Χριστουγεννιάτικες επιλογές…

της Βιργινίας Κρητικού - Ζούρου

Οι χριστουγεννιάτικοι στολισμοί της πόλης ολοκληρώθηκαν. Μπερδεμένοι, και εν μέσω οικονομικής κρίσης, βρίσκουμε ακόμα τρόπους να εξασφαλίσουμε το λαμπερό θεαθήναι μας. Εορταστικά αφισοκολλήσαμε την πόλη τρεις φορές, επιμένοντας κάτω από ένα ουρανό που δεν έπαψε να βρέχει. Χαμένο χαρτί στο δρόμο πεταμένο!

Πολύς λόγος για «μια μαγική εποχή» για τα παιδιά. Ξεσηκωμένα από την εικονική πραγματικότητα που τους παρουσιάζουμε, περιμένουν οπωσδήποτε να πάρουν δώρα. Το θέμα τού «να πάρω» μπαίνει από νωρίς επί τάπητος…

 Την ίδια ώρα, οι ενήλικοι ψάχνονται πώς θα περάσουν καλύτερα, θεωρώντας την εποχή κατάλληλη για φυγή, ξεκούραση, διασκέδαση, ύπνο, φαγοπότι…

Μαθαίνω, βλέπω, ακούω και διαβάζω για τα Χριστούγεννα τα πιο απίθανα πράματα! Γραπτές προτάσεις από «ειδικούς» σε γονείς, παροτρύνσεις για στολισμούς σπιτιών με νεράιδες πολλά υποσχόμενες, με μάγους και με ξωτικά να ίπτανται. Προτροπές για εποχικές επισκέψεις αγαπησιάρες, σε συγγενείς και φίλους. Για βόλτες ντυμένοι Άι-Βασίληδες, με περιηγήσεις σε εορταστικούς χώρους με εναέρια ακροβατικά, show με φωτιές και ζογκλέρ. Με δυο λόγια, ένα στήσιμο ψευδαισθήσεων, με παντιέρα την τραβηγμένη από τα μαλλιά έννοια της αγάπης να αρμενίζει χριστουγεννιάτικα στο πουθενά!

Μας τρώει η επιδερμική έγνοια της εορταστικής διάθεσης, της ξενόφερτης ψυχαγωγίας που πάει αγκαζέ με το «δήθεν». Και φέτος, μετά από όσα ζούμε όλο αυτόν τον καιρό, στα ίδια εκπέμπουμε. Κολλημένοι κι αγκιστρωμένοι στις συνταγές των τελευταίων χρόνων, που το μόνο που σίγουρα κατορθώνουν είναι να είμαστε μια χώρα υπερχρεωμένη, με τα πιο υπέρβαρα παιδιά της Ευρώπης!

Κάτι λείπει, Κάποιος λείπει…

Τι γιορτάζουμε, όντως, τα Χριστούγεννα;

Ένας μεγάλος θεολόγος της Εκκλησίας, ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ερωτηθείς κάποτε «τι έγινε τα Χριστούγεννα», απάντησε με μια μόνο βαρυσήμαντη λέξη: «Σεισμός». Η ριζικότερη ανατροπή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το γεγονός ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος!!! Εάν μέχρι τότε η δημιουργία του κόσμου εκ του μηδενός ήταν το μέγιστο θαύμα, η ενσάρκωση του Θεού υπερέβη κάθε θαύμα. Κατά τη δημιουργία του κόσμου, οι λόγοι του Θεού ντυθήκανε την ύλη. Τώρα, στη σάρκωσή Του, ο ίδιος ο Θεός ντύνεται την ύλη.

Η σπουδαιότητα της εορτής των Χριστουγέννων είναι δεδομένη για τους Πατέρες της Εκκλησίας, αφού όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι «Μητρόπολη πασών των εορτών σεμνότατη και φρικωδέστατη…». Η γέννηση του Χριστού είναι η αρχή μιας σειράς σπουδαίων γεγονότων στην πορεία της Θείας Οικονομίας.

«Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν».

Ο Εμμανουήλ, που σημαίνει μεθ’ ημών ο Θεός, ήλθε να μείνει μαζί μας. Δεν έχουμε Θεό απρόσιτο, μακρινό, αόριστο, νεφελώδη. Είναι έκτοτε κοντά μας. Έτσι η ενανθρώπιση είναι η κορυφαία έκφραση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Με το γεγονός τής Βηθλεέμ, ο Θεός στη φάτνη γίνεται «εις εξ ημών», έχουμε ύψωση και θέωση του ανθρώπου. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνουμε εμείς «θεοί» κατά χάρη.

«Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή έδωκεν» Ιωαν. Γ, 16

Χριστούγεννα, συνεπώς, εορτάζουμε την επιδημία, δηλαδή τον ερχομό του Θεού στους ανθρώπους, «ίνα προς τον Θεόν ημείς ενδημήσωμεν» κατά τον ιερό Χρυσόστομο.

Αυτά είναι τα δεδομένα, και η επιλογή δικιά μας.