Η χαρά τον καιρό της κρίσης

της Βιργινίας Κρητικού - Ζούρου

Χαρά ονόμασαν το σκυλάκι που ήρθε απρόσμενα έξω από το σπίτι τους, επιζητώντας επίμονα μια θέση ανάμεσά τους. Έτσι απλά τους πλησίαζε, σαν γνώριμους από παλιά και άρχιζε τις εκδηλώσεις χαράς. Ουρά ελατήριο, αυτί όρθιο, μύτη υγρή, άνοιγμα του στόματος μέχρι που να φαίνονται όλα τα δόντια σε αψεγάδιαστο σκυλίσιο χαμόγελο, γενικό τρέμουλο σ’ όλο το σώμα, ως ένδειξη υπέρτατης χαράς...

Για μέρες, εδώ, έξω από την πόρτα τους δε ζητούσε τίποτα, παρά μόνο την ανταπόκρισή τους στη χαρά και το παιχνίδι. Είναι γνωστό, «ο επιμένων νικά». Το σκυλί βρήκε οικογένεια και η οικογένεια τη Χαρά της. Το ζωντανό δεν τους φέρνει τα εκατομμύρια, δεν τους δίνει τον πλούτο. Αντίθετα, όπως είναι φυσικό, περιμένει μια μπουκιά από τα υπολείμματα του φαγητού τους. Έτσι, από το περίσσευμα ζει το κατοικίδιο, και από το πλεόνασμα των παιχνιδιών του χαρίζει τη χαρά…

Μέσα μας, εκτός των πολλών άλλων, υπάρχει εν σπέρματι η εύχαρις διάθεση. Εκείνος ο σπόρος που δωρεάν δοσμένος σε όλους περιμένει την έκφρασή του. Η χαρά είναι εσωτερική κατάσταση, που δεν απαντέχει απαραίτητα εξωτερικούς παράγοντες για να ανθίσει. Δεν έχει να κάνει με τους δείκτες του χρηματιστηρίου και τη συλλογή υλικών αγαθών. Γι’ αυτό δεν είναι και σίγουρο ότι οι έχοντες ευμάρεια έχουν και χαρά. Ο χαρούμενος άνθρωπος τα έχει βρει με τον εαυτό του. Γνωρίζει τη θέση του μέσα στο σύμπαν και τη σχέση του μ’ αυτό. Είναι μια μικρή νότα ευχαριστίας μέσα στο άπειρο.

Το γένος μας ξέρει από χαρά. Είναι συγκλονιστικές οι φωτογραφίες από τα δύσκολα χρόνια της ιστορικής πορείας των προγόνων μας, που παρά τη φτώχεια, το ρακένδυτο και τον πόνο, άφηναν ένα ελπιδοφόρο χαμόγελο, ως παρακαταθήκη στις επερχόμενες γενιές. Κι αυτό καθόλου τυχαία. Απλά είχαν γνωρίσει βιωματικά πως μέσα μας είναι ο πλούτος της πίστης, που δίνει τη χαρά της ζωής. Όλα τα εξωτερικά έρχονται και παρέρχονται. Η αλήθεια μέσα μας είναι εκείνο που σφραγίζει την ύπαρξή μας. Η χαρά διώχνει τη μιζέρια, γιατί εκ των πραγμάτων δεν έχει πού να σταθεί. Φωτίζει τη σκιά και χάνεται. Διώχνει τη μάσκα της υποκρισίας, σβήνει τη μισαλλοδοξία. Θέλει το πάντρεμα των ανθρώπινων σχέσεων, τη συνύπαρξη. Γι’ αυτό και ο λαός μας λέει: «όπου γάμος και χαρά», χωρίς διόλου να παραγνωρίζει τη δυσκολία του γάμου.

Τις μέρες της κρίσης που ζούμε, χρειάζεται να ψαχτούμε καλά. Να διώξουμε πρώτα την εσωτερική φτώχεια μας. Να απομακρύνουμε το μίζερο λογισμό μας. Να πλουτίσουμε πρωτίστως από τον εσωτερικό μας πλούτο, για να διώξουμε τη μιζέρια μια και καλή, μέσα κι έξω μας. Εν ανάγκη, ας υιοθετήσουμε κι ένα αδέσποτο από τα άφθονα της πόλης μας. Το όνομά του το έχουμε έτοιμο: Χαρά!