ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ οἱ ἄνθρωποι βλέπουν τούς ἀληθινούς χριστιανούς μέ περιφρόνηση καί συχνά τούς χλευάζουν, γιατί δέν εἶναι ὅμοιοί τους. Νομίζουν ὅτι ἔτσι μποροῦν νά δικαιολογήσουν τήν δική τους ἀπιστία καί νά ἡσυχάσουν τή συνείδησή τους.
Ἐκεῖνο ὅμως πού ἔχει ἐνδιαφέρον, εἶναι νά μάθουν οἱ χριστιανοί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο πρέπει νά ἀντιμετωπίζουν τούς χλευαστές τους. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς συμβούλευε ὅτι στό χλευασμό πρέπει νά ἀπαντοῦμε μέ χαμόγελο. Ὁ χλευασμός τῶν κοσμικῶν πρός τούς χριστιανούς προέρχεται ἀπό τή μοχθηρή καρδιά τους, ἐνῶ τό χαμόγελο τῶν χριστιανῶν ἀπό τήν ἔλλειψη κακίας...
Ὁ χλευασμός ἁρμόζει στήν ἄγνοια, ἐνῶ στή γνώση ἁρμόζει τό χαμόγελο. Ὁ χλευασμός κάνει πιό ἔντονη τήν προσευχή, ἀλλά «αὐξάνει καί τήν τιμή τῆς προσευχῆς μπροστά στόν αἰώνιο Δικαστή.
Ἀφοῦ στόν Θεό εἶναι πιό ἀγαπητή ἡ προσευχή τῆς θαρραλέας ψυχῆς, περικυκλωμένης ἀπό τά βέλη τῆς κακίας, τοῦ μίσους, τοῦ φθόνου καί τοῦ χλευασμοῦ. Ὅλα αὐτά τά βέλη ἔχουν ἀμβλυμένη τήν κορυφή καί αἰχμηρή τήν βάση, ὥστε ἀποκρούονται ἀπό αὐτή καί λαβώνουν τούς ἴδιους τούς τοξότες».
Ὅταν ὁ χριστιανός εἶναι σταθερός στή ζωή του καί τηρεῖ τίς ἐντολές, χωρίς νά ἐπηρεάζεται ἀπό τούς χλευασμούς, σύντομα θά διαπιστώσει ὅτι οἱ χλευασμοί τόν ὠφελοῦν, γιατί τόν ὠθοῦν γιά κάτι περισσότερο, δηλαδή γιά ἐνεργότερη προσευχή καί ἐντονότερο πνευ- ματικό ἀγώνα. Θά συμβεῖ ἀκόμα καί αὐτό πού δέν φανταζόταν. «Θά σταματήσει ὁ χλευασμός καί θά ἀρχίσει νά γίνεται συναίνεση καί θαυ- μασμός καί ἔπαινος».
Ὁ Χριστός εἶπε «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθροὺς ὑμῶν» (Ματ. ε΄ 44), γιατί μᾶς κάνουν καλό χωρίς νά τό ξέρουν. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἔλεγε: «Πικραίνοντάς μας καί στεναχωρώντας μας, ἀνάβουν τή φλόγα τοῦ θεϊκοῦ πυρός μέσα μας. Γαβγίζοντας πισώπλατα, ὅταν ἐμεῖς βαδίζουμε στόν ναό τοῦ Θεοῦ, μᾶς σπρώχνουν πιό κοντά στόν Θεό. Κάνοντάς μας τή γῆ πιό ἀνιαρή, μᾶς κάνουν τόν οὐρανό ἀκόμα πιό ἀγαπητό. Ἡ παγωνιά καί ὁ ἄνεμος δέν σκέφτονται τό καλό τοῦ δέντρου, ἀλλά, ἄν καί ἄθελά τους, τοῦ κάνουν καλό. Ἔτσι συμβαίνει καί μέ τούς ἐχθρούς μας».
Ἐκεῖνος πού θά πετύχει αὐτό, θά ἐλευθερωθεῖ κυριολεκτικά ἀπό πολλές δυσάρεστες καταστάσεις, πού τοῦ δημιουργοῦν γνωστοί καί ἄγνωστοι ἄνθρωποι. Οἱ ποικίλες ἐπιθέσεις πού θά δέχεται θά τόν ἀφήνουν ἀδιάφορο. Στήν περίπτωση ὅμως πού δέν ὑπάρχει πνευματική ζωή, παραμένει ἡ πικρία ἀπό τό χλευασμό καί ἡ ἀντιμετώπισή του εἶναι σχεδόν ἀδύνατη.
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος- π. Διονύσιος Τάτσης, 27/02/2015,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου