Πορεία προς τη χαρμολύπη

της Βιργινίας Κρητικού - Ζούρου

Η Καθαρή Δευτέρα ήταν μέσα στα δάκρυα φέτος. Βροχή και μουντάδα σ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Λες και συνέπλεε με το βαθύτερο νόημα των ημερών. Γιατί, η Καθαρή Δευτέρα στην ουσία της δεν είναι, μόνο, ο ταραμάς και η λαγάνα, η φασολάδα, το τουρσί, τα θαλασσινά και ο χαλβάς, αλλά η αρχή μιας περιόδου αυτοσυγκράτησης, άσκησης και καρδιακής σχέσης με το Θεό...

«Τον της νηστείας καιρόν, φαιδρώς απαρξώμεθα, προς αγώνας πνευματικούς εαυτούς υποβάλλοντας.» Η Σαρακοστή είναι κατ’ εξοχήν περίοδος νηστείας, εξομολόγησης, μετάνοιας και προσευχής. Κάποτε όλα αυτά ήταν οικεία μες τις οικίες μας και αποτελούσαν τρόπο ζωής. Σήμερα είναι γνωστά-ξεχασμένα και κατά πολύ ξεθωριασμένα. Ποιος μπορεί εύκολα να επιλέξει το δύσκολο, το λίγο, τη χαρμολύπη; Δε βρίσκουμε καν το λόγο. Όταν η πλύση του εγκεφάλου μάς «κλειδώνει» στην πλαστή λαμπερή ευημερία, όταν τα μάτια μας στερεύουν από δάκρυα μετανοίας, τότε, ίσως, είναι η εποχή που αρχίζει να κλαίει ο ουρανός.

Βροχή, μουντάδα. Απ’ έξω έρχονται τα μηνύματα. Μουσκεύει ο χαρταετός μας, δυσκολεύεται να σηκωθεί. Να ζυγιάσει στον αέρα και καμαρωτός να πετάξει σ’ έναν καθαρό ουρανό…

Οι ευχές «καλό πνευματικό στάδιο, καλό αγώνα» σηματοδοτούν την πνευματική πρόσκληση αγάπης και φιλότιμου. Αυτά είναι τα εφόδια που ακουμπάμε στα πόδια Εκείνου που ακολούθησε τη σταυροαναστάσιμη πορεία για τη σωτηρία μας. Η προσφορά μας αυτή δεν εξαρτάται από καμμιά εξωτερική επιβολή, κανέναν εξωτερικό παράγοντα, αντίθετα εμπεριέχει την απόλυτη ελευθερία προσωπικής μας επιλογής.

Έχει να κάνει με την ελεύθερη βούληση του προσώπου μας. Καταδεικνύει με ποιον τρόπο επιλέγουμε να ζήσουμε το δώρο της ζωής.

Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι μια ευκαιρία να καθαρίσουμε το μυαλό μας από τις σκέψεις και τα άχρηστα φορτία που μας πλημμυρίζουν συνήθως. Να ανανεώσουμε και να εμβαθύνουμε τη ζωή μας. Να στρογγυλέψουμε τις εγωιστικές μας αγκίθες, να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, και να ζητήσουμε συγχώρεση, αποδεχόμενοι ταπεινά την ανεπάρκειά μας.

«Ένα ταξίδι, ένα προσκύνημα! Καθώς το αρχίζουμε, καθώς κάνουμε το πρώτο βήμα στη χαρμολύπη της μεγάλης Σαρακοστής, βλέπουμε μακριά, πολύ μακριά τον προορισμό. Είναι η χαρά της Λαμπρής, είναι η είσοδος στη δόξα της Βασιλείας. Είναι αυτό το όραμα, η πρόγευση του Πάσχα, που κάνει τη λύπη της Μεγάλης Σαρακοστής χαρά, φως, και τη δική μας προσπάθεια μια πνευματική άνοιξη. Η νύχτα μπορεί να είναι σκοτεινή και μεγάλη, αλλά σε όλο το μήκος του δρόμου μια μυστική και ακτινοβόλα αυγή φαίνεται να λάμπει στον ορίζοντα. Μη καταισχύνης ημάς από της προσδοκίας ημών, Φιλάνθρωπε!», Αυτά γράφει ο Αλέξανδρος Σμέμαν στο Βιβλίο του «Μεγάλη Σαρακοστή - Πορεία προς το Πάσχα».

Ας προχωρήσουμε, λοιπόν, ο καθένας με την ευθύνη του εαυτού του σ’ αυτή την πορεία προς το Πάσχα, ψιθυρίζοντας ταπεινά: «Μη αποστρέψεις το προσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι, ταχύ επάκουσόν μου πρόσχες την ψυχή μου, και λύτρωσε αυτήν.»