογούσε: «Ο Θεός είναι το πρώτον κινούν ακίνητον… έχει ζωή καί αιωνιότητα συνεχή και αΐδιο». Ο Πλάτων: «Ο Θεός αεί γεωμετρεί… Το Ύψιστον Όν, ο Θεός είναι το όντως ον, η όντως ουσία, η Αυτουσία, το πραγματικόν Είναι, το πέραν πάσης ουσίας Αγαθόν. Το αγέννητον και ανώλεθρον. Αΐδιον ή αιώνιον, αεί ον, η αΐδιος ουσία… Το ύψιστον αγαθόν. Σοφώτατον». Ο Πυθαγόρας: «Έστι τε Θεός και ούτος πάντων Κύριος… Ο μεν Θεός είς… αρχάς πάντων, εν ουρανώ φωστήρ, και πάντων πατήρ, νους και ψύχωσις των όλων». Ο Θαλής ο Μιλήσιος: «Νούς του κόσμου Θεός… Πρεσβύτατον των όντων Θεός, αγέννητον γάρ, μήτε αρχήν έχον μήτε τελευτήν… Άριστον κόσμος. Ποίημα γάρ Θεού». Ο Αναξαγόρας λέγει για τον Θεό: «Πάνσοφος νους… έβαλε σε τάξη τα πάντα και καθόρισε τον τρόπο και τον λόγο της ύπαρξής τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου