Επί βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου διεξήχθη η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος των 318 Πατέρων, καταδικάζοντας την αντίχριστη αίρεση του Αρείου που ονόμαζε κτιστό τον Υιό του Θεού, τον Κτίστη των απάντων. Στη σύνοδο, παρότι υπήρχαν μεγάλα πνευματικά αναστήματα όπως του Αγίου Αλεξάνδρου και του Μεγάλου Αθανασίου, ανέλαβε με τη χάρη και την άνωθεν σοφία του Θεού να αναμετρηθεί και να διαλύσει τους πλάνους ψευδοσυλλογισμούς του Αρείου, ο ταπεινόφρων Σπυρίδων, ο σεμνός, απλοϊκός, σώφρον, πράος, ελεήμων, φιλάνθρωπος, πρώην ποιμήν των προβάτων και νυν Θαυματουργός Επίσκοπος Τριμυθούντος της Κύπρου:...
«Έλα να ομιλήσεις και μετ’ εμού, φιλόσοφε» καί κρατώντας στα χέρια του μια κεραμίδα του λέγει: «Ένας είναι ο Θεός του ουρανού και της γης, ο των απάντων Δημιουργός. Αυτός έκαμε τις ουράνιες Δυνάμεις, έπλασε τον άνθρωπο και εποίησε όλα τα φαινόμενα και τα αόρατα πράγματα. Με τούτου τον Λόγο και το Πνεύμα απλώθηκε ο ουρανός, παρήχθη η γη, συνήχθη η θάλασσα, ετάθη ο αέρας, γεννήθηκαν όλα τα ζώα και πλάσθηκε ο άνθρωπος, το μέγα τούτο κτίσμα και θαυμάσιο δημιούργημα. Όλα από τούτον έγιναν, αστέρες, φωστήρες, ημέρα, νύκτα και τα υπόλοιπα. Τούτον τον Λόγο γνωρίζοντες εμείς, ότι είναι Υιός του Θεού αληθής, ομοούσιος με τον Πατέρα, πιστεύουμε ότι γεννήθηκε από την Παρθένο, σταυρώθηκε και ετάφη ως άνθρωπος και ως Θεός αναστήθηκε ανασταίνοντας μαζί και εμάς, και μας χαρίζει άφθαρτο ζωή και αΐδιο. Τούτον πιστεύουμε ακόμη ως Κριτή του κόσμου, ο οποίος μέλλει να έλθει για να κρίνει τον κόσμο όλο, και εμείς θέλουμε να δώσουμε σ’ Αυτόν απολογία για όλα τα έργα, τους λόγους και τα ενθυμήματα μας».
«Τούτον γνωρίζουμε Ομοούσιο με τον Πατέρα, Σύνθρονο, Ομότιμο και Ομόδοξο. Η Αγία Τριάς όμως αν και είναι τρία Πρόσωπα και τρεις Υποστάσεις, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, όμως και τα τρία αυτά Πρόσωπα είναι ένας Θεός και μια Ουσία άρρητη και ακατάληπτη, την οποία ο νους του ανθρώπου δεν μπορεί να χωρέσει και να καταλάβει, εξ αιτίας του απείρου της Θεότητας. Διότι καθώς είναι αδύνατο να βάλεις όλο το πέλαγος της θάλασσας σε πολύ μικρό αγγείο, έτσι δεν είναι δυνατόν ο ανθρώπινος νους να χωρέσει το άπειρο πέλαγος της ακατάληπτης Θεότητας, και για να καταλάβεις την αλήθεια, πρόσεχε σε τούτο το μικρό και πολύ ευτελές πράγμα, αν και δεν έπρεπε να παρομοιάσουμε εκείνη την άκτιστη και υπερούσιο Φύση με κτιστό και φθαρτό δημιούργημα, όμως επειδή οι οφθαλμοί είναι πιστότεροι των ώτων και κάθε ολιγόπιστος, όπως εσείς, δεν πιστεύει με ευκολία, εάν δεν δει με τους σωματικούς οφθαλμούς, γι’ αυτό θέλω να σας αποδείξω οφθαλμοφανώς την αλήθεια με την κεραμίδα τούτη, η οποία είναι και αυτή και τρισύνθετη και μιας ουσίας και φύσεως».
Ευθύς ο Άγιος κάνοντας το σημείο του Τιμίου Σταυρού και κρατώντας την κεραμίδα, λέγει: «Εις το όνομα του Πατρός», και αμέσως η φωτιά που ήταν ψημένη η κεραμίδα, ανέβηκε προς τα πάνω. Λέγει μετά: «και του Υιού», και ευθύς το νερό με το οποίο είχε πλασθεί έτρεξε προς τα κάτω. Λέγει πάλι: «και του Αγίου Πνεύματος» και ανοίγοντας το χέρι του, είχε μείνει σ’ αυτό μόνο το χώμα που είχε κατασκευασθεί η κεραμίδα. Βλέποντας όλοι το θαύμα αυτό εξεπλάγησαν. Ο Άρειος έμεινε άναυδος, ομολογώντας ο ίδιος ενώπιον όλων ότι νικήθηκε, αποδεχόμενος τα όσα είχε πει ο Άγιος Σπυρίδωνας, παραδεχόμενος την θεία Θαυματουργία, καί επιστρέφοντας στην Ορθόδοξη πίστη, συμβουλεύοντας να ακολουθήσουν όλοι την πίστη του Αγίου.
Τόση ήταν η νίκη των Ορθοδόξων, που στην πρότερη πλάνη του Αρείου παρέμειναν μόνο έξι αμετανόητοι αιρετικοί, ενώ οι υπόλοιποι επέστρεψαν στην Ορθοδοξία, θαυμάζοντας τον Άγιο και ευχαριστώντας τον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου