Οι ομόφυλοι, οι Πολύτεκνοι καί το... κράτος!

του Στρατή Ανδριώτη

Προσφάτως μία ΗΡΩΪΔΑ-ΓΥΝΑΙΚΑ-ΣΥΖΥΓΟΣ-ΜΑΝΑ-ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ εδώ στην Ελλάδα, που περίμενε το ΔΕΚΑΤΟ παιδί της(!!!), δήλωσε πανευτυχής που θα έσφιγγε μαζί με τον σύζυγό της στην αγκαλιά τους ακόμα ένα παιδάκι. Με αφορμή αυτή την ηρωϊκή για την εποχή μας περίπτωση που αντί να απασχολήσει τα ΜΜΕ που δήθεν ενημερώνουν την κοινή γνώμη καί να τσιγκλήσουν το ενδιαφέρον του κράτους για αυτούς τους πολύτεκνους-ΗΡΩΕΣ της χώρας μας, αντιθέτως ανήγαγαν σε μείζον θέμα τις σχέσεις των ομοφυλοφίλων με στόχο να «εκσυγχρονίσουν» ακόμα περισσότερο τη χώρα μας, γιατί χωρίς την αναγνώρισή τους θεωρούμαστε οπισθοδρομικοί!...

 

Ενός κράτους που το χαρακτηρίζει η ανόητη άρνησή του να επιδοτήσει αξιοπρεπώς την τρίτεκνη οικογένεια, όταν βρίσκει λεφτά για να σκορπάει εδώ κ' εκεί! Πότε άραγε έγινε τόσος ντόρος για τα δικαιώματα των πολυτέκνων καθώς και άλλων πολιτών που ζούν εγκαταλελειμμένοι, όσο για τους ανθρώπους που ζουν ένα αρρωστημένο πάθος προσπαθώντας να πείσουν τον εαυτό τους ότι ζουν φυσιολογικά, χωρίς κανένας να τους βοηθά να ξεφύγουν απ’ αυτή την διαστροφή;

Είναι αναντίρρητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ζεί ελεύθερα τη ζωή του με όποιο τρόπο εκείνος θεωρεί αρεστό, κάνοντας χρήση του σώματος, του μυαλού και της ψυχής του αναλόγως των στόχων που έχει θέσει στη ζωή του, παρότι είναι συγκεκριμένος ο ρόλος της γυναικός καί του άνδρα, δεδομένου ότι ο Θεός δημιούργησε άνδρα καί γυναίκα, που όμως παράβλεψαν τη ίδια τη φύση τους καί δημιούργησαν το τρίτο φύλο!

Ο γάμος δύο ετερόφυλων ανθρώπων έχει ως πρώτιστο στόχο την τεκνογονία και την δημιουργία οικογενείας. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Που αποσκοπεί και σε τι ωφελεί την κοινωνία όταν δύο άνθρωποι ζουν με την σφραγίδα του κράτους μία παρά φύσει ερωτική σχέση-ζωή που θεωρείται αρρώστια, πάθος, ανωμαλία, ντροπή. Μια σχέση που ούτε τα ζώα δεν καταδέχονται να ζήσουν!!!

Σε μια εποχή που το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι η υπογεννητικότητα καί στα πλαίσια της ισοπέδωσης κάθε αξίας, βρήκε τον κατάλληλο καιρό για να «περάσει» μαζί με άλλα και το θέμα της νομιμοποίησης των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, που σε όσες υγιείς χώρες τέθηκε παρόμοιο ζήτημα προτιμήθηκε να ασχοληθούν με σοβαρά θέματα που όμοιά τους εδώ στη χώρα μας υπάρχουν πληθώρα και δυστυχώς εκκρεμούν. Πολλοί ήταν αυτοί που εδώ και καιρό είχαν επισημάνει το που πήγαινε το θέμα βλέποντας να αυξάνει ολοένα και περισσότερο η προβολή ανθρώπων και θεαμάτων ειδικά από την TV, ώστε να συνηθίσει ο κόσμος και να θεωρηθεί φυσιολογικό το «πάθος» της ομοφυλίας.

Η έκταση που δόθηκε στο θέμα και η θετική αντιμετώπισή του φάνηκε κατευθυνόμενη και περισσότερο σικέ, διότι προβλήθηκε οτιδήποτε θα διευκόλυνε την επιθυμητή έκβαση που επιθυμούσαν όσοι ενδιαφέρθηκαν για την περαιτέρω ανωμαλοποίηση της κοινωνίας μας. Ερωτήθηκαν διάφοροι τύποι στα ρεπορτάζ του πεζοδρομίου καί εκφράσθηκαν γνώμες στις αρθρογραφήσεις του γονάτου. Δόθηκαν συνεντεύξεις δημάρχων και εξήχθη το συμπέρασμα ότι δεν έχουν πρόβλημα να τελέσουν το… μυστήριο! Δεν ρωτήθηκε όμως κανένας τους πως θα ένοιωθε αν το ίδιο το παιδί τους παρουσιαζόταν στον πατέρα-δήμαρχο και ζητούσε να… ευλογήσει τη ομοφυλοφιλική του σχέση. Διότι συνηθίζουμε να ασχολούμαστε με χιούμορ, κάνοντας χαβαλέ για τα προβλήματα των άλλων και προσγειωνόμαστε ανώμαλα μόνο όταν γίνουν δικά μας τα προβλήματα. Δεν ρωτήθηκε κανένας γονιός για το πόσο… «υπερήφανος» είναι για το γιο ή την κόρη του, που αντί να τους δώσουν παιδιά καί εγγόνια, τους έχουν γεμίσει τη ζωή με ντροπή και πίκρες, μόνο καί μόνο για να ικανοποιήσουν τις στιγμιαίες ανώμαλες ορμές τους, πέφτοντας στο πάθος της χειρότερης μορφής πορνείας.

Είναι γνωστό, ιδιαίτερα στις κλειστές κοινωνίες ότι είναι ονειδισμός για έναν ομοφυλόφιλο μία τέτοια ζωή. Συνήθως οι άνθρωποι που επιλέγουν να ζήσουν με αυτό τον παρά φύσιν τρόπο έχουν αποκοπεί απ’ τα δεσμά της οικογενείας τους, κάποιοι έχουν υποστεί τραυματικές εμπειρίες από την παιδική τους ηλικία, ή κάτω από περίεργες καταστάσεις κάποιοι άνθρωποι νιώθουν να τους απωθεί το αντίθετο φύλο. Οι δήθεν τάσεις για ομοφυλία λόγω ορμονών είναι προφάσεις δικαιολόγησης αντιθέτων προς την φυσιολογική ζωή τρόπων ζωής. Σε κάθε κοινωνία συνηθίζετε ανέκαθεν η ανέντιμη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων, να χαρακτηρίζεται με φρασεολογία συνυφασμένη με τη ζωή των ομοφυλόφιλων, ώστε να καταδειχθεί η κακοήθης συμπεριφορά.

Πάντως, ουδεμία εκπομπή δεν προβλήθηκε όλο αυτό το διάστημα που να κλιθούν αρμόδιοι και υπεύθυνοι επιστήμονες, ειδικοί του θέματος που θα ομιλούσαν και θα απεδείκνυαν το άρρωστο της υποθέσεως, κυρίως προς αποφυγήν της συνήθειας αυτής και παραδειγματισμό των υπολοίπων νέων ειδικότερα ανθρώπων. Αναρωτήθηκε κανείς τι επίδραση μπορεί να έχει σ’ ένα νέο παιδί η μεγιστοποίηση της προβολής τέτοιων θεμάτων; Τι αντίκτυπο μπορεί να έχει στην κοινωνία ακόμα καί η απλή ενασχόληση με τέτοιου είδους ζητήματα. Η ειρωνεία είναι ότι οι ίδιοι νομοθέτες καί αναλυτές που προβάλλουν χαμογελαστοί και περιγελούν τα φαινόμενα αυτά, ύστερα υποκριτικά απορούν για το κατάντημα του κόσμου!

Ας ελπίσουμε ότι όλοι αυτοί θα συνέλθουν όταν κλειθούν να παραστούν στο σύμφωνο συμβίωσης των παιδιών τους!!!