Στους νέους μας την αλήθεια

Έξοδος από το χρέος

Εφέτος γιορτάζουμε την επέτειο της Ελληνικής Επαναστάσεως, που μας χάρισε την ελευθερία μετά από τετρακόσια καί πλέον χρόνια σκλαβιάς βάρβαρης μέ ποικίλες καταπιέσεις, βασανισμούς καί εξευτελισμούς, μέσα σέ ατμόσφαιρα πού μας γεμίζει προβληματισμούς.

Από τη μιά υπάρχουν σήμερα κάποιοι Έλληνες ιστορικοί καί επιχειρηματίες των Μ.Μ.Ε., που μέσα από εκπομπές καί συζητήσεις δοκιμάζουν νά μας πείσουν ότι οι προγονοί μας του 1821 αγωνίσθηκαν όχι γιά τις ιδέες τής πίστεως, της πατρίδας, της ελευθερίας («υπέρ βωμών καί εστιών» έλεγαν oι αρχαίοι Έλληνες), αλλά γιά νά αποκτήσουν δική τους γη καί περιουσία. Κι όμως η Ιστορία του Αγώνα εκείνου βεβαιώνει ότι στην άνιση αναμέτρηση πρόκριτοι, πλούσιοι Έλληνες των Ηγεμονιών της Βαλκανικής, όπως οι Υψηλάντηδες, καπετανέοι καί καπετάνισσες των νησιών, όπως η Μπουμπουλίνα καί η Μαντώ Μαυρογένους, διακεκριμένοι άνδρες, όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας, ανώτατοι καί κατώτεροι κληρικοί, όπως ο Γρηγόριος ο Ε', ο Παπαφλέσσας καί ο Αθανάσιος Διάκος, έδωσαν τα πάντα -περιουσίες, πλοία, θέσεις, τά παιδιά τους- όχι γιά νά πάρουν βέβαια, αλλά λέγοντας «η Πατρίδα μου νά ελευθερωθεί, άδιάφορον εγώ τί θά απογίνω». Καί πέθαναν μαχό¬μενοι ή επέζησαν πάμπτωχοι, μόνο καί μόνο γιά νά ελευθερωθεί η κοινή Πατρίδα...

Από τήν άλλη συμβαίνει σήμερα ένας διασυρμός της χώρας μας από κάποια ισχυρά κράτη της Ευρώπης, μέ αφορμή την οικονομική κρίση που ξέσπασε στην πατρίδα μας.

Λαοί πολιτισμένοι(;) όπως οι Άγγλοι καί οι Γερμανοί έφθασαν στό σημείο νά προσβάλλουν την αρχαία ελληνική πολιτιστική μας κληρονομιά, ακόμα καί τόν Παρθενώνα. Βέβαια, δόθηκαν από μας αφορμές γι' αυτές τις επιθέσεις, επειδή τά τελευταία χρόνια κι εμείς απομακρυνθήκαμε από τις μεγάλες ιδέες που οδηγούσαν τις γενιές των Ελλήνων νά πράττουν ηρωικά, έντιμα, καί νά θυσιάζονται γιά τις μεγάλες αξίες της ζωής μέ πίστη στό Θεό καί αγάπη στόν συνάνθρωπο.

Έτσι όλοι σήμερα εχθροί καί φίλοι ασχολούνται μέ τό μεγάλο υλικό χρέος που μας βαρύνει. Όμως κάπου-κάπου ακούγονται καί φωνές τιμίων σοφών επιστημόνων όπως αυτή των καθηγητών φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μέτς Τιερί Φορμέ καί Μαρτέν Στεφένς στή γαλλική εφημερίδα «LE FIGARO». Γράφουν: «Μιλάμε διαρκώς γιά τό ελληνικά χρέος. Χωρίς κάν νά επισημαίνουμε ότι η Ευρώπη είναι αυτή που, εδώ καί 2.500 χρόνια, έχει ένα χρέος προς την Ελλάδα. Ένα χρέος αιώνιο, αφού αφορά τά θεμέλιά της».

Στη συνέχεια εξηγούν σέ τί έγκειται το χρέος αυτό (Βλ. έφημ., ΤΑ ΝΕΑ, 30.11.2011). «Ευρώπη δέν είναι τό όνομα μιας πριγκίπισσας της Φοινίκης; Οι Ακαδημίες δέν έγιναν στη μνήμη του πρώτου μεγάλου θεσμού της γνώσης που ιδρύθηκε από τον Πλάτωνα στον κήπο του Ακάδημου, στην Αθήνα; Τά Ιδρύματα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δέν φέρουν το όνομα πού δόθηκε από τόν Αριστοτέλη στή σχολή του, τό Λύκειο; Τά παιδιά μας δέν μαθαίνουν ακόμη καί πάντα τή γεωμετρία από τά θεωρήματα του Θαλή καί του Πυθαγόρα; Ο γιατρός δέν πρέπει νά δώσει τόν όρκο του Ιπποκράτη; Τέχνη, λογοτεχνία, μυθολογία, τεχνικές κάθε είδους, ο κατάλογος αυτών που οφείλουμε στήν Ελλάδα είναι μακρύς».

«Πρέπει συνεπώς νά έχουμε χάσει τό νόημα του πολιτισμού καί κάθε ευγνωμοσύνης γιά νά μιλάμε χωρίς μέτρο γιά τό "ελληνικό χρέος"». Καί καταλήγουν: «Αυτό που απαιτεί από μας σήμερα η Ελλάδα είναι νά τιμήσουμε τό ανεξάντλητο χρέος μας πρός αυτήν καθιστάμενοι αντάξιοι των θεσμών πού μας κληροδότησε. Η δράση που θα αναλάβουμε δέν μπορεί νά είναι μόνον οικονομική».

Οι δύο σοφοί ξένοι καθηγητές με όσα υποστηρίζουν αποδεικνύουν πως είναι «μέτοχοι της παιδεύσεως της ημετέρας» όπως θά μπορούσε νά βεβαιώσει ο Ισοκράτης, ο οικουμενικός αρχαίος ρητοροδιδάσκαλος.

Αλλά τό χρέος είναι κυρίως δικό μας, των σημερινών Ελλήνων, ποι βρίσκονται στήν ώριμη ηλικία, καί κυρίως των νέων καί των παιδιών στήν Πατρίδα μας. Καλούμεθα νά αγωνιστούμε με θάρρος, μέ ελπίδα καί πίστη, σέ καθημερινή προσπάθεια, εσωτερική καί εξωτερική, γιά νά ξελαμπικάρουμε τις μεγάλες αξίες της ελληνικής αρετής: την αγωνιστικότητα, την αίσθηση του μέτρου, την αγάπη στό ωραίο, την οικουμενικότητα, την ψυχική υγεία, την αγάπη στόν άνθρωπο, τη θυσία γιά την αγάπη.

Τρόπος άλλος δέν υπάρχει γιά νά νικήσουμε καί νά ξαναδείξουμε στόν χρεωκοπημένο πνευματικά σημερινό κόσμο το δρόμο γιά την έξοδο από το παράλογο, τη βία, τον εξοντωτικό ανταγωνισμό, την αυτοκαταστροφή. Καί ο Θεός θα είναι μαζί μας.

Λ.

Πηγή: Ορθόδοξο Χριστιανικό νεανικό Περιοδικό «Προς την Νίκη» - Μάρτιος 2012