Είναι μερικά παιδιά που είναι πιο έξυπνα πιο ώριμα για την ηλικία τους. Έχουν και μια παλικαριά μέσα τους. Αυτά θέλουν να κάνουν παρέα με μεγαλύτερα παιδιά, γιατί είναι πιο ώριμα από την ηλικία τους. Αν τώρα τύχει και κάνουν παρέα με καλά παιδιά, ωφελούνται. Αν όμως πέσουν σε άτακτα παιδιά πολύ βλάπτονται.
Τα μικρά παιδιά βλάπτονται περισσότερο από τα μεγαλύτερα παιδιά και από αδιάκριτους μεγάλους. Γιατί έχουν μια περιέργεια. Πάνε ν’ ακούσουν τι λένε οι μεγάλοι και ακούν άσχημα πράγματα και βλάπτονται...
Καλύτερα να κάνει κανείς παρέα με συνομηλίκους ή με μικρότερους για να μην βλάπτεται. Τους μικρότερους για να τους ωφελήσει κιόλας.
Εγώ έκανα παρέα όλο με μικρότερους. Μετά όταν μεγάλωναν λίγο με παρατούσαν κι αυτοί και με κορόιδευαν. Τα ζόριζα και ‘γώ λίγο στις νηστείες, φώναζαν και οι μαννάδες τους, μην πάτε μ’ αυτόν θα σας χτικιάσει. Όταν ήταν μικροί χαίρονταν που είχαν ενα μεγάλο μαζί τους.
Μετά τι να κάνω. Άρχισα να υποκρίνομαι. Έκανα παρέα με συνομηλίκους. Έκαναν λάστιχα αυτοί, έκανα κι εγώ. Ρίχναν στον στόχο; έριχνα κι εγώ. Σκότωσα και κάνα-δυο πουλάκια. Για βάστα λέω, τι γίνεται εδώ; Εγώ τον μικρό μου τον αδελφό τον είχα δείρει όταν σκότωσε ένα πουλάκι, το πήρα και το έθαψα, τώρα σκοτώνω εγώ; Τα παράτησα λοιπόν. Μετά έπαιρνα τα συναξάρια, τα βιβλία και πήγαινα στο δάσος, διάβαζα, προσευχόμουν, ανέβαινα σε κανένα βράχο να κάνω τον στυλίτη. Είχα φάει το πρωί, ήταν γεμάτο το στομάχι. Όταν άρχισε να με κόβει η πείνα, είπα να κατέβω πριν εξαντληθώ. Το ανέβασμα είναι πιο εύκολο από το κατέβασμα, γιατί όταν κατεβαίνεις δεν βλέπεις.
Όταν είναι κανείς μικρός και είναι λίγο ηθικός, σεμνός, τον κοροϊδεύουν οι άλλοι και προσπαθούν να τον παρασύρουν.
— Ποιοί, οι μικροί τα κάνουν αυτά;
— Και οι μικροί αυτοί είναι πιο επιτήδειοι. Πήγαιναν δύο σε μια πόλη, με τα καθαρά τους τα ρούχα, γλύστρισε ο ένας και έπεσε. Βρώμισε και έγινε σαν γουρούνι, μέσα στην λάσπη.
Ο άλλος δεν ένοιωθε άνετα να είναι δίπλα σ’ αυτόν με το καθαρό κοστούμι και να τον κοιτούν όλοι. Γι’ αυτό με τρόπο έβαλε τρικλοποδιά στον άλλο, έπεσε, λερώθηκε και έτσι κινιόταν πιο άνετα δίπλα του. Ελέγχονται από κανένα ηθικό παιδί και προσπαθούν να το παρασύρουν για να μην ελέγχονται.
***
Ο π. Παΐσιος μου είπε:
—…Όταν το παιδί από μικρό γεμίσει με Χριστό, πηγαίνει στην εκκλησία με τους γονείς, κοινωνεί, ψάλλει, προσεύχεται, αργότερα όταν μεγαλώσει και φύγει μακρυά από τους γονείς και βρεθεί ακόμα και σε άσχημο περιβάλλον δεν έχει ανάγκη. Είναι σαν το ξύλο που όταν έχει ποτιστεί καλά με λινέλαιο μετά δεν έχει ανάγκη από τη βροχή, επειδή είναι ποτισμένο με το λάδι, δεν δέχεται τα νερά, τα πετάει έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου