Γράφει ὁ Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁ ἐν τῷ κόσμῳ
πιστὸς καὶ τὰ μέλη τῆς οἰκογένειας στὴν ὁποία ἀνήκει θὰ πρέπει νὰ λειτουργοῦν ὡς
μέλη μιᾶς «κατ’ οἶκον Ἐκκλησίας». Ἡ οἰκογένεια εἶναι μία μικρὴ Ἐκκλησία. Θὰ
πρέπει τὰ μέλη της, κατὰ μίμηση τῆς μοναστικῆς Ἐνορίας, νὰ καλλιεργήσουν τὴν
κοινὴ λειτουργικὴ ζωή, τὴν νηστεία, τὴν φιλανθρωπία, τὴν ἁπλότητα καὶ ἀφελότητα,
τὴν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, τὴν κοινὴ προσευχὴ μέσα στὸ σπίτι καθὼς καὶ τὴν πνευματικὴ
συμμελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατερικῶν συγγραφῶν.
Ὁ
συμπνευματισμός, ἡ φιλόθεος ἀδολεσχία καὶ ἡ κοινὴ προσευχὴ καλὸ εἶναι νὰ
γίνονται σὲ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα καὶ σὲ καθορισμένες ὧρες ποὺ νὰ μποροῦν
ὅλοι νὰ συμμετέχουν. Τὰ μικρὰ παιδιὰ ἃς συμμετέχουν γιὰ λιγότερο χρόνο. Ἡ
νηστεία ἐπίσης προσαρμόζεται ἀπὸ τὸν Πνευματικὸ ἀνάλογα μὲ τὶς δυνατότητες καὶ
τὴν ἡλικία τοῦ καθενός...
Πρέπει νὰ
τονιστεῖ ὅτι ἡ κατήχηση τῶν παιδιῶν ἀπὸ τὸν πατέρα ποὺ ἔχει καὶ τὴν συμπαράσταση
τῆς μητέρας, καθὼς καὶ ἡ κοινὴ τράπεζα τὸ μεσημέρι καὶ τὸ βράδυ εἶναι
πρακτικὲς ποὺ ἔχουν καίρια σημασία γιά… τὴν πνευματικὴ πρόοδο τῶν μελῶν τῆς
οἰκογένειας καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ἑνότητά τους.
Ἡ κοινὴ προσευχὴ
ἃς γίνεται τουλάχιστον τὸ πρωί, τὸ βράδυ (τὸ Ἀπόδειπνο) καθὼς καὶ στὸ γεῦμα καὶ
στὸ δεῖπνο (πρὶν καὶ μετά). Ὑπάρχουν στὰ συνήθη προσευχητάρια οἱ τυποποιημένες
προσευχὲς πρὶν καὶ μετὰ τὸ φαγητὸ τὶς ὁποῖες καλὸ εἶναι νὰ τὶς γνωρίζουν ὅλα τα
μέλη τῆς οἰκογένειας καὶ νὰ τὶς ἀπαγγέλουν. Πολὺ βοηθητικὸ γιὰ τὴν οἰκογένεια
εἶναι νὰ ἔχουν ὅλα τα μέλη τῆς τὸν ἴδιο Πνευματικὸ ὁδηγό, στὸν ὁποῖον νὰ
ἐξομολογοῦνται τακτικά.
Τὸ κορυφαῖο
γεγονὸς στὴν χριστιανικὴ οἰκογένεια εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία στὴν ὁποία ὅλοι, μὲ
τὴν εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ, θὰ πρέπει νὰ μετέχουν πολὺ συχνά.
«Φύλακας ἄγγελος
τῆς οἰκογενείας» δίδασκε ἕνας ἁγιασμένος σύγχρονος Ἁγιορείτης εἶναι ἡ ἄσκηση.
«Ὅταν λέµε ἄσκηση ἐννοούµε τὴ λειτουργικὴ ζωὴ τῆς οἰκογενείας. Χωρὶς τὴν
Ἐκκλησία δὲν µπορεῖ νὰ διατηρηθεῖ ἡ οἰκογένεια. Ἡ οἰκογένεια πρέπει νὰ ἔχει τὸν
Πνευµατικό της σὰν τὸν οἰκογενειακό της γιατρό. Ὅταν εἶναι ὑπὸ τὴν παρακολούθηση
τοῦ Πνευµατικοῦ λύνονται ὅλα τα προβλήµατα καὶ οἱ σύζυγοι
ἀλληλοκατανοοῦνται.
Ἡ πνευµατικὴ
ἀγάπη ἀνέχεται καὶ τὰ ἀρνητικὰ στοιχεῖα τοῦ ἄλλου. Δὲν ἐπιµένει ἐγωϊστικὰ νὰ
ἐκπληρώνονται ὅλα τα θελήµατά του. Ἡ νηστεία, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ Θεία Λειτουργία
ἁγιάζουν τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς συζύγους. Ἡ καλυτέρη πρακτικὴ ἄσκηση εἶναι οἱ
µἐτάνοιες.
Ἡ µἐγαλυτέρη
ὄµως ἄσκηση καὶ εὐλογία στὴν οἰκογένεια εἶναι ἡ συµµετοχὴ στὴν Θεία Κοινωνία.
Πρέπει νὰ ἐγκρατεύεστε καὶ νὰ ρυθµίζετε ἔτσι τὴν ζωή σας, ὥστε µἐ τὴν εὐλογία
τοῦ Πνευµατικοῦ σας νὰ µπορεῖτε τακτικὰ νὰ κοινωνᾶτε Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Ὅταν
τὸ ἐπιτύχετε αὐτὸ δὲν ζεῖτε σαρκικά, ἀλλὰ πνευµατικὰ καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ
ἀναπαύεται ἐπάνω σας. Τὸ προβληµα στὴν οἰκογένεια προέρχεται ἀπὸ τὸν σαρκικὸ
τρόπο ζωῆς, διότι σκοτίζεται ὁ νοῦς καὶ ἀρχίζει ἡ ἐµπάθεια καὶ ὁ
ἐγωϊσµός.
Ὅταν µἃς
κατευθύνει µὄνο τὸ σώµα κάνουµε πολλὰ λάθη.
Ἀλλάζουν ὄµως τὰ
κριτήρια ὅταν ὑπάρχει ἄσκηση καὶ ἡ βίωση τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Τότε ὑπάρχει
εὐλογία καὶ χαρὰ στὴν οἰκογένεια. Ὁ Χριστὸς µἃς τὰ δίνει ὅλα τα ἀγαθὰ καὶ εἶναι
ὅλα εὐλογηµένα. Εἶναι κρίµα νὰ µἣν ἀγαπᾶτε τὴν ὀµορφιὰ καὶ τὴν ζεστασιὰ ποὺ
φέρνει ὁ Χριστὸς στὴν οἰκογένεια!»
Πολὺ βοηθητικὸ
γιὰ τὰ μέλη τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας εἶναι το νὰ ἐκμεταλλεύονται τὶς
διάφορες πνευματικὲς εὐκαιρίες, νὰ παρακολουθοῦν τὶς διαλέξεις-κηρύγματα τοῦ
Πνευματικοῦ τους καὶ ἄλλων ἁγιασμένων προσωπικοτήτων.
Ἐπίσης συντελοῦν
πολὺ στὴν πνευματικὴ πρόοδο οἱ ἐπισκέψεις σὲ Μοναστήρια καὶ ὁ σύνδεσμος μικρῶν
καὶ μεγάλων μὲ Γέροντες καὶ Γερόντισσες. Ἰδιαίτερά τα παιδιὰ πολὺ βοηθοῦνται
ὅταν ἀναπτύξουν πνευματικὴ φιλία μὲ καλοὺς μοναχούς, τὰ ἀγόρια καὶ ἐξαγιασμένες
μοναχές τα κορίτσια. Ἡ ἀλληλοσυμβουλευτικὴ ποὺ ἀναπτύσσεται μεταξύ των νέων δὲν
βοηθεῖ, ἀντίθετά τους βλάπτει πολύ. Ἡ ἐπικοινωνία μὲ ἁγιασμένους μοναχοὺς μπορεῖ
νὰ τὴν ὑποκαταστήσει πολὺ ἐπιτυχημένα.
Παράλληλα μὲ τὴν
οἰκογενειακὴ Πνευματικὴ ζωὴ ὁ ποιμένας τῆς κοσμικῆς Ἐνορίας ὀφείλει ἰδιαίτερα νὰ
μεριμνήσει ὥστε νὰ δημιουργηθεῖ στὴν Ἐνορία μία ἀκμάζουσα λατρευτικὴ
ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου