Όταν ήταν δωδεκαετής, ξέφυγε από τους γονείς της καί πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου έζησε 17 έτη βίο άσωτο. Ύστερα, από περιέργεια κινουμένη, απήλθε μαζί με πολλούς προσκυνητές στα Ιεροσόλυμα, για να παρευρεθεί την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, όπου παρεδόθη σε πάν είδος ακολασίας καί ατοπημάτων, καί πολλούς έσυρε στης απωλείας τον βυθό. Θέλουσα να εισέλθει στην Εκκλησία, την ημέρα που θα υψωνόταν ο Σταυρός, αισθάνθηκε τρεις καί τέσσερις φορές μια δύναμη αόρατη, να κωλύει την είσοδό της, ενώ το πλήθος του λαού που ήταν μαζί της ανεμποδίστως εισερχόταν. Πληγείσα η καρδία της από τούτο το παράδοξο φαινόμενο, απεφάσισε να μεταβάλει ζωή, και να εξιλεώσει τον Θεό με την μετάνοια...
Επιστρέφοντας πάλι στην Εκκλησία, εισήλθε ευκόλως σ’ αυτήν. Προσκυνήσασα το Τίμιο Ξύλο, ανεχώρησε την ίδια ημέρα από την Ιερουσαλήμ, πέρασε τον Ιορδάνη, εισήλθε στα ενδότερα της ερήμου, και έζησε σ’ αυτή 47 έτη ζωή σκληροτάτη και υπεράνθρωπη, μόνη μόνω Θεώ προσευχομένη. Περί τα τέλη της ζωής της, συνάντησε έναν ερημίτη, Ζωσιμά το όνομα, του διηγήθηκε εξ αρχής τον βίο της, και τον παρεκάλεσε να της προσκομίσει τα άχραντα Μυστήρια προς Κοινωνία. Όπως και έκανε εκείνος το ερχόμενο έτος, κατά την Μεγάλη Πέμπτη. Το δε επόμενο έτος, όταν επανήλθε πάλι ο Ζωσιμάς, βρήκε αυτήν νεκρή, επί της γης απλωμένη και γράμματα πλησίον της που έλεγαν: «Αββά Ζωσιμά, θάψον ίδε το σώμα της αθλίας Μαρίας. Απέθανον την αυτήν ημέραν, καθ’ ην εκοινώνησα των αχράντων Μυστηρίων. Εύχου υπέρ εμού». Διορίσθηκε δε ο θάνατός της εν έτει τοη΄ (378).
Της Οσίας Μαρίας η μνήμη τελείται μεν κατά την 1η Απριλίου, ετάχθη δε η μνήμη της και την Κυριακή Ε΄ των Νηστειών, εγγίζοντος ήδη του τέλους της Αγίας Τεσσαρακοστής, προς διέγερση των ραθύμων καί αμαρτωλών εις μετάνοια, εχόντων υπόδειγμα την εορταζομένη Αγία.
Ταίς αυτής πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον, καί σώσον ημάς. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου