Ω! πόσον μας
πλανά η λήθη και η ραθυμία, εμέ πρώτον! Τρομερά υπόθεσις, εάν σκεφθώμεν, το αν
θα επιτύχωμεν ή όχι του προορισμού μας. Τρόμος καταλαμβάνει την όλην υπόστασιν
του ανθρώπου, όταν καλώς σκεφθή, τι άρα έσται επ’ εσχάτων!
Οίον αγώνα έχει
η ψυχή χωριζομένη του σώματος ή όταν αι βίβλοι ανεωχθήσωνται και τα κρυπτά των
ανθρώπων δημοσιευθήσωνται! Ποία έσται μοι κρίσις τω συλληφθέντι εν αμαρτίαις;
Ίλεως, ίλεώς μοι γενού, γλυκύτατε Ιησού μου. Εις τους οικτιρμούς Σου επιρρίπτω
την απόγνωσιν της ψυχής μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου