Αναρωτηθήκαμε ποτέ ποιο είναι το σπουδαιότερο που μας άφησαν οι πατέρες μας, οι πρόγονοι μας; Δεν είναι αγαπητοί μου τα σπίτια, τα χωράφια, τα χρήματα. Είναι η Ορθόδοξος πίστη. Αυτή είναι ο ανεκτίμητος θησαυρός. Η Ορθόδοξος Εκκλησία έσωσε το Γένος μας, διαφυλάσσοντας για περισσότερα από 400 ολόκληρα χρόνια, μέσα στο σκοτάδι της δουλείας του αιμοσταγούς τουρκικού ζυγού, τις αξίες, τις παραδόσεις και την πίστη της Ελληνικής φυλής.
Η Ορθοδοξία ίδρυσε κρυφά σχολεία και έμαθαν οι πρόγονοι μας γράμματα, με τα μοναστήρια της έσωσε τους καταδιωκόμενους, έσωσε κείμενα, γλώσσα, κειμήλια, ιστορία, μνημεία, ήθη και έθιμα. Σαν νέα κιβωτός διαφύλαξε το Γένος μας από τον αφανισμό...
Έδωσε πλήθος Αγίων Μαρτύρων και Ομολογητών, μας έδωσε τον ανεκτίμητο αδάμαντα, τον Πατέρα του Γένους μας, Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ο οποίος πτερούμενος από Θείο Πόθο έγινε ο νέος Απόστολος Παύλος, διασπείροντας το λόγο του Ευαγγελίου στους σκλαβωμένους προγόνους μας, σώζοντας τη φυλή μας από βέβαιο αφανισμό!
Όμως πάντοτε οι κληρονόμοι έχουν και οι υποχρεώσεις. Θα πρέπει να φανούν αντάξιοι της κληρονομιάς που έλαβαν. Δεν έχουν δικαίωμα να ξεπουλήσουν τα τιμημένα πρωτοτόκια που έλαβαν, με αντάλλαγμα λίγη φακή, φτηνή, φράγκικη και σκουληκιασμένη.
Οι Άγιοι και Μάρτυρες μας, οι ήρωες πρόγονοι μας, έρχονται με το στόμα του Σταυραετού της Πίστεως μας στις έσχατες τούτες μέρες μας, να ζητήσουν την μισθαποδοσία τους.
«Τώρα καὶ ἐγὼ ἐδῶ ὅπου ἦλθα καὶ κοπιάζω εἶνε καλὸν νὰ μὴν δώσητε ὀλίγην παρηγορίαν, πληρωμήν; Καὶ τι πληρωμὴν θέλω ἐγώ; Χρήματα; Καὶ τι νὰ τὰ κάμω; Ἐγὼ μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ μήτε σακκούλα ἔχω, μήτε σπίτι, μήτε ἄλλο ῥάσο, καὶ τὸ σκαμνὶ ὅπου ἔχω ἰδικόν σας εἶνε, τὸ ὁποῖον εἰκονίζει τὸν τάφον μου. Ἐτοῦτος ὁ τάφος ἔχει τὴν ἐξουσίαν νὰ διδάξῃ βασιλεῖς, πατριάρχας, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἄνδρας καὶ γυναῖκας, νέους καὶ γέροντας καὶ ὅλον τὸν κόσμον. Ἀνίσως καὶ ἐπερπατοῦσα διὰ ἄσπρα, θὰ ἤμουν τρελλὸς καὶ ἀνόητος. Ἀμὴ τι εἶνε ἡ πληρωμή μου; Νὰ καθήσετε ἀπὸ πέντε-δέκα νὰ συνομιλῆτε αὐτὰ τὰ θεῖα νοήματα, νὰ τὰ βάλετε μέσα εἰς τὴν καρδίαν σας, διὰ νὰ προξενήσουν τὴν αἰώνιον ζωήν… Τώρα ἀνίσως καὶ τὰ κάμνετε καὶ τὰ βάλλετε εἰς τὸν νοῦν σας, δὲν μὲ φαίνεται καὶ ἐμὲ τίποτε ὁ κόπος. Εἰ δὲ καὶ δὲν τὰ κάμνετε, φεύγω λυπημένος μὲ τὰ δάκρυα στὰ μάτια.»
Αξίωσε μας Άγιε ΠατροΚοσμά, Άγιοι Πατέρες, Μάρτυρες και Ομολογητές, Ήρωες του Γένους μας, να μη σας λυπήσουμε. Πρεσβεύσατε στον Κύριο μας, τον μόνο αληθινό Θεό, να φωτίσει τη διάνοια μας να γνωρίσουμε τους μεγάλους άθλους σας, να εγκολπωθούμε τους θείους λόγους σας, να γίνουμε αντάξια παιδιά του Πατέρα μας και να αγαλόμεθα ψάλλοντας:
«Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, Αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον».
Α.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου