Προσευχή Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Κύριε, αξίωσε όλους τους λαούς της γης να γνωρίσουν, ποια θαυμαστή ζωή χαρίζεις σε όσους πιστεύουν σε Σένα. 

Σέ ικετεύω, φιλεύσπλαχνε Κύριε, αξίωσε όλους τους ανθρώπους από τον Αδάμ μέχρι της συντέλειας των αιώνων, να Σε γνωρίσουν, να μάθουν ότι είσαι ελεήμων καί επιεικής.

Είθε όλοι οι λαοί να χαρούν την ειρήνη Σου καί είθε όλοι να δουν το φως του Προσώπου Σου. Το βλέμμα Σου, ιλαρό καί πράο. Ελκύει την ψυχή μου. Όταν η ψυχή πληρωθεί από την θεία αγάπη καί ενώ ζει μια άμετρη χαρά, θλίβεται καί προσεύχεται με δάκρυα για ολόκληρο τον κόσμο, ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορέσουν να γνωρίσουν τον Κύριο καί Ουράνιο Πατέ­ρα τους. Δεν γνωρίζει ανάπαυση, αλλά ούτε καί την επιθυμεί, όσο δεν βρίσκονται ακόμα όλοι μέσα στη χαρά της αγάπης του Κυρίου. 

Κύριε, αφού αξίωσες εμένα τον αμαρτωλό να Σέ γνωρίσω δια του Αγίου Πνεύματος, Σε  ικετεύω, δώσε να Σέ γνωρίσουν καί όλοι οι λαοί της γης. Ω, λαοί όλης της γης, πέφτω στα γόνατα μπροστά σας καί σας ικετεύω με δάκρυα: Ελάτε στον Χριστό. Γνωρίζω την αγάπη Του για σας. Τη γνωρίζω καλά γι' αυτό καί την φω­νάζω σε ολόκληρη τη γη. Πώς θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για κάτι πού δεν γνωρίζει; 

(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)

Το αυτοκρατορικό στέμμα του Ηράκλειου και το ακάνθινο στεφάνι του Ιησού

Εντός του Ιερού Ναού της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα και συγκεκριμένα στον τόπο της προσήλωσης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάνω στο Σταυρό, όπου δέχθηκε τα καρφιά στα χέρια του και το τίμιο αίμα Του έβαψε τη γη για την σωτηρία των ανθρώπων, εκεί «…υπάρχει σήμερα ένα παράθυρο πού άλλοτε ήταν εξωτερική πόρτα του Γολγοθά. Απ' αυτή την είσοδο πέρασε ο αυτοκράτορας Ηράκλειος το 629 μ.Χ., όταν γύριζε νικητής από την εκστρατεία του εναντίον των Περσών, φέροντας επί των ώμων του τον Τίμιον Σταυρόν.

Ενώ δε ανέβαινε προς τον Γολγοθά αναφέρεται ότι έπεσε απ’ το κεφάλι του το βασιλικό στέμμα. Τούτο το περιστατικό το εξέλαβε σαν επέμβαση του Θεού, γιατί δεν θα ήταν σωστό, στον τόπο πού ο Κύριος φόρεσε το ακάνθινο στεφάνι, ο χριστιανός αυτοκράτορας να φέρει αυτοκρατορικό στέμμα. Την παράδοση αυτή φυλάει μέχρι σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, των Ιεροσολύμων καί όταν ο Πατριάρχης ή επίσκοπος ιερουργεί στο φρικτό Γολγοθά είναι ακάλυπτος».

(Από το βιβλίο «ταξιδεύοντας στην ΑΓΙΑ ΓΗ» του Ζαχαρίου Κλ. Ραπτοπούλου)

Η διαθήκη της μάνας. Μία συγκινητική αληθινή ιστορία.

 - Αγαπημένα μου παιδιά, (καί τούς αναφέρει έναν έναν, τά παιδιά της, τούς γαμπρούς, τήν νύφη καί όλα τά εγγονάκια, 25 ονόματα). Σάς φιλώ καί σάς αποχαιρετώ.

Αυτό τό γράμμα θά τό ανοίξετε καί θά τό διαβάσετε μετά τόν θάνατό μου.
Η πρώτη σας δουλειά, μόλις σηκωθήτε τό πρωί, είναι νά πλυθήτε, νά ανάψετε τό καντηλάκι σας καί νά θυμιάσετε όλο τό σπίτι. Κατόπιν θά κάνετε τήν προσευχή σας, όπως σας τήν έμαθα από τόν Συνέκδημο. Τό ίδιο θά κάμουν -άν θέλουν- καί οί άνδρες σας καί ή νύφη μου καί όλα τά εγγονάκια μου. Κι ύστερα όλοι στίς δουλειές σας. Μόνο έτσι θά σκεπάζει καί θά ευλογή ό Θεός καί τήν δουλειά καί τήν οικογένειά σας.
Κάθε Κυριακή πρωί όλοι σας στήν Εκκλησία, τό ίδιο καί κάθε μεγάλη γιορτή. Κάθε βράδυ, μικροί-μεγάλοι, πρίν από τόν ύπνο θά διαβάζετε τό Απόδειπνο, τούς Χαιρετισμούς, τήν Καινή Διαθήκη, τό Ψαλτήρι καί τήν "Αμαρτωλών Σωτηρία".
Μήν ξεχνάτε καί τίς νηστείες, νά τίς κρατάτε όλες, όπως σάς τίς βαστούσα κι εγώ, από 6 χρονών καί μετά. Όλα αυτά, αγαπημένα μου παιδιά καί εγγόνια, όταν θά τά κρατάτε, θά είναι σάν νά μού ανάβετε κάθε μέρα ένα κεράκι.

Θά είναι γιά μένα τό καλύτερο καθημερινό μνημόσυνο.
Νά τηρήτε τά θρησκευτικά έθιμα τής πατρίδας μας καί νά ακολουθήτε τά ουράνια, γιατί όλα τά εγκόσμια είναι πρόσκαιρα καί μάταια. Τά καλά έργα καί τίς κρυφές ελεημοσύνες θά τά έχετε στήν αιωνιότητα. Όλα τά άλλα σάν όνειρο θά σβήσουν.
Μαζί σας δέν θά πάρετε τίποτε, ούτε πλούτη, ούτε δόξες, ούτε σπίτια. Μόνο τά καλά σας έργα καί τήν υπομονή.
Νά έχετε τήν ευχή μου καί νά είστε αγαπημένοι, πρώτα μεταξύ σας ώς αδέλφια καί ύστερα μέ τίς οικογένειές σας, αλλά καί μέ τούς συγγενείς καί μέ τούς γείτονες καί μέ τόν κόσμο όλο.
Όσο μπορείτε καλά έργα νά κάμετε καί από τήν Εκκλησία νά μή λείπετε. Κι αυτούς πού θέλουν τό κακό σας, νά τούς συγχωράτε. Αυτά θά μείνουν κι εδώ κάτω στήν γή καί στόν ουρανό. Όσα χρόνια κι άν ζήσουμε, θά είναι σάν χθές. Γι'αυτό έργα καλά καί κρυφά. Αδικίες καί ψέματα σέ κανέναν, ούτε καί στόν εχθρό σας.

Τήν Εκκλησία καί τόν καλό Πνευματικό νά μήν αφήσετε.
Όλα αυτά θά τά διαβάζετε όλοι σας καί μπροστά στά παιδιά σας, κάθε φορά πού θά συμπληρώνεται χρόνος από τόν θάνατό μου, μετά από τό Τρισάγιο πού θά κάνετε.
Αυτό θά είναι καί τό μνημόσυνό μου.
Σάς δίνω τήν ευχή μου, σάς φιλώ, σάς αποχαιρετώ καί καλήν αντάμωση στόν Παράδεισο.

Ο Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης και οι πειρασμοί του σατανά

«…Ένα μεσημέρι ο Σατανάς το 'δειξε με το δικό του τρόπο στον Ηγούμενο, τον Γέροντα Ιάκωβο, στο μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ. Με κλειστή πόρτα φάνηκε ξαφνικά στην αυλή μια δύστυχη άσκημη γριά με χαλκά στη μύτη. Ο γέροντας:

- Έλα να προσκυνήσεις, πουθ' έρχεσαι; Κάτσε να ξεκουραστείς μια μέρα.

Καί η γριά:..

Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) - Η παγίδα των «συμμάχων»!

του Στρατή Ανδριώτη

Οι συμμαχικές δυνάμεις της Αντάντ (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Αμερική) είναι εν πολλοίς υπεύθυνες για την τραγωδία και τον ξεριζωμό του Ελληνισμού από τις πανάρχαιες ρίζες του στην Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Θράκη το 1922, συνεργώντας πονηρά καί με δολιότητα υπέρ του κινήματος του Μουσταφά Κεμάλ. Το «βρώμικο» παιχνίδι παιζόταν κυρίως από τους Αμερικάνους και τους Άγγλους πολιτικούς, που κάποιοι εξ’ αυτών ήταν μέτοχοι σε πετρελαϊκές εταιρείες, κατευθύνοντας τους αξιωματικούς του στρατού τους να «επιχειρούν» στην Μικρά Ασία και πέραν αυτής, με γνώμονα τα συμφέροντά τους, χρησιμοποιώντας δολίως ως όργανό τους τον Ελληνικό στρατό που το αίμα των στρατιωτών του καθώς και του αμάχου Ελληνικού πληθυσμού, δεν είχε απολύτως καμία αξία, εκμεταλλευόμενοι με ύπουλο τρόπο τον διακαή πόθο τους να απελευθερώσουν από τους Τούρκους τα πανάρχαια Ελληνικά εδάφη...

Ο ναυαγός και το πρόσφορο

Γράφει ο Μέγας Γρηγόριος στους Διάλογους του, ότι στην θάλασσα τσακίσθηκε ένα καράβι, το οποίο είδαν από μακριά οι άνθρωποι της πόλεως, από την οποία ήταν οι ναύτες. Νομίζοντας δε, ότι επνίγησαν όλοι, ελειτούργησε ένας ιερέας για έναν αδελφό του, πού ήταν μέσα εις το καράβι καί τον εμνημόνευσε ως αποθαμμένον...

Γέροντα, όταν δεν αισθάνονται την ανάγκη για εξομολόγηση, τι φταίει;

- Μήπως δεν παρακολουθείς τον εαυτό σου;
Η εξομολόγηση είναι μυστήριο. Να πηγαίνης και απλά να λες τις αμαρτίες σου.
Γιατί, τι νομίζεις; Πείσμα δεν έχεις; Εγωισμό δεν έχεις; Δεν πληγώνεις την αδελφή; Δεν κατακρίνεις;
Μήπως εγώ τι πηγαίνω και λέω; «Θύμωσα, κατέκρινα…» και μου διαβάζει ο πνευματικός την συγχωρητική ευχή...

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Εδώ στη γή, όλα τα καλά και τα κακά κάποτε τελειώνουν!

 

Κοίτα, πόσα κάστρα και παλάτια βασιλιάδων, ηγεμόνων και αρχόντων είναι σωριασμένα σε ερείπια! Σκέψου, πόση δύναμη και πόσο πλούτο είχαν κάποτε!

Τώρα έχουν ξεχαστεί και τα ονόματά τους. Λέει η Γραφή: «Πολλοί άρχοντες έχασαν την εξουσία τους και κάθησαν στο χώμα" κι ένας άσημος, που κανείς δεν φανταζόταν ότι θα γίνει βασιλιάς, φόρεσε στέμμα» .

Δεν σου φτάνουν αυτά; Συλλογίσου τότε, ποιά είναι η αξία σου όταν κοιμάσαι; Μήπως δεν μπορεί κι ένα ζωύφιο να σε θανατώσει; Ναι, πολλοί πέθαναν έτσι στον ύπνο τους. Αλήθεια, από μια κλωστή κρέμεται η ζωή μας! Κόβεται η κλωστή και τελειώνουν όλα. Έτσι να φιλοσοφείς και να μη σαγηνεύεσαι από την ομορφιά, τα πλούτη, τη δόξα, τις απολαύσεις...

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΡΑΒΒΙΝΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.

Ατυχίες στη ζωή, ασθένεια ή θάνατος αγαπητού προσώπου οδηγούν τον κόσμο συχνά στην προσευχή. Όμως αν βελτιωθούν οι καταστάσεις όχι μόνο ο παλμός της προσευχής ελαττώνεται αλλά και η προσευχή αυτή καθαυτή μας φαίνεται χωρίς σκοπό. Υπάρχει όμως κι ένα άλλο είδος προσευχής, η προσευχή του πνεύματος, συνδεδεμένη με την αιωνιότητα. Εδώ καμιά εξωτερική ευτυχία δεν μπορεί να θεραπεύσει τους πόνους της ψυχής, που υποφέρει στην αποτυχία της κατά την αναζήτηση της αιωνιότητας...

Οἱ δαίμονες πολεμοῦν τοὺς σθεναροὺς ἀγωνιστὲς

Οἱ δαίμονες πολεμοῦν τοὺς σθεναροὺς ἀγωνιστές, ἐνῷ ἀδιαφοροῦν γιὰ τοὺς ἀμελεῖς. Ὅσοι ἀγωνίζονται, βρίσκουν συνεργὸ τὸ Θεὸ στοὺς πολέμους ποὺ παραχωροῦνται γιὰ τὸ πνευματικό τους συμφέρον...