Ὅποιος συναισθάνεται τήν ἁμαρτωλότητά του, εἶναι ἀνώτερος ἐκείνου πού ἀνασταίνει μέ τήν προσευχή του νεκρούς!...
Ὅποιος στενάζει μιά ὥρα γιά τήν ψυχή του εἶναι ἀνώτερος ἐκείνου πού ὠφελεῖ ὅλο τόν κόσμο μέ τή διδασκαλία του!...
Ὅποιος ἀκολουθεῖ πίσω ἀπό τό Χριστό πενθώντας εἶναι ἀνώτερος αὐτοῦ πού ἐπαινεῖται στήν ἐκκλησία ἀπό τό λαό!...
182 . Ἄς ἐνθυμούμεθα τό θάνατο καί ἄς καταφρονήσουμε τή ματαιότητα τοῦ κόσμου καί τίς ἡδονές, γιά ν᾿ ἀξιωθοῦμε τῆς μελλούσης τρυφῆς τοῦ παραδείσου!...
Ὅποιος στενάζει μιά ὥρα γιά τήν ψυχή του εἶναι ἀνώτερος ἐκείνου πού ὠφελεῖ ὅλο τόν κόσμο μέ τή διδασκαλία του!...
Ὅποιος ἀκολουθεῖ πίσω ἀπό τό Χριστό πενθώντας εἶναι ἀνώτερος αὐτοῦ πού ἐπαινεῖται στήν ἐκκλησία ἀπό τό λαό!...
182 . Ἄς ἐνθυμούμεθα τό θάνατο καί ἄς καταφρονήσουμε τή ματαιότητα τοῦ κόσμου καί τίς ἡδονές, γιά ν᾿ ἀξιωθοῦμε τῆς μελλούσης τρυφῆς τοῦ παραδείσου!...
183 . Πρῶτα πρέπει μέ τήν ἀμεριμνία ν᾿ ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν ταραχή τῶν βιοτικῶν μεριμνῶν. Καί μετά νά ἐπιθυμήσουμε τή μετά τοῦ Θεοῦ συνομιλία μέ τήν εὐχή, πού ὁδηγεῖ στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί μακαριότητα!...
184 . Δέν κατοικεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἐκείνους πού ζοῦν μέ ἀνάπαυση, ἀλλά τό πνεῦμα τοῦ διαβόλου. Οἱ γνήσιοι δοῦλοι, τοῦ Θεοῦ ζοῦν μέ θλίψεις καί στενοχώριες, ὁ δέ κόσμος μέ τρυφή καί ἀναπαύσεις. Αὐτοί μέν κλαίουν ὁ δέ κόσμος γελᾶ. Αὐτοί στενάζουν· ὁ κόσμος χαίρει. Αὐτοί νηστεύουν· ὁ κόσμος τρυφᾶ!...
185 . Ἡ ἀρετή, δηλαδή ἡ φύλαξη τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀκολουθεῖται ἀπό λύπη, πού ἀφείλεται στίς θλίψεις καί πειρασμούς ἀπό φθόνο τῶν δαιμόνων. Μέ τήν ὑπομονή φθάνουμε στήν ταπείνωση καί στή συνέχεια ἀπολαμβάνουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ!...
186 . Ἡ ἀμοιβή δέν δίνεται στόν ἄνθρωπο γιά τήν ἀρετή του, ἀλλά γιά τήν ταπείνωσή του. Χωρίς τήν ταπείνωση ὅλα εἶναι μάταια!...
187 . Ὁ Χριστός δέν ζητεῖ τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν, ἀλλά τή διόρθωση τῆς ψυχῆς!...
Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
184 . Δέν κατοικεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἐκείνους πού ζοῦν μέ ἀνάπαυση, ἀλλά τό πνεῦμα τοῦ διαβόλου. Οἱ γνήσιοι δοῦλοι, τοῦ Θεοῦ ζοῦν μέ θλίψεις καί στενοχώριες, ὁ δέ κόσμος μέ τρυφή καί ἀναπαύσεις. Αὐτοί μέν κλαίουν ὁ δέ κόσμος γελᾶ. Αὐτοί στενάζουν· ὁ κόσμος χαίρει. Αὐτοί νηστεύουν· ὁ κόσμος τρυφᾶ!...
185 . Ἡ ἀρετή, δηλαδή ἡ φύλαξη τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀκολουθεῖται ἀπό λύπη, πού ἀφείλεται στίς θλίψεις καί πειρασμούς ἀπό φθόνο τῶν δαιμόνων. Μέ τήν ὑπομονή φθάνουμε στήν ταπείνωση καί στή συνέχεια ἀπολαμβάνουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ!...
186 . Ἡ ἀμοιβή δέν δίνεται στόν ἄνθρωπο γιά τήν ἀρετή του, ἀλλά γιά τήν ταπείνωσή του. Χωρίς τήν ταπείνωση ὅλα εἶναι μάταια!...
187 . Ὁ Χριστός δέν ζητεῖ τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν, ἀλλά τή διόρθωση τῆς ψυχῆς!...
Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου