Αγιος Παΐσιος: Η πραγματική χαρά

Μόνον κοντά στον Χριστό βρίσκει κανείς την πραγματική, την γνήσια χαρά, γιατί μόνον ο Χριστός δίνει χαρά και παρηγοριά πραγματική.
Όπου Χριστός, εκεί χαρά αληθινή και αγαλλίαση παραδεισένια. Όσοι είναι μακριά από τον Χριστό, δεν έχουν πραγματική χαρά. Μπορεί να κάνουν όνειρα: «θα φτιάξω αυτό, θα φτιάξω το άλλο, θα πάω εδώ, θα πάω εκεί», μπορεί να απολαμβάνουν τιμές η να τρέχουν στις διασκεδάσεις και να χαίρωνται, αλλά η χαρά που νιώθουν δεν είναι δυνατόν να γεμίση την ψυχή τους. Αυτή η χαρά είναι υλική, κοσμική χαρά, αλλά από υλικές χαρές δεν γεμίζει η ψυχή, και ο άνθρωπος μένει μ᾿ ένα κενό στην καρδιά του...

Είδες τι λέει ο Σολομών; «Έχτισα σπίτια, φύτεψα αμπέλια, έκανα κήπους, μάζεψα χρυσάφι, απέκτησα ο,τι πόθησε η καρδιά μου, αλλά στο τέλος κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι μάταια» (Εκκλ. 2, 11).

Η κοσμική χαρά δίνει κάτι το πρόσκαιρο, κάτι για εκείνη την στιγμή, δεν δίνει αυτό που δίνει η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι ζωή παραδεισένια. Όσοι πέρασαν πρώτα από την Σταύρωση και αναστήθηκαν πνευματικά, ζούν την πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»! Και μετά έρχεται η Πεντηκοστή!… Και όταν φθάσουν πιά στην Πεντηκοστή και δεχθούν την πύρινη γλώσσα, το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα τελειώνουν*…

*Οι λόγοι αυτοί του Γέροντα εκφράζουν τον τελικό σκοπό του πνευματικού αγώνος κάθε πιστού, που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν ο άνθρωπος γίνη κοινωνός της θεοποιού Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, τότε φθάνει πλέον στην κατάσταση της θεώσεως, στην «ατέλεστον τελειότητα».

 

Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Αρετές

Πηγή: ekklisiaonline.gr