Εκκλησία η μάννα μας...

Οι γιαγιάδες μας το ήξεραν καλά αυτό. Ήξεραν ότι πρώτα ανήκουν στην Εκκλησία και μετά στον εαυτό τους.

Πρώτα στην Εκκλησία και μετά στο σπίτι τους. Για αυτό συμμετείχαν ολόκαρδα στις ανάγκες της. Στο χτίσιμο της Εκκλησίας, στο στρώσιμο, στον έρανο, στις νηστείες, στους εσπερινούς, στα Μυστήρια, στη Λειτουργία.

Οι παλιοί άνθρωποι ήξεραν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος γιατί ο άλλος δρόμος βγάζει σε άλλο τέρμα.

Γνώριζαν ότι η σωτηρία είναι μόνο μέσα στο Καράβι του Χριστού που όσα κύματα και όσες θύελλες κι αν το χτυπούν, δεν καταποντίζεται.

Γέροντα, τα παιδιά μας κοιμούνται στην Εκκλησία, μήπως να μην τα φέρνουμε;

Στο Καράβι να είναι και ας κοιμούνται, επέμενε ο Γέροντας Πορφύριος...