Περπατούσα στην παραλια της Θεσσαλονικης απογευμα προς βραδυ, οταν ενας τοξικομανης με πλησιασε.
Δε μου ζητησε λεφτα, αλλα με ρωτησε αν μπορουσα να του αγορασω μια ροκα (καλαμποκι) που εψηνε καποιος πιο κατω σε ενα μικρο παγκο που ειχε στησει.
Τον ρωτησα αν ηθελε και κατι αλλο. Μου ειπε οτι ηθελε να παω να του την αγορασω εγω επειδη χρωστουσε στον καλαμποκα και ισως να μη του εδινε!
Πηγα και αφου του την εφερα, με ρωτησε αν μπορω να κατσω λιγο μαζι του η αν ντρεπομαι! Του απαντησα οτι θα ντραπω, αν δεν κατσω.
Τοτε μου ειπε το εξης εκπληκτικο!...
''Φιλε , μακρια απο το Χριστο ετσι καταντας!!! Ομως προσπαθω εδω και καιρο να κοψω τα ναρκωτικα για να μην Τον στεναχωρω!!!
Δεν ξερω αν θα τα καταφερω, αλλα επειδη μαλλον δε θα ζησω πολυ, θελω οταν θα παω μπροστα Του να εχω να του δειξω τον αγωνα μου μηπως και με λυπηθει!''
Ημασταν καπου κοντα στο υψος του Ι.Ναου Κυριλλου και Μεθοδιου.
Μου λεει........ παω καθε πρωι απεναντι και με κοιτουν ολοι καλα καλα επειδη νομιζουν οτι θελω λεφτα. Ομως εγω πηγαινω μπροστα στην εικονα για να ζητησω βοηθεια να κοψω τα ναρκωτικα. Δεν αναβω κερι επειδη δεν εχω λεφτα να παρω!!!!! (ΦΙΛΟΤΙΜΟ)
Και καθε βραδυ παλι πηγαινω και λεω...........δεν τα καταφερα συγγνωμη! Ή λεω .......σημερα καπως το παλεψα ευχαριστω!!!
Εζησα στα λογια αυτου του ανθρωπου στιγμες απο τα συναξαρια!!!
Του εδωσα κατι λεφτα και του ειπα απο αυριο να πηγαινει στην εκκλησια και να παιρνει κερι αλλα να προσευχεται και για τη δικια μου ψυχη. Με διαβεβαιωσε οτι τα λεφτα δε θα τα χαλασει και οτι θα τα δωσει ολα μαζεμενα εκει για να μην μπαινει στον πειρασμο και τα ξοδεψει, και καθε μερα θα παιρνει 2 κερια.
Του λεω με λενε Νικο. Μου ειπε οτι δεν ειναι δυσκολο να με θυμαται αφου κανεις δεν καθεται μαζι του και ετσι δεν εχει φιλους και γνωστους.
Δε ρωτησα πολλα γι αυτον. Δεν ηθελα να νιωσει οτι παραβιαζω την παραξενη ζωη του με την αδιακρισια μου.
Την ωρα που εφευγα, μου ειπε οτι χαρηκε που εκατσα μαζι του και οτι του εκανε καλο η παρεα.
Τωρα εσεις που διαβαζεται αυτο κειμενο καταλαβαινετε καλα ποιος απο τους δυο ωφεληθηκε!
Πριν τη συναντηση μου με αυτον τον ανθρωπο, ειχα σκεψεις οτι ολη μου η ζωη ειναι ενα ζορι και οτι ολο δυσκολιες αντιμετωπιζω.
Πανω που πηγαινε να με παρει απο κατω, ηρθε στο δρομο μου αυτη η ψυχη.
Πως μετα να μην πω οτι Θεος μας αγαπαει? Πως?
Πολυ μας αγαπαει...............
Εν τω μεταξυ μαλλον απο σημερα και για λιγες τουλαχιστον μερες, ενας τοξικομανης προσευχεται και για μενα!
Να δειτε που οι ανθρωποι του περιθωριου και οι ''τελειωμενοι'' θα μας σπρωξουν στον Παραδεισο!
Κυριος φωτισμος μου!
Ευχαριστω για ολα παραξενε φιλε.
Νικος Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου