Πως μπορείς να μην αγαπάς αυτό τον τόπο;

Του Περικλή Δανόπουλου

Ναι μπορεί να εκκινούμε από διαφορετικές αφετηρίες, μπορεί να προερχόμαστε από διαφορετικά μετερίζια. Δεν ταυτιζόμαστε όλοι στην πολιτική μας σκέψη, δεν έχουμε όλοι μελετήσει Μαρξ, δεν είμαστε όλοι καπιταλιστές. Αλλά ακόμα και σε πιο αθώα ζητήματα, δεν υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα, δεν μας αρέσουν οι ίδιες ταινίες, δεν ακούμε την ίδια μουσική. Μπορεί να έχουμε ακόμα και ταξικές διαφορές, κοινωνικές αποστάσεις.

Έτσι είναι οι κοινωνίες παντού, σ’όλο τον κόσμο. Μέσα από την διαφορετικότητα τους εξελίσσονται , οι ομοιότητες αποτελούν τους συνεκτικούς ιστούς. Η ωριμότητα της κοινωνίας, βρίσκεται στην μεγιστοποίηση των ομοιοτήτων και στην ελαχιστοποίηση των κοινωνικών διαφορών. Οι κοινωνίες, έχουν δυο σημαντικά σημεία αναφοράς, τους λαούς που τις αποτελούν και τον τόπο στον οποίο αλληλεπιδρούν τα μέλη τους...

Ο Ελληνικός λαός, δεν είναι ένας λαός με σημαία ευκαιρίας, δεν είναι ένας νομαδικός λαός, που περνώντας από την Ελλάδα στάθηκε να ξαποστάσει. Ναι είναι ένας ταξιδιάρικος λαός, ναυτικός και ονειροπόλος, αλλά σε καμία περίπτωση ανέστιος. Η εστία του είναι αυτός ακριβώς ο τόπος, που βρίσκεται στο Βόρειο ημισφαίριο της Γης, μεταξύ του 34ου και 41ου παραλλήλου.και γεωγραφικές συντεταγμένες 39.0742° N, 21.8243° E..

Σε αυτή την χώρα αναπτύχθηκε, από αυτή την χώρα διέσπειρε τον πολιτισμό, τις τέχνες, την Δημοκρατία προς όλο τον κόσμο,γι αυτό τον τόπο πολέμησε, σκλαβώθηκε, λευτερώθηκε. Σε αυτό τον τόπο οι πρόγονοι στήσαν μνημεία απαράμιλλης ομορφιάς, εδώ φιλοτέχνησαν το κάλος που έβλεπαν, εδώ ‘εσπειραν, εδώ έχτισαν,αυτή και μόνο είναι η γη των πατεράδων και η αυριανή γη των απογόνων μας.

Πως μπορείς να μην αγαπάς αυτό τον τόπο ; Πως γίνεται σε κάθε ευκαιρία να εξεμείς το δηλητήριο με το οποίο άλλοι σε πότισαν; Τι είναι αυτό που θολώνει το μυαλό και την κρίση και κάνει κάποιον να εχθρεύεται το ίδιο του το παρελθόν, τον ίδιο τον τόπο που μεγάλωσε;

Βαρέθηκα να βλέπω και να ανέχομαι στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας το "μηδέν ανήκουστον". Βαρέθηκα να βλέπω παντού αφίσες που να βρίζουν τους συμπατριώτες μου κι εμένα. Βαρέθηκα να ακούω τις μηδενιστικές απόψεις όλων όσων βυσσοδομούν κατά της Ελλάδας, εισπράττοντας παράλληλα από αυτήν, αποδοχές και επιδόματα, απολαμβάνοντας ανερυθρίαστα υπηρεσίες από Δημόσιες δομές, που κάποιοι... κακοί Έλληνες έχτισαν.

Βαρέθηκα τους τιμητές, τους κομπραδόρους και αριβίστες της ιδεολογίας, βαρέθηκα τους ψευτοαριστερούς ντεμέκ διεθνιστές και τους δεξιούς εθνοαποδομητές της καρπαζιάς. Βαρέθηκα όλη αυτή την πολιτική λουμπεναρία, να το παίζει διεθνιστικά, μέσα από την πολιτική της τοξικότητα.

Ζούμε σε μια χώρα, που ακόμα πληρεί κάποια ελάχιστα standars, ώστε να θεωρείται ελεύθερη. Μπορεί λοιπόν απρόσκοπτα, όποιος δεν ανέχεται άλλο την Ελλάδα και τους Έλληνες, να μετοικίσει σε άλλους διεθνιστικούς παραδείσους.

Μπορεί να το κάνει άμεσα, δεν θα λείψει από κανένα.

Ως εδώ !