Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου
Το άρθρο αναφέρεται στη σταύρωση του Χριστού μαζί με τους δύο ληστές. Ο ένας από τους δύο ενώ ήταν στο Σταυρό, κορόιδευε και χλεύαζε τον Χριστό, ενώ ο άλλος του ζήτησε να τον συγχωρέσει και να τον πάρει μαζί του στον Παράδεισο.
Σήμερα μάς άνοιξε τον παράδεισο που ήταν κλεισμένος πάνω από πέντε χιλιάδες χρόνια. Γιατί την ημέρα αυτή και την ώρα άνοιξε ο Θεός τις πύλες του στο ληστή και πραγματοποίησε έτσι δύο κατορθώματα, πρώτον, ότι άνοιξε τον παράδεισο και δεύτερον, το ότι έβαλε μέσα το ληστή. Σήμερα μάς ξανάδωσε την παλαιά μας πατρίδα, σήμερα μάς ξανάφερε στην πόλη των προγόνων μας και προσέφερε κατοικία σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Γιατί είπε ο Κύριος (στο ληστή): «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο». Τι λες; Σταυρώθηκες και καρφώθηκες και υπόσχεσαι παράδεισο; Ναι, λέει, για να γνωρίσεις καλά τη δύναμη που έχω ακόμη και πάνω στο σταυρό... Επειδή λοιπόν είναι λυπηρό το γεγονός που έγινε και για να μη στρέψεις την προσοχή σου στη σταύρωση, αλλά να γνωρίσεις τη δύναμη του Εσταυρωμένου, γι’ αυτό κάνει πάνω στο σταυρό το θαύμα αυτό, γεγονός που δείχνει ολοφάνερα τη δύναμή Του. Γιατί μπόρεσε να μεταστρέψει την πονηρή διάθεση του ληστή όχι την ώρα που ανέστησε κάποιον νεκρό, ούτε όταν πρόσταζε τη θάλασσα και τους ανέμους, ούτε όταν εξεδίωκε τους δαίμονες, αλλά με την σταύρωση και την προσήλωσή Του στο σταυρό, με τις βρισιές και τους εμπτυσμούς και τους χλευασμούς και τις κακολογίες, για να δεις και από τις δυο πλευρές τη δύναμή Του. Γιατί και ολόκληρη τη δημιουργία συγκλόνισε (κατά την ώρα της σταύρωσής Του) και ράγισε τις πέτρες, και την ψυχή του ληστή που ήταν σκληρότερη από την πέτρα συγκίνησε και της έδωσε αμοιβή γι’ αυτό, γιατί είπε: «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο».[...]
Θα ρωτούσε όμως κανείς, τι το σπουδαίο έκανε ο ληστής για να κερδίσει μετά τη σταύρωση τον παράδεισο; Θέλεις να σου πω με συντομία την ανδρεία πράξη του; Όταν ο Πέτρος αρνήθηκε, αν και δεν σταυρώθηκε, τον Κύριο, ο ληστής που βρισκόταν πάνω στο σταυρό, πίστεψε σ’ Εκείνον. Και το αναφέρω αυτό όχι για να κατηγορήσω τον Πέτρο, προς Θεού, αλλά για να καταδείξω τη γενναιοψυχία του ληστή. Ο μαθητής κάμφθηκε στην απειλή μιας υπηρέτριας, ενώ ο ληστής αν και έβλεπε το πλήθος που φώναζε και μαινόταν και έβριζε και περιγελούσε, δεν έδωσε σημασία σ’ αυτά, ούτε επηρεάσθηκε από τη φαινομενική αδυναμία του Εσταυρωμένου, αλλά αφού τα παρέβλεψε όλα αυτά, με τα μάτια της πίστεως υπερπήδησε τα ασήμαντα εμπόδια, πίστεψε στον Κύριο των ουρανών, τον παρακάλεσε θερμά και με συντριβή του είπε: «Θυμήσου με, Κύριε, όταν έλθεις στη βασιλεία σου».
Ας μην περιφρονήσουμε επιπόλαια τον ληστή και ας μη ντραπούμε να θεωρήσουμε δάσκαλό μας αυτόν που δεν δίστασε ο Κύριος μας να βάλει πρώτον στον παράδεισο. Ας μη ντραπούμε να θεωρήσουμε δάσκαλό μας τον άνθρωπο που αξιώθηκε πρώτος απ’ όλους τους ανθρώπους να εισέλθει στη Βασιλεία των ουρανών, αλλά ας εξετάσουμε με προσοχή το καθετί για να δούμε τη δύναμη του σταυρού. Δεν είπε στον ληστή, όπως στον Πέτρο, «Ακολούθησέ με και θα σε κάνω αλιέα ανθρώπων», ούτε όπως στους δώδεκα μαθητές, «θα καθίσετε σε δώδεκα θρόνους για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ». Και μάλιστα δεν του είπε ούτε μία λέξη. Ούτε επέδειξε σ’ αυτόν (το ληστή) ο Χριστός τη δύναμή του με κάποιο θαύμα, ούτε και ο ίδιος ο ληστής είδε κάποιον νεκρό να ανασταίνεται, ούτε δαίμονες να κατατροπώνονται, ούτε την τρικυμισμένη θάλασσα να υπακούει. Τίποτε δεν του είπε ο Χριστός για τη Βασιλεία των ουρανών ή για την κόλαση, αλλά παρόλα αυτά ο ληστής ομολόγησε μπροστά σ’ όλους την πίστη του σ’ Εκείνον και μάλιστα τη στιγμή που ο άλλος ληστής Τον χλεύαζε. Επειδή υπήρχε και άλλος ληστής σταυρωμένος μαζί μ’ εκείνον για να επαληθευτεί η προφητεία που έλεγε: «συγκατελέγη μεταξύ των κακούργων». Γιατί οι Ιουδαίοι ήθελαν να εξαφανίσουν τη δόξα Του και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να Τον προσβάλλουν μ’ αυτά που έκαναν, μα η αλήθεια έλαμπε απ’ όλες τις πλευρές και πλήθαινε μ’ αυτές τις αντιδράσεις τους.
Τον χλεύαζε λοιπόν ο άλλος ληστής. Είδες, ληστής ο ένας, ληστής και ο άλλος. Και οι δυο στο σταυρό, και οι δύο ένοχοι ληστείας και άλλων κακών πράξεων. Αλλά δεν είχαν και οι δύο το ίδιο τέλος. Ο ένας κληρονόμησε τη Βασιλεία των ουρανών και ο άλλος πήγε στην κόλαση. Έτσι έγινε και χθες, μαθητές οι άλλοι, οι έντεκα, μαθητής και ο Ιούδας, όμως, ενώ εκείνοι ρωτούσαν το Χριστό: «Πού θέλεις να σου ετοιμάσουμε να φας το Πάσχα;», ο Ιούδας ετοιμαζόταν να Τον προδώσει κι έλεγε: «Τι θέλετε να μου δώσετε για να σάς Τον παραδώσω;». Και εκείνοι, οι έντεκα μαθητές, ετοιμάζονταν για να περιποιηθούν το Διδάσκαλο και να πάρουν μέρος στη θεία Μυσταγωγία, ενώ ο Ιούδας έτρεχε για να Τον προδώσει. Έτσι και εδώ, ληστής ο ένας, ληστής και ο άλλος, όμως ο ένας Τον χλευάζει και ο άλλος Τον προσκυνεί, ο ένας Τον βλησφημεί και ο άλλος Τον ευφημεί και κλείνει το στόμα του βλάσφημου λέγοντάς του: «Ούτε τον Θεό δεν φοβάσαι εσύ; Γιατί εμείς απολαμβάνουμε άξια εκείνων που κάναμε».
Είδες πόσο είναι το θάρρος του ληστή; Είδες θάρρος μολονότι βρίσκεται πάνω στο σταυρό; Είδες πίστη σε στιγμή τιμωρίας και ευλάβεια σε στιγμή βασάνων; Ποιος λοιπόν δε θα ένιωθε κατάπληξη για το ότι ήταν κύριος του εαυτού του και είχε τα λογικά του, αν και ήταν τρυπημένος με καρφιά; Και όχι μόνον ήτα κύριος του εαυτού του, αλλά αδιαφορούσε για τα δικά του βάσανα και φρόντιζε για τα βάσανα των άλλων και γινόταν στο σταυρό δάσκαλος και επιτιμούσε τον άλλο ληστή λέγοντάς του: «Ούτε το Θεό δεν φοβάσαι εσύ;»
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2018/04/blog-post_14.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου