Ομιλία εκφωνηθείσα εις περίοδον πείνης και ξηρασίας (Μέγας Βασίλειος)

«Στην παρούσα εξαιρετική ομιλία του Μ. Βασιλείου, ο αναγνώστης μπορεί να εντοπίσει πλήθος ομοιοτήτων με την σημερινή κατάσταση κρίσης, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι σημερινές αιτίες των οικονομικών προβλημάτων δεν φαίνονται να είναι τόσο άμεσες με την ανομβρία και την έλλειψη αγαθών από την μη καρποφορία της γης»...

Το νόημα της ζωής

Μοναχού Μωυσή, Αγιορείτου

Μερικοί λένε πως η ζωή μας είναι αρκετά σύντομη. Νομίζουμε όμως πως από μόνοι μας συντομεύουμε το χρόνο της ζωής μας από την κατάχρηση, την παράχρηση και την ηθοφθορία.

Αν τη ζωή τη χρησιμοποιήσουμε με σεβασμό, περίσκεψη και φειδώ είναι σίγουρα αρκετά μεγάλη. Ο άνθρωπος γενικά δεν εκτιμά το χρόνο, τον αφήνει να κυλά ανεκμετάλλευτα, το σπαταλά εύκολα, δεν τον αξιοποιεί, δεν τον χρησιμοποιεί χρήσιμα. Οι άνθρωποι ζουν συχνά ως επιγείως αθάνατοι. Δεν εξαγοράζουν τον καιρό, παρά το ότι οι ημέρες είναι αρκετά πονηρές. Ο χρόνος μακραίνει όσο ο άνθρωπος αυξάνεται πνευματικά, όσο πλησιάζει το βάθος και την ιερότητα του νοήματος της ζωής...

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ἀλλὰ σᾶς λέω ὅ,τι καὶ νὰ δεῖτε νὰ μὴν ἀπελπίζεσθε... Τὸ ἔθνος θὰ μεγαλώσει»

Δημοσιεύω σήμερα ενα σχετικὰ ἄγνωστο κείμενο, ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν» ποὺ ἔχει ἐκδώσει ὁ κ. Μαυροκέφαλος Ἀνέστης (τὸ ὁποῖο πιστεύω προσεχῶς νὰ παραθέσω) ὅπου ὁ γέροντας Παΐσιος ὁμιλεῖ πρὸς μητέρες γιὰ τὴν διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους κι εκεῖ μέσα κάνει μία συγκλονιστικὴ ἀναφορὰ γιὰ τὴν μπόρα ποὺ εἶδε νὰ ἔρχεται στὴν χώρα τουλάχιστον δύο δεκαετίες πρίν... Μέσα σὲ πέντε προτάσεις τὰ λέει ὅλα καὶ δίνει κουράγιο...

Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Γιά ποιό λόγο ὁ Θεός δέν ἐξαφανίζει τόν ἐχθρό τῶν ἀνθρώπων, τό διάβολο, πού ἐξαπάτησε τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα καί συνεχίζει νά πολεμάει ἄγρια ὅλους μας; εἶναι ἕνα ἐρώτημα καί συνάμα μιά ἀξίωση πολλῶν...

«Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέν κερδίζεται μέ τήν ἀργία καί τήν ἄνεση, ἀλλά μέ τόν κόπο καί τή βία»

«Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ»
Ἀπό τό βιβλίο «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ»
Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Δέν ὑπάρχουν ἰσχυρότεροι μαγνῆτες καί ἑλκτικότεροι ἐξουσιαστές καί ποθεινότερες ἁλυσίδες γιά τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, ἀπό τίς ἡδονές τῶν πέντε αἰσθήσεων. Πόσο ἀρεστές καί πόσο βλαβερές εἶναι! Καί ὁ καλύτερος  ρήτορας δέν θά μποροῦσε νά παρουσιάσῃ ποτέ τήν κακία τους καί τή βλάβη πού προξενοῦν στήν ψυχή. Ἄν ὁ διάβολος μᾶς ἔδινε τό φαρμάκι του μέ κάποιο πικρό βότανο, δέν θά τό πίναμε. Ἐπειδή ὅμως μᾶς τό δίνει μέ τό μέλι τῶν ἡδονῶν, τό παίρνουμε εὐχάριστα...

Προς εκείνους που δυσανασχετούν για τις παντός είδους δυσκολίες που συμβαίνουν

(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Τονίζει ότι, αν μας βρίσκουν κακά, αυτό οφείλεται στις αμαρτίες μας. Η αμαρτία είναι το φυσικό κακό, και αυτό έχει σημασία, ενώ το αισθητικό κακό είναι δευτερεύον.
1. Το από τη φύση του κακό, δηλαδή η αμαρ­τία, έχει από εμάς τους ίδιους την αρχή, το σχετικό όμως με την αίσθησή μας κακό, δηλαδή το οδυνηρό και επίπονο, θα μπορούσε να γίνει και από τον Θεό που σαν ιατρός συγκρατεί μέσω αυτού και θεραπεύει το αληθινά κακό, και όταν αυτοί που αμάρτησαν είναι θεραπεύσιμοι προσφέρει τις παντός είδους φροντίδες, ενώ όταν είναι αθεράπευτοι, τους παίρνει και από τη ζωή ακόμη για τη σωτηρία των άλλων...

Υπερηφάνεια… ένα από τα μεγαλύτερα κακά

Θυμήσου ότι από μόνη την υπερηφάνεια ένας άγγελος έπεσε από τον ουρανό. Και από άγγελος έγινε διάβολος.

Μην είσαι κι εσύ υπερήφανος και υψηλόφρων, για να μη γίνης όμοιος με τους δαίμονες. Να είσαι ταπεινός και πράος, και θα γίνης όμοιος με τους αγγέλους. Τότε θα ευλογηθής από τον Κύριο: «Επί τίνα επιβλέψω, αλλ” ή επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντά μου τους λόγους;» (Ησ. 66. 2).

Δεν υπάρχει τίποτε πιο βδελυκτό στον Θεό, αλλά και στους ανθρώπους, από την υπερηφάνεια και την οίηση. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο προσφιλές και ευχάριστο από την πραότητα και την ταπεινοφροσύνη...

Τό τελειωτικό κτύπημα‏ (Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης, Ἀριζόνα)

Αγαπητά μου παιδιά,

Σήμερα η γη μας ποτίζεται συνεχώς από πολύ αίμα, από τους πολέμους και τόσα άλλα που συμβαίνουν. Ποτίζεται όμως και με αθωότερο αίμα από του Άβελ, και το αίμα αυτό είναι της βρεφοκτονίας. Είναι το αίμα των αθώων βρεφών, των απροστάτευτων υπάρξεων, το οποίον χύνεται από τις ίδιες τις μητέρες των.
Όλα τα ιατρεία κι όλα τα μαιευτήρια έχουν γίνει σφαγεία του Ήρώδου. Εκατομμύρια, εκατομμύρια βρέφη σ’ όλον τον κόσμο έχουν πεταχθή στους ντενεκέδες των σκουπιδιών και στους υπονόμους. Μήτε τα γατάκια δεν πετούν έτσι. Όπως γνωρίζουμε αυτός ο φονιάς, ο γιατρός, ο μαιευτήρ με το νυστέρι του σκοτώνει το βρέφος μέσα στην μήτρα -όπως έχουμε δή σε ταινία- και μετά με το εργαλείο του σπάζει, θραύει το κεφαλάκι του παιδιού και το βγάζει. Και η μητέρα δεν βλέπει τίποτε και πολύ ήσυχη αναχωρεί για το σπίτι της….

Τί συμβαίνει μέ τούς ὁμοφυλόφιλους; Γεννιούνται ἔτσι; Εἶναι θέμα χρωμοσωμάτων; Ἡ απάντηση τοῦ γέροντος Παϊσίου.

— Γέροντα, τι συμβαίνει με τους ομοφυλόφιλους; Μερικοί γιατροί λένε ότι γεννιούνται έτσι, ότι είναι δηλαδή θέμα χρωμοσωμάτων, θέμα της φύσης, άρα είναι αδύνατο αυτοί οι άνθρωποι να αλλάξουν και επομένως άδικα τους ταλαιπωρούν, και ότι δεν έχουν ευθύνη αυτοί..
— Πα! Πα! Όχι, βρε παιδί μου, δεν είναι έτσι. Είναι ένα πάθος και αυτό όπως και τα άλλα πάθη...

Τό ἁμάρτημα τῆς πορνείας (Ἁγ. Ἰγνατίου Μπριντσιανίνωφ)

 Το αμάρτημα της πορνείας έχει την ιδιότητα να ενώνει άνομα δυο σώματα σε ένα.
Έτσι, μολονότι συγχωρείται αμέσως μετά τη μετάνοια και την εξομολόγηση, εφόσον βέβαια ο αμαρτωλός άνθρωπος το εγκαταλείψει, η κάθαρση του σώματος και της ψυχής απ’ αυτό απαιτεί πολύ χρόνο, ώστε ο σύνδεσμος πού δημιουργήθηκε ανάμεσα στα σώματα, φυτεύτηκε μέσα στις καρδιές και δηλητηρίασε τις ψυχές, να καταστραφεί και να αφανιστεί...

Πόση δύναμη ἔχει τό ἱερό Πετραχήλι !!!

Στον καιρό της Τουρκοκρατίας γύριζαν πολλοί παπάδες, αλλά ένας παπάς γύριζε και μάζευε ονόματα και τα μνημόνευε στη Λειτουργία.

Και είπε ο καϊμακάμης, ο Τούρκος αστυνομικός: «Βρε, αυτός εγείρει τον κόσμο σε επανάσταση».

Τον πιάνει και τον βάζει μέσα. Και στον ύπνο του φανερώνονται όλοι αυτοί που μνημόνευε και λένε: «Άκουσε, ή βγάζεις τον παπά έξω, διότι αυτός μας μνημονεύει και μας παρηγορεί, ή θα σου πάρουμε το πρώτο παιδί»...

Φιλότιμο και λεβεντιά. Οι άλλοι λαοί ούτε στα λεξικά τους δεν έχουν τέτοιες λέξεις!!! (Άγιος Παΐσιος)

Παλιά στην πατρίδα µου, στα Φάρασα, έλεγαν: «Αν έχεις καµµιά δουλειά,µην την αφήνεις για αύριο. Αν έχεις καλό φαγητό, άσ’ το για αύριο, µήπως έρθει κανένας µουσαφίρης».

Τώρα σκέφτονται: «Να αφήσουµε την δουλειά,µήπως έρθει κανείς αύριο και µας βοηθήσει. Το καλό φαγητό, ας το φάµε εµείς απόψε!».

Οι περισσότεροι σήµερα γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους. Μόνον τον εαυτό τους σκέφτονται. Ας υποθέσουµε ότι βρέχει, γίνεται κατακλυσµός. Θα δείτε, οι περισσότερες από σάς θα σκεφθούν µήπως έχουν ρούχα απλωµένα, να πάνε να τα µαζέψουν...

Ο Κύριος όχι μόνο συγχωρεί τα αμαρτήματά μας, αλλά και δίνει στην ψυχή να Τον γνωρίσει, αρκεί μόνο να ταπεινωθεί. ( Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης )

Πόση χαρά για μας! Ο Κύριος όχι μόνο συγχωρεί τα αμαρτήματά μας, αλλά και δίνει στην ψυχή να Τον γνωρίσει, αρκεί μόνο να ταπεινωθεί. Και ο τελευταίος φτωχός μπορεί να ταπεινωθεί και να γνωρίσει τον Θεό με το Άγιο Πνεύμα...

Το Αλφαβητάρι της Αρετής

ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟ ΘΕΟΛΟΓΟ

Ά ρχιζε πάντα απ” το Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του

Β ίου το κέρδος είν” αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις
Γ νώριζε όλα τα καλά έργα των δικαίων

Δ εινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος...

Τό κακό πού περιέχει ἡ ἁμαρτία

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

 

 

Ὁ Θεός εἶναι τό ἄκρο ἀγαθό, πού πρέπει ν᾿ ἀγαπᾶμε, ἐνῶ ἡ ἀμαρτία τό ἄκρο κακό, πού πρέπει νά σιχαινόμαστε καί νά μισοῦμε.

Ὁ Θεός εἶναι ἕν᾿ ἀπέραντο πέλαγος τελειότητος, ἐνῶ ἡ ἁμαρτία εἶναι μιά ἀπύθμενη ἄβυσσος κακίας.

Ὁ Θεός εἶναι ἀγαθό ἄπειρα καλύτερο ἀπ᾿ ὅλα τ᾿ ἀγαθά, ἐνῶ ἡ ἁμαρτία εἶναι κακό ἄπειρα χειρότερο ἀπ᾿ ὅλα τά κακά...

Οἱ ἁμαρτίες μας καί ἡ ἀχαριστία μας ἀπέναντι στόν Θεό

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

 

 Ἄς σκεφτοῦμε, ἀγαπητοί, τό μεγάλο καί φοβερό ἀριθμό τῶν ἁμαρτημάτων μας, ἀπό τά ὁποῖα ἕνα μικρό μέρος θυμόμαστε καί τό μεγαλύτερο τό ξεχάσαμε. Γιά νά μπορέσουμε νά θυμηθοῦμε κάτι ἀπ’ τίς ἁμαρτίες μας, ἔστω καί συγκεχυμένα, ἄς στοχαστοῦμε ὅλους τους τόπους ὅπου μείναμε στή διάρκεια τῆς ζωῆς μας, ὅλες τίς ὑποθέσεις πού μᾶς ἀπασχόλησαν, ὅλα τ’ ἀξιώματα πού πήραμε, ὅλες τίς ἡλικίες μας καί ὅλους τούς ἀνθρώπους πού συναναστραφήκαμε. Τότε μόνο θά δοῦμε πόσο μακριά εἶναι ἡ ἁλυσίδα τῶν ἁμαρτιῶν πού κάναμε...

Να, που οι παπάδες είχαν δίκιο!!!

 

 

Αν τολμούσε κανείς τα προηγούμενα χρόνια να ομιλήσει για τα επερχόμενα δεινά, που τελικά συνέβησαν στην Ελλάδα, βάσει των λεγομένων από τους Αγίους Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθούσαν οι "πληρωμένες" ειρωνικές απαντήσεις αυτών που βγάζουν σπυράκια όταν βλέπουν ράσο ή χριστιανό, ότι αυτά τα λένε οι παπάδες. Να όμως που τα όσα έλεγε η Εκκλησία εδώ και πολλά χρόνια, έρχονται να επαληθευτούν με τον πιο ακριβή τρόπο.

 Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανατρέχουν στα βιβλία με τις προφητείες του Αγίου Παΐσιου, για να βρουν απαντήσεις σε αυτή την εποχή τη γεμάτη με ταλαιπωρίες...

Οἱ δρόμοι τῆς μετάνοιας

ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

 

 Εἶσαι ἁμαρτωλός; Μήν ἀπελπίζεσαι! Μπές στήν ἐκκλησία μέ μετάνοια. Ἁμάρτησες; Πές στόν Θεό! “Ἁμάρτησα”. Τόσο δύσκολο εἶναι νά ὁμολογήσεις τήν ἁμαρτία σου; Μά, ἄν δέν κατηγορήσεις ἐσύ τόν ἑαυτό σου, θά ἔχεις κατήγορό σου τόν διάβολο. Πρόλαβε, λοιπόν, καί ἅρπαξέ του τό ἀξίωμα· γιατί, πράγματι, ἀξίωμά του εἶναι τό νά κατηγορεῖ. Πρόλαβέ τον καί σβῆσε τό ἁμάρτημα· γιατί ἔχεις κατήγορο πού δέν μπορεῖ νά σωπάσει...

Ποιος είναι ο εσωτερικός άνθρωπος; (Αγ. Λουκάς, Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως & Κριμαίας)

Στο 4ο κεφάλαιο της Β’ προς Κορινθίους επιστολής του μεγάλου Aποστόλου Παύλου διαβάζουμε πολύ βαθειά και σημαντικά λόγια, τα οποία θα ήθελα να σας εξηγήσω. «Αλλ’ ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ’ ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα» (Β’ Κορ. 4, 16).

Ποιός είναι ο εξωτερικός άνθρωπος; Είναι εκείνος ο κοινός, ο γνωστός σε όλους άνθρωπος, που αποτελείται από σάρκα και αίμα, από το νευρικό του σύστημα και τα οστά του. Ο άνθρωπος που αντιλαμβάνεται την εξωτερική υλική φύση διά των πέντε του αισθήσεων, διά της οράσεως, της ακοής, της οσφρήσεως, της αφής και της γεύσεως. Η πνευματική του ζωή περιορίζεται στην αντίληψη διά των πέντε αισθήσεων της υλικής κτίσεως και την επεξεργασία τους με το νου και την καρδιά. Το ενδιαφέρον του περί τα πνευματικά πολύ σπάνια υπερβαίνει τα γήινα ενδιαφέροντα...

Κοντά στον Θεό (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

- Γέροντα, είναι διαπίστωσις πολλών πνευματικών ανθρώπων, ότι ο κόσμος συνεχώς χειροτερεύει. Αυτό τό απότομο κατρακύλισμα κάπου μας φοβίζει. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε; - Να παραμένουμε κοντά στον Θεό. Όσο είμεθα κοντά Του, ισχύει το: «Παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβούμενων αυτόν και ρύσεται αυτούς» (ψαλμ 33, 8)...

Πάνω από την αγάπη, πάνω από τον άνδρα σου, πάνω από την γυναίκα σου, πάνω από τα καθημερινά σου γεγονότα, να θυμάσαι ότι προορίζεσαι για τον ουρανό…

Πάνω από την αγάπη, πάνω από τον άνδρα σου, πάνω από την γυναίκα σου, πάνω από τα καθημερινά σου γεγονότα, να θυμάσαι ότι προορίζεσαι για τον ουρανό, ότι μπήκες στο δρόμο πού πρέπει οπωσδήποτε να σε βγάλει εκεί. Η νύμφη και ο γαμπρός δίνουν τα χέρια τους, τους πιάνει ο ιερεύς και ακολουθούν γύρω από το τραπέζι χορεύοντας και ψάλλοντας. Αυτό σημαίνει ότι ο γάμος είναι η πορεία, το ταξίδι πού θα καταλήξει στον ουρανό, στην αιωνιότητα...

Η εικόνα του άφρονα (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο άφρων στερείται φρόνησης και διορατικότητας, περιπλανιέται και χάνεται μέσα στις σκέψεις του. Ο άφρων προσκρούει σε πολλές επιθυμίες που είναι ανόητες και βλαβερές. Παρασύρεται σε σκοτεινούς δρόμους και οδηγείται σε καταστροφή και σε απώλεια. Ο άφρων είναι ασεβής∙ η αφροσύνη του τον οδήγησε στην άρνηση του Θεού: «Εἶπεν ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ∙ οὐκ ἔστι Θεός»...

Λίμαν Φον Σάντερς, Άλλος ένας Γερμανός που εγκλημάτησε κατά του Ελληνισμού.

Ο Όθων Λίμαν Φον Σάντερς, ήταν Γερμανός στρατηγός που είχε αναλάβει στρατιωτικός σύμβουλος και Ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο. Στάλθηκε στους Οθωμανούς για να τους βοηθήσει το 1913 στον εκσυγχρονισμό και την εκπαίδευση του στρατού τους. Του παραδόθηκε δε η αρχιστρατηγία του Οθωμανικού στρατού στον Σάντερς έπειτα από τις ήττες που υπέστησαν ο Τζεμάλ Πασάς από τους Ρώσους και ο Εβέρ Πασάς από τις δυνάμεις της Αντάντ...

Αυτό είναι το χρέος μας!!!

Μην ανησυχείτε για το οικονομικό "χρέος" που μας επέβαλαν, αλλά δείτε το αληθινό ΧΡΕΟΣ που έχουμε στον Χριστό, την Παναγιά και τους Αγίους μας, που δεν σταματούν να πρεσβεύουν για την Πατρίδα μας!

Περί της Εν Χριστώ Ζωής – Αγίου Νικολάου Καβάσιλα

Λόγος πρώτος: «Η εν Χριστώ ζωή πραγματοποιείται με τα Ιερά Μυστήρια Βαπτίσματος, του Χρίσματος και της θείας Κοινωνίας»

Μ’ αυτά ο άνθρωπος γεννιέται, μορφοποιείται και συνάπτεται με το Σωτήρα του. Ειδικά, με το πρώτο μυστήριο ο άνθρωπος εισάγεται στη ζωή. Το χρίσμα, στη συνέχεια, προσφέρει την κατάλληλη ενέργεια γι’ αυτή τη ζωή. Τέλος, η θεία Ευχαριστία συντηρεί και διατηρεί τη ζωή. Και τα τρία δημιουργούν σχέση υιοθεσίας και φιλίας μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού, καταργώντας μια και για πάντα τη δουλική σχέση. Με τη συμμετοχή σ’ αυτά εξευτελίζεται ο διάβολος κι εγκαινιάζεται αγαπητική σχέση με το Χριστό...

Τι είναι τα πάθη και πώς αρρωσταίνουν την ψυχή μας;

Το τι είναι πάθος ορίζει με θαυμάσιο τρόπο ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Πάθος εστί κίνησις ψυχής παρά φύσιν η επί φιλίαν άλογον η επί μίσος άκριτον η τινος η διά τι των αισθητών»

1. Δηλαδή: Πάθος είναι η παρά φύσιν (μη φυσιολογική) κίνηση της ψυχής ή προς παράλογη αγάπη ή άκριτο μίσος ή για κάποιον (άνθρωπο) ή για κάποιο από τα αισθητά (πράγματα). Εξηγώντας ο ίδιος Άγιος τον ορισμό αυτό δίνει μερικά παραδείγματα και λέει ότι τα πάθη μας οδηγούν στο να επιθυμούμε πράγματα η πρόσωπα παράλογα, όπως: «βρώματος παρά τον καιρόν η παρά την χρείαν η γυναικός… της νομίμου. Και πάλιν, όταν οργιζώμεθα η λυπώμεθα παρά το εικός, οίον κατά του ατιμάσαντος η ζημιώσαντος»...

Έχεις πονηρές σκέψεις;

Φωτο:theatreviewer.blogspot.com

(Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

1. Έχεις πονηρές σκέψεις; Μην τις προφέρεις με λόγια· άφησέ τις να ησυχάζουν μέσα σου και γρήγορα εξαφανίζονται. Είμαστε άνθρωποι και πολλές φορές κάνουμε πολλές πονηρές, απρεπείς και αισχρές σκέψεις. Αλλά ας μην αφήνουμε να γίνονται οι σκέψεις λόγια, ώστε, πιεζόμενες προς τα κάτω, να εξασθενίζουν και να χάνονται.

Γιατί, όπως ακριβώς όταν ρίξει κανείς μέσα σε λάκκο διάφορα άγρια θηρία και τον φράξει από πά­νω, τα πνίγει εύκολα, ενώ αν αφήσει κάποιο άνοιγμα, για να αναπνέουν λίγο, τα ανακουφίζει πολύ και δεν τα αφήνει να χαθούν, αλλ’ αντίθετα τα εξαγριώνει περισσότερο, έτσι γίνεται και με τις πονηρές σκέψεις. Όταν γεννηθούν μέσα μας, αν φράξουμε το δρόμο τους προς τα έξω, τις εξαφανίζουμε γρήγορα. Αν όμως τις εξωτερικεύσουμε με λόγια, και αυτές τις κάνουμε πιο δυνατές, αφού επιτρέψαμε να αναπνεύσουν με τη γλώσσα, και γρήγορα πέφτουμε από τη συνήθεια των αισχρών λόγων στα βάραθρα των παράλογων πρά­ξεων...

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας-“Φαρδύς δρόμος” οδηγεί τους ανθρώπους στην κόλαση!..

Οι εντολές του Θεού δεν είναι βαριές, είναι πολύ ελαφριές, ανακουφίζουν, δροσίζουν και δημιουργούν και φτιάχνουν μακαριότητα στην ψυχή του ανθρώπου. Γι’ αυτό ο Χριστός μας δεν ζήτησε πολλά πράγματα. Και στη Δευτέρα Παρουσία δεν θα πει «γιατί δεν ασκητεύσατε …». Όχι. Θα πει «γιατί δεν ελεήσατε, γιατί δεν θρέψατε, γιατί δεν ντύσατε, γιατί δεν ανακουφίσατε το φυλακισμένο». Τι είναι αυτά; Έργα αγάπης. Γι’ αυτό είπε ο Χριστός «Ποιος είναι αυτός που με αγαπάει; Αυτός που τηρεί τις εντολές μου. Εκείνος που δε με αγαπάει δεν τηρεί τις εντολές μου». Με τον έλεγχο που έκανε στους εξ αριστερών, ήθελε να τους πει, ότι «εσείς δεν είχατε αγάπη και εφόσον δεν είχατε αγάπη, δεν μπορείτε να μπείτε στο νυμφώνα της αγάπης». Ο νυμφώνας της αγάπης κερδίζεται μόνο με την αγάπη και τη θυσία. Γι’ αυτό θα πρέπει, με την αγάπη και την ταπείνωση, να περάσουμε στη Βασιλεία των Ουρανών...

Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης († 14 Ιουλίου): «Με ποιόν τρόπο πρέπει να πολεμά ο χριστιανός»

*Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ο σοφός διδάσκαλος της εκκλησίας (Εορτάζει στις 14 Ιουλίου εκάστου έτους).

Με ποιόν τρόπο ξημερώνοντας πρέπει να βγαίνει στη μάχη το πρωί ο στρατιώτης του Χριστού για να πολεμά

~ Αφού ξυπνήσεις το πρωί και προσευχηθείς αρκετή ώρα λέγοντας, Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν µε, το πρώτο πράγµα που πρέπει να σκεφθείς είναι αυτό:...

Καλοκαίρι στο Άγιον Όρος (Φώτης Κόντογλου)

Στ’ Άγιον Όρος πήγα πολλές φορές. Την πρώτη φορά κάθησα παραπάνω από δυο μήνες κ’ έκανα γνωριμία με πολλούς πατέρες και λαϊκούς, γιατί υπάρχουνε εκεί πέρα και αγωγιάτες αρβανίτες, παραγυιοί και γεμιτζήδες που φορτώνουνε κερεστέ στα καράβια. Στη Δάφνη, που είναι η σκάλα που πιάνουνε τα βαπόρια, βρισκόντανε και κάτι ψαράδες κοσμικοί, κ’ εκεί γνωρίσθηκα με τρεις Αϊβαλιώτες και περάσαμε πολύ έμορφα. Από κει πήγα στις Καρυές, μα δεν κάθησα πολύ, γιατί γύρευα θάλασσα. Πήγα στο μοναστήρι των Ιβήρων μαζί με ένα γέροντα που πουλούσε βιβλία στις Καρυές και που τον λέγανε Αβέρκιον Κομβολογάν. Σ’ αυτό το μοναστήρι κάθησα κάμποσο. Πιο πολύ με τραβούσε ο αρσανάς, δηλαδή το μέρος που βάζουνε τις βάρκες και τα σύνεργα της ψαρικής...

Ὅσιος Παΐσιος: «Ἄν ζητᾶμε πρῶτα τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί αὐτή εἶναι ἡ μόνη μέριμνά μας, ὅλα τά ἄλλα θά μᾶς δοθοῦν»

 

Ἀπόσπασμα κειμένου ἀπό τό βιβλίο "Πνευματική Ἀφύπνιση - Λόγοι Β, Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου"

Ὁ Θεός ἀγαπάει τό πλάσμα Του, τήν εἰκόνα Του, καί τό φροντίζει γι’ αὐτά πού τοῦ χρειάζονται. Ἄν δέν τό πιστεύη καί παλεύη μόνος του νά τά ἀποκτήση, θά ταλαιπωρῆται. Μά ἄν ὁ Θεός δέν δώση αὐτά τά ἐπίγεια, τά ὑλικά πράγματα, δέν θά στενοχωρηθῆ ὁ ἄνθρωπος πού ζῆ πνευματικά. Ἄν ζητᾶμε πρῶτα τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί αὐτή εἶναι ἡ μόνη μέριμνά μας, ὅλα τά ἄλλα θά μᾶς δοθοῦν. Θά ἀφήση ὁ Θεός τό πλάσμα Του; Τό μάννα πού ἔρριχνε ὁ Θεός καθημερινά στούς Ἰσραηλίτες στήν ἔρημο, ἄν τό κρατοῦσαν γιά τήν ἄλλη μέρα, σάπιζε. Ἔτσι τά οἰκονόμησε ὁ Θεός, γιά νά ἔχουν ἐμπιστοσύνη στήν θεία πρόνοια...

Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι (Αγίου Παϊσίου)

- Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;

            - Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας. Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν  όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι. Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα του Θεού;»[2]. Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις δοκιμασίες...

Ο Θεός θέλει να μας σώσει γιατί είναι φιλάνθρωπος… Η Χάρη του Θεού και η δική μας προαίρεση κάνουν τη σωτηρία…

Την πορεία της ζωής του ανθρώπου επηρεάζουν τρεις σπουδαίοι παράγοντες.

Ο πρώτος παράγων είναι η πρόνοια του Θεού. Ο Θεός προνοεί ειδικά για κάθε άνθρωπο και καταστρώνει ειδικό σχέδιο για τη σωτηρία του, το οποίο είναι για κάθε άνθρωπο ξεχωριστό.

Έτσι του δίνει προσωπικά χαρίσματα και δυνατότητες τα οποία αν αξιοποιήσει ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άγιος. Μάλιστα ο Θεός προνοεί το καλύτερο, το τελειότερο, το αγιότερο. Όμως, δεν του επιβάλει την αγιότητα, του δίνει τα χαρίσματα, τις δυνατότητες και τον καλεί να συνεργαστεί ελεύθερα μαζί Του για να γίνει αυτό πραγματικότητα. Η επιλογή είναι του ανθρώπου, ο Θεός σέβεται απόλυτα την ελεύθερη βούλησή του...

O αόρατος εσωτερικός πόλεμος

Του Αγίου Ιγνατίου Μπρατσιανίνωφ

 

O αόρατος εσωτερικός πόλεμος του χριστιανού με τα πάθη δεν είναι καθόλου κατώτερος ή ευκολότερος από τον αιματηρό αγώνα των μαρτύρων της πίστεως.

 

«Δώσε αίμα, για να λάβεις Πνεύμα», λένε, όπως είδαμε, οι πατέρες, πού γνώρισαν εμπειρικά αυτόν τον πόλεμο. Μόνο οι επιμελείς τηρητές των ευαγγελικών εντολών, μόνο οι αληθινοί μαθητές του Χριστού πολεμούν με συνέπεια και αυταπάρνηση τα πάθη τους...

Οι πνευματικοί άνθρωποι και η κρίση του τόπου

Με την ανάδειξη της πολύμορφης κρίσης που διέρχεται η χώρα, πολλοί αναζητούν και τη συμβολή των «πνευματικών ανθρώπων» στην υπέρβασή της και δικαίως. Διότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά ταυτόχρονα ηθική και πνευματική. Και γεννιέται εύλογα το ερώτημα: Ποιοι είναι «πνευματικοί άνθρωποι»; Όσοι απλώς σκέπτονται περισσότερο από τους άλλους; Όσοι διαθέτουν υψηλό επίπεδο μόρφωσης; Οι επιστήμονες; Οι εκπαιδευτικοί; Όσοι έχουν τάλαντο να γράφουν πάσης φύσεως βιβλία; Οι ποιητές; Οι καλλιτέχνες; Οι μουσικοί; Όσοι κατέχουν αξιώματα σε κοινωνικούς οργανισμούς και «Πνευματικά Ιδρύματα»; Μήπως οι κληρικοί;...

Αυστριακή εφημερίδα: «αυτό που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες στην καρδιά κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει»

«Ερωτική εξομολόγηση προς μία χώρα» είναι ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο άρθρο της μεγάλης κυκλοφορίας αυστριακής εφημερίδας «Κουρίρ», στο οποίο η συντάκτρια της, Μπίργκιτ Μπράουνρατ, «ξετυλίγει» όλη την αγάπη της για την Ελλάδα, από την τρυφερή ηλικία των 12 χρόνων μέχρι σήμερα, και διαπιστώνει με λύπη ότι «οι άνθρωποι της γίνονται ολοένα και φτωχότεροι, αλλά μόνον οικονομικά», γιατί, όπως διατρανώνει, κλείνοντας το άρθρο της, «αυτό που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες στην καρδιά, κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει»...

Πειρασμοί υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε στη ζωή μας! ( Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου )

Εδώ δεν έχομε πατρίδα αληθινή, είμεθα ξένοι! Η πατρίδα μας είναι στους ουρανούς. Γνωρίζω καλά πόσο μεγάλη ωφέλεια προξενεί η πρόσκαιρη ασθένεια σε εκείνους που έχουν υπομονή στις θλίψεις, δεν γογγύζουν αλλά λέγουν σαν τον Ιώβ δόξα σοι ο Θεός.

Όλοι οι Άγιοι και οι δίκαιοι στον κόσμο αυτό είχαν ασθένειες, θλίψεις, στερήσεις, διωγμούς, εξορίες, βασάνους, τιμωρίες, εάν, όμως, δεν είχαν υπομονή, δεν θα άγιαζαν· γι’ αυτό ο Κύριος είπε· όποιος έχει υπομονή μέχρι τέλους, εκείνος θα σωθεί. Με την υπομονή τους οι Άγιοι άγιασαν και έλαβον μεγάλη χάρη και εδώ στη γη και στους Ουρανούς…

Οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα.

Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; 

Ούτε τώρα θα χαθούμε. 

Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι. Δεν σάς τα λέω αυτά, για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε που βρισκόμαστε...

Η Ελλάδα σκέπτεται, προσεύχεται, ελπίζει. H Ελλάδα ζει.

«Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού» (Ματθ. 4,4)

Κατά Λουκάν
51 ᾿Εποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν· 52 καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς,
53 πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς. Η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη μιας παγκοσμίων διαστάσεων κρίσης πρωτίστως πνευματικής, ηθικής και αξιών.
Οι οικονομικές δυσχέρειες, τα αδιέξοδα, οι ταλαιπωρίες και οι δοκιμασίες που υφίσταται ο ελληνικός λαός, έχουν τις ρίζες τους στην ηθική κατάπτωση του «νέου Ισραήλ» αλλά και όλου του σύγχρονου χριστιανικού κόσμου και μη.
Η εκρίζωση του Χριστού από τις ζωές μας καθιστά βέβαιη την περιπέτεια μας σε επικίνδυνα μονοπάτια...

Συγκλονίζει το μήνυμα Ιάπωνα Ορθόδοξου Ιερέα για την Ελλάδα. Αξίζει να το διαβάσετε!

«Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μας έχετε δώσει το φως»

 Σε μήνυμά του από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, ο ορθόδοξος Ιερέας Δημήτριος Τανάκα, ο οποίος έζησε στην Ελλάδα και σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναφέρεται στη χώρα μας με ένα πολύ συγκινητικό μήνυμα, λέγοντας τα εξής:

«Αγαπητοί μου Ελληνες και Ελληνίδες, αγωνιζόμενοι εν Χριστώ μετά παρρησίας και υπομονής. Η γενναιοδωρία σας είναι τόσο μεγάλη και ανεκτίμητη. Αυτό γνωρίζω πολύ καλά από τη δική μου εμπειρία. Μετά μεγάλης αγάπης και ελεημοσύνης, αποδέχθηκε όχι μόνο εμένα, αλλά και όλους όσους έρχονται σε σας, καλούς η κακούς. Ποτέ δεν παραπονέθηκε ακόμη και όταν κάποιοι ξένοι έκαναν κάτι δυσάρεστο για εσάς. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ξέρετε τι είναι η δικαιοσύνη. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μας έχετε δώσει το φως...

Τα τεχνάσματα του πονηρού και η αντιμετώπισή τους (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Η ΧΑΡΗ του Θεού να ‘ναι μαζί σου! «Είμαι λυπημένη», γράφεις. «Δεν μπορώ να βρω ειρήνη πουθενά. Κάτι με καταθλίβει. Την καρδιά μου την πλάκωσε ένα βάρος και την τύλιξε ένα σκοτάδι». Η δύναμη του Σταυρού είναι μαζί μας! Πάρε θάρρος και στάσου ακλόνητη. Ο εχθρός αντιλήφθηκε ότι θέλεις να εγκαταλείψεις τον κόσμο, όπου άνετα αποκομίζει κέρδη, κι έτσι σε… αποχαιρετά μ’ αυτές τις δυσκολίες, τη μελαγχολία, την ατονία, τη χαύνωση. Δεν είσαι η μόνη∙ όλοι όσοι θέλουν ν’ αφιερωθούν ολοκληρωτικά στον Θεό, δέχονται τέτοιες επιθέσεις, ο καθένας όμως με διαφορετικό τρόπο. Εσύ βασανίζεσαι από το πλάκωμα της καρδιάς και το σκοτάδι∙ άλλος παραλύει από το φόβο∙ κάποιος τρίτος πνίγεται μέσα σ’ ένα πέλαγος άτοπων λογισμών∙ κι ένας τέταρτος ταλαιπωρείται από αλλεπάλληλους πειρασμούς...

Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ τῶν ΚΑΡΤΩΝ

Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ τῶν ΚΑΡΤΩΝ

Πρίν καλά καλά τελειώσει ἡ Ἡμερίδα τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν μέ θέμα «ΚΟΙΝΩΝΙΑ χωρίς ΜΕΤΡΗΤΑ. ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ἤ ΕΦΙΑΛΤΗΣ;» τήν Κυριακή 28/6/2015, ἀνακοινώθηκαν οἱ κεφαλαιακοί περιορισμοί (capital controls) στή χρήση τῶν μετρητῶν. Πρόκειται γιά μία ἄσχημη ἐξέλιξη στήν ἱστορία πού ξεκίνησε μέ τήν ἀναγγελία τοῦ δημοψηφίσματος.

Στό πλαίσιο τῶν κεφαλαιακῶν περιορισμῶν ἀνακοινώθηκε ὅτι:

Στά ΑΤΜ μέ τή χρήση χρεωστικῆς/πιστωτικῆς κάρτας θά γίνονται ἀναλήψεις μέχρι 60 εὐρώ τήν ἡμέρα. Ἀπό τά ταμεῖα τῶν Τραπεζῶν δέν θά μπορεῖ κάποιος νά κάνει αὐτή τήν ἀνάληψη τῶν 60 εὐρώ τήν ἡμέρα, μιᾶς καί οἱ Τράπεζες θά μείνουν κλειστές περισσότερο ἀπό μία ἑβδομάδα.

Δέν ὑπάρχει κανένας περιορισμός γιά τή χρήση τῶν πιστωτικῶν καί χρεωστικῶν καρτῶν στά καταστήματα...

Κάρτα συναλλαγῶν.

Αρχιμανδρίτου Σαράντη Σαράντου

Πρίν ἀπό τριάντα χρόνια οἱ κυβερνήσεις διαφόρων προηγμένων κρατῶν προσπαθοῦσαν νά πείσουν τούς πολῖτες τους, ὅτι μεγάλη ἐξυπηρέτηση στή δημόσια καί στήν ἰδιωτική ζωή τους θά εἶχαν ἄν ὅλες οἱ συναλλαγές τους γίνονταν μέ ἠλεκτρονική ταυτότητα.

Πολλοί ὅμως δημοκρατικοί, ἀλλά καί χριστιανικοί φορεῖς ἀνθίσταντο παρουσιάζοντας τά δεινά μιᾶς ἠλεκτρονικῆς φυλακῆς πού δένει τούς ἀνθρώπους σέ μιά στυγνή καί παγκόσμια δικτατορία καί τούς ὁδηγεῖ στό σφράγισμα μέ τόν ἀριθμό τοῦ ἀντιχρίστου...

Θλίψη, ἄγχος, και μελαγχολία ( Ἅγιος Πορφύριος)

Τό σπουδαῖο εἶναι νά μποῦμε στήν Ἐκκλησία. Νά ἑνωθοῦμε μέ τούς συνανθρώπους μας, μέ τίς χαρές καί τίς λύπες ὅλων. Νά τούς νιώθουμε δικούς μας, νά προσευχόμαστε γιά ὅλους, νά πονᾶμε γιά τήν σωτηρία τους, νά ξεχνᾶμε τούς ἑαυτούς μας. Νά κάνομε τό πᾶν γι’ αὐτούς, ὅπως ὁ Χριστός γιά μᾶς. Μέσα στήν Ἐκκλησία γινόμαστε ἕνα μέ κάθε δυστυχισμένο καί πονεμένο κι ἁμαρτωλό. Κανείς δέν πρέπει νά θέλει νά σωθεῖ μόνος του, χωρίς νά σωθοῦν καί οἱ ἄλλοι. Εἶναι λάθος νά προσεύχεται κανείς γιά τόν ἑαυτό του, γιά νά σωθεῖ ὁ ἴδιος. Τούς ἄλλους πρέπει νά ἀγαπᾶμε καί νά προσευχόμαστε νά μή χαθεῖ κανείς· νά μποῦν ὅλοι στήν Ἐκκλησία. Αὐτό ἔχει ἀξία. Καί μ’ αὐτή τήν ἐπιθυμία πρέπει νά φύγει κανείς ἀπ’ τόν κόσμο, γιά νά πάει στό μοναστήρι ἤ στήν ἔρημο...

Φύτεψε στον ουρανό το θησαυρό σου

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Εσύ, αν κάποιος σου δείξει πάνω στη γη ένα μέρος που δεν παραβιάζεται, και αν σε φέρει στην ίδια την έρημο υποσχόμενος ότι τα χρήματά σου θα βρίσκονται σε ασφάλεια, ούτε διστάζεις, ούτε δείχνεις κάποια επιφύλαξη, αλλά δείχνεις εμπιστοσύνη και μεταφέρεις τα χρήματά σου εκεί.

Όταν, όμως, σου υπόσχεται το ίδιο ο Θεός και όχι κάποιος άνθρωπος, και σου προτείνει όχι την έρημο, αλλά τον ουρανό, κάνεις τα αντίθετα. Και όμως, αν αυτά είναι ασφαλισμένα εδώ κάτω χίλιες φορές, ποτέ δεν θα μπορέσεις να ελευθερωθείς από τη φροντίδα. Και αν ακόμη δεν τα χάσεις, δεν θα ελευθερωθείς ποτέ από την αγωνία, μήπως τα χάσεις. Εκεί, όμως, δεν θα υποφέρεις τίποτε από αυτά. Και επί πλέον θα ωφεληθείς, διότι δεν κρύβεις μόνο το χρυσάφι σου, αλλά το σπέρνεις.

Το ίδιο γίνεται θησαυρός και σπόρος και κάτι περισσότερο από τα δύο. Διότι ο σπόρος δεν κρατεί για πάντοτε, ενώ αυτό μένει παντοτινά. Και ο θησαυρός δε βλαστάνει, ενώ αυτό σου δίνει καρπούς αθάνατους...

Περί πλεονεξίας και εικόνας του πλεονέκτη. Περί κλοπής και αρπαγής και περί κλέφτη και άρπαγα. (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Η πλεονεξία είναι πάθος αχόρταγης ψυχής.
Ο πλεονέκτης συγκεντρώνει ασήμι και μαζεύει χρυσάφι, κτίζει σπίτια και πλησιάζει οικία την οικία και αγρό τον αγρό, με σκοπό να αφαιρέσει κάτι από τον ιδιοκτήτη έως ότου δεν του αφήσει τίποτα. Ο πλεονέκτης, όσο περισσότερο αυξάνει την περιουσία του, τόσο περισσότερο γίνεται άπληστος. Ο πλεονέκτης αισθάνεται δίψα για χρυσάφι και πείνα για περιουσία γι' αυτόν το λόγο δεν μπορεί να απαλλαγεί ούτε από τη φτώχεια ούτε από τη στέρηση. Με ποτό μεν έχουν σβήσει την όρεξη του πότη και την επιθυμία της τροφής τη χόρτασαν με τροφή. Την πλεονεξία όμως δεν την έσβησαν ούτε με ασήμι ούτε με χρυσάφι.

Στον πλεονέκτη ταιριάζει αυτό που έχουν πει για τον αλαζόνα γιατρό: «Το φάρμακό σου κάνει την αρρώστια να χειροτερεύει»...

Η έκπτωσις από την Βασιλεία των ουρανών είναι πιο ανυπόφορη!

 

Παραδέχομαι, ότι η κόλασις είναι ανυπόφορη και μάλιστα πολύ ανυπόφορη. Η έκπτωσις όμως από την Βασιλεία των Ουρανών είναι πιο ανυπόφορη. Διότι, πες μου, εάν κάποιος βασιλιάς ή υιός βασιλιά επιστρέφοντας από πολλούς πολέμους νικητής και με τιμές και έχοντας ολόκληρο στράτευμα, εισήρχετο σε κάποια πόλι με την άμαξα, με τα τρόπαια με πολλούς στρατιώτες που φορούν όλοι χρυσά ρούχα, με τους ακολούθους του, που όλοι κρατούν χρυσές ασπίδες και όλη η πόλις είναι στολισμένη και όλοι οι άρχοντες είναι μαζί του και τον ακολουθούν όλοι οι άνθρωποι, πίσω οι δέσμιοι αλλοεθνείς, ύπαρχοι, σατράπες, ύπατοι, τύραννοι, άρχοντες, και εάν στην συνέχεια μέσα σε όλη εκείνη την λαμπρότητα τους πολίτες που συναντούσε δεχόταν και χαιρετούσε και έδινε το χέρι του και μετέφερε σε αυτούς κάθε παρρησία ή και συζητούσε με όλους, ως να ήταν φίλοι του και έλεγε, ότι έχει κάνει την πορεία εκείνη για χάρι τους, και άλλους έφερε στα δικά του ανάκτορα, τους υπόλοιπους όμως εγκατέλειπε, με ποιά τιμωρία θα ισοδυναμούσε αυτό, μολονότι δεν τιμωρούνται;...

Σκέψεις και Προβληματισμοί ενός απλού πολίτη για την κρίση στην Ελλάδα

Τις μέρες αυτές η χώρα μας περνάει, ίσως,  την δυσκολότερη περίοδο μετά την τραγική δεκαετία 1940-1950. Οι Έλληνες, άναυδοι, παρακολουθούν  γεγονότα που  κανείς δεν φανταζόταν ότι θα βιώσει. Ο κόσμος έχει καθηλωθεί στις τηλεοράσεις για να πληροφορηθεί από τους «επαῒοντες» σχετικά με την κρίση και τις επιπτώσεις της. Άνθρωποι επώνυμοι, πολιτικοί, νομικοί, οικονομολόγοι, βιομήχανοι, έμποροι, δόκιμοι επιστήμονες όλων των επιστημών, καθηγητές Πανεπιστημίων και γενικά πρόσωπα του δημόσιου βίου της χώρας μας, καλούνται και ομιλούν, κάνουν «διάλογο» μεταξύ τους και προσπαθούν να μας «πληροφορήσουν» για τα αίτια της σημερινής κρίσης. Μας συνιστούν ψυχραιμία, ηρεμία, νηφαλιότητα και ενότητα. Φτάνει, όμως, να τους βλέπεις και να τους ακούς για να μορφώσεις άποψη κατά πόσο πιστεύουν οι ίδιοι αυτές τις σημαντικές παραμέτρους, που αποτελούν ουσιαστικά στοιχεία για την ορθή κρίση. Προσπαθούν όλοι να επιβάλουν τις απόψεις τους, εγωιστικά και αυτοθαυμάζοντες την «ευφυΐα» τους, τις «ικανότητές» τους και την «ευθυκρισία» τους. Το αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς τους είναι η σύγχυση που προκαλούν στον απλό κόσμο, ο διχασμός και η διχόνοια, που οδηγούν στην ανάπτυξη μέχρι και μίσους μεταξύ των πολιτών, οι οποίοι έχουν διαφορετικές αντιλήψεις ή πολιτικές πεποιθήσεις και θέσεις. Επικαλούνται τον σεβασμό των απόψεων του άλλου, την αποδοχή της διαφορετικής θεώρησης, την ανοχή στην συμπεριφορά και την λειτουργία της δικαιοσύνης όταν ξεφεύγει από τους κανόνες λειτουργίας της πολιτείας, την ελευθερία της έκφρασης και της δράσης σε μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία με πλήρη ανάληψη των ευθυνών απέναντι στον νόμο. Όταν, όμως, ο νόμος αγγίζει τους ίδιους, φωνασκούντες προσπαθούν να επιβάλλουν την δικαιοσύνη όπως αυτοί την εννοούν: φταίνε όλοι οι άλλοι, οι απέναντι, οι διαφωνούντες με την άποψή τους...