Σιγά μη μας σώσουν οι άθεοι...

του Στρατή Ανδριώτη

Είναι αποκλειστικό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να πιστεύει στον Θεό ή να απιστεί, αρκεί σ’ αυτήν την καταδικαστική για τον εαυτό του δεύτερη περίπτωση να σέβεται την πεποίθηση αυτών που θεωρούν ότι ο Θεός είναι το άπαν στη ζωή τους και να μην προκαλεί επιδεικνύοντας σε κάθε περίσταση την αθεΐα του, διότι αυτό έγκειται καθαρά σε πειρασμική κατάσταση, όπου το άτομο γίνεται καθαρά υποχείριο δαιμονικών καταστάσεων...

Στους δύσκολους καιρούς που περνάει η χώρα μας, πολλοί είναι αυτοί που ομιλούν και γράφουν καθημερινά για όλους και για όλα, εκφράζοντας αυθαίρετα την όποια γνώμη τους. Διχογνωμώντας όπως τους συμφέρει πάνω από τα συντρίμμια της καταδυναστευμένης χώρας μας και κρίνοντας υπό το πρίσμα ενός εγωϊστικά φανατισμένου κομματισμού, που έχει αποδειχθεί ότι δεν οδηγεί πουθενά και μονίμως είναι εκτός πραγματικότητας. Έχοντας αποτύχει παταγωδώς οι προσπάθειες εφαρμογής διαφόρων ιδεολογιών και θεωριών, αριστερών και δεξιών «εμπνεύσεων», γιατί απλούστατα τα έργα τους ήταν χωρίς την ευλογία και τη χάρη του Θεού! Συνεχίζοντας να αυτοπροβάλλονται ως «σωτήρες» της χώρας, χωρίς να έχουν την στοιχειώδη ευαισθησία να παραδεχθούν ότι απέτυχαν παντού, συνεχίζοντας να βυθίζουν ακόμα περισσότερο τη χώρα στην καταστροφή.

Το υποκριτικό, συνάμα και γελοίο της υποθέσεως για μερικούς απ’ αυτούς, είναι ότι ταυτόχρονα με τις δήθεν… ευεργετικές προσπάθειες που κάνουν, παριστάνοντας ότι μοχθούν για την πρόοδο του λαού, κάνουν και μια προκλητική επίδειξη της αθεΐας τους. Κολλημένοι σε μια στείρα άθεη κομματική γραμμή, συνυφασμένη με τραυματικά κόμπλεξ, που τους εμποδίζουν να δουν ότι τα «πιστεύω» που εμπέδωσαν, παρασυρμένοι από την άγνοιά τους κυρίως, στερούν τον εαυτό τους από την ευκαιρία να αφεθούν σε μια ασυγκρίτως ανώτερη πίστη στο Θεό, η οποία θα σώσει τη ψυχή τους και θα τους κάνει ανθρώπους! Διότι αν πρωτίστως δεν γίνουμε άνθρωποι, τότε ματαίως κοπιάσαμε. Άτομα των κομμάτων βασιζόμενα σε μια υποτιθέμενη μόρφωση, αμφιβόλου ποιότητας, η οποία εκφράζεται μέσα από μια πολιτική ιδεολογία, που εκ των αποτελεσμάτων της είναι αποτυχημένη.

Απορώντας κανείς μέσα σ’ αυτό το χάος που έχει δημιουργηθεί, για όλους αυτούς που υπερήφανα καυχώνται ότι δεν πιστεύουν και δεν σέβονται τον Θεό, κατά πόσο είναι δυνατόν να σέβονται τον συνάνθρωπό τους, την κοινωνία και τη χώρα που ιστορικά, πολιτισμικά και υπαρξιακά είναι αλληλένδετη με την Ορθοδοξία, την οποία απορρίπτουν περιφρονητικά. Πως είναι δυνατόν, όλοι αυτοί οι δοσμένοι στο κόμμα και κατ’ επέκταση στα κέντρα που δίνουν εντολές, να φωτισθούν για να πράξουν το σωστό και το δίκαιο; Πως θα ευλογηθεί πρωταρχικά η δική τους ζωή και της οικογένείας τους μακράν του Θεού; Πως θα εμπνευσθούν και θα σκεφτούν σοφά και σωστά για να σώσουν την Ελλάδα, όταν πάνω από όλα βάζουν το αποτυχημένο κόμμα τους, σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση που περιήλθε η χώρα με τις επιπόλαιες και λανθασμένες επιλογές, όλων όσων έβλεπαν αποκλειστικά το συμφέρον τους, επιδιώκοντας μια ψευτοκαλοπέραση, επιδιώκοντας έναν παράνομο και αμαρτωλό πλουτισμό σε βάρος των αδικουμένων συνανθρώπων τους που ποτέ δεν υπολόγισαν.

Όσοι βάλλουν διαρκώς κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ας αναλογισθούν κάνοντας την αυτοκριτική τους, για το τι έχουν προσφέρει σαν κόμμα, ή σαν άτομα στην ελληνική κοινωνία. Αν έδωσαν ποτέ ένα πιάτο φαΐ, ένα ρούχο, μια παρηγορία σε έναν συνάνθρωπό τους και ύστερα ας νοιαστούν να μάθουν τι έχει προσφέρει η Εκκλησία, το έργο της οποίας εσκεμμένα δεν προβάλλεται από τα ΜΜΕ, αν και η Εκκλησία δεν το επιζητεί, διότι τα ρεπορτάζ και οι έρευνες που παίζουν αφορούν αποκλειστικά την προβολή της σαχλαμάρας! Αρκεί μια και μόνο ματιά στα παρουσιαζόμενα προγράμματα, κυρίως της TV, για να πεισθεί κανείς ως προς το επίπεδο ενημέρωσης της κοινής γνώμης.

Είναι σαφές, ότι εάν όσοι –κυρίως- πολιτεύονται δεν αποτινάξουν από πάνω τους το ζυγό της αθεΐας και τα στίφη των δαιμόνων, δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν τίποτα απολύτως. Οφείλει ο κάθε κοσμοσώστης που νομίζει ότι θα σώσει και τη χώρα μας, να σεβαστεί πρωτίστως τον Θεό και όσοι προσδοκούν από ανθρώπους και μόνο να επέλθει η σωτηρία της Ελλάδας και του κόσμου, ας αναλογισθούν το «χωρίς Εμού ου δύνασθαι ποιείν ουδέν» (Ιω. 15-5). Και ας καταλάβουμε επιτέλους ότι αν ο κάθε άνθρωπος δεν είναι στη ζωή του ευλογημένος από τον Θεό, είναι μάταιες οι προσπάθειες και οι κόποι του και είναι δεδομένη η αποτυχία του σε ότι καταπιαστεί. Οι ματαιόδοξοι, νομιζόμενοι ως πολιτικοί, ας κοιτάξουν να σώσουν πρώτα την ψυχή τους, γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι μακράν δευτερεύοντα!!!