Μή δικαιολογείς τήν αδράνειά σου

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Δεν υπάρχει πιό κρύο πράγμα από τόν χριστιανό πού δέν σώζει άλλους. Δέν μπορείς εδώ νά επικαλεσθείς τήν φτώχεια, διότι θά σε κατηγορήσει η χήρα πού κατέβαλε τά δύο λεπτά... Δέν μπορείς νά επικαλεστείς τήν ταπεινή σου καταγωγή, διότι καί οι απόστολοι ήταν άσημοι καί κατάγονταν από άσημους. Δέν μπορείς νά προβάλεις τήν αγραμματοσύνη σου, κι εκείνοι ήταν αγράμματοι.

Ακόμη κι αν είσαι δούλος, κι αν είσαι δραπέτης, θά μπορέσεις νά εκπληρώσεις τό καθήκον σου, διότι καί ο Ονήσιμος τέτοιος ήταν. Κοίταξε όμως που τόν καλεί καί σέ τί υψηλό αξίωμα τόν ανεβάζει ο απόστολος, «ίνα κοινωνά μοι», λέγει, «εν τοις δεσμοίς μου». Δέν μπορείς νά προφασισθείς τήν ασθένεια, διότι καί ο Τιμόθεος τέτοιος ήταν, είχε «πυκνάς ασθενείας»...

Δεν βλέπετε τά δένδρα τά άκαρπα πώς είναι γερά, πώς είναι ωραία, μεγάλα, λεία καί ψηλά; Αλλά αν είχαμε κήπο, θά προτιμούσαμε νά έχουμε ροδιές καί ελιές καρποφόρες παρά αυτά, διότι αυτά είναι γιά τήν τέρψη καί όχι γιά τήν ωφέλειά μας, ελάχιστα ωφελούν. Τέτοιοι είναι οι χριστιανοί πού φροντίζουν μόνο γιά τά δικά τους, ή μάλλον ούτε τέτοιοι, διότι αυτοί είναι γιά τήν φωτιά, ενώ τά καλλωπιστικά δένδρα χρησιμοποιούνται καί γιά τήν οικοδόμηση καί γιά τήν ασφάλεια των ιδιοκτητών.

Τέτοιες ήταν καί οι πέντε παρθένες, αγνές βέβαια καί κόσμιες καί σώφρονες, αλλά σέ κανέναν χρήσιμες, γι' αυτό καί κατακαίονται. Τέτοιοι είναι αυτοί πού δέν έθρεψαν τόν Χριστό. Πρόσεξε ότι κανείς απ’ αυτούς δέν κατηγορείται γιά προσωπικά του αμαρτήματα, δέν κατηγορείται ότι πόρνευσε ούτε ότι επιόρκησε, καθόλου, αλλά ότι δέν υπήρξε χρήσιμος στόν άλλο... Πώς είναι χριστιανός τέτοιος άνθρωπος; Πές μου, αν τό προζύμι πού ανακατεύεται μέ τό αλεύρι δέν μεταβάλει στή δική του φύση όλο τό φύραμα, είναι προζύμι; Καί, αλήθεια, τό μύρο πού δέν γεμίζει ευωδιά εκείνους πού πλησιάζουν θά τό ονομάζαμε μύρο;

Μήν πεις: μου είναι αδύνατο νά παρακινήσω άλλους. Άν πράγματι είσαι χριστιανός, αδύνατο είναι τό νά μή συμβαίνει αυτό. Όπως αυτά πού βλέπουμε στή φύση είναι αναντίρρητα, έτσι καί τούτο, διότι στή φύση του χριστιανού βρίσκεται τό πράγμα.

Μήν υβρίζεις τόν Θεό. Άν πεις ότι δέν μπορεί νά φωτίζει ο ήλιος, τόν ύβρισες- αν πεις ότι ο χριστιανός δέν μπορεί νά ωφελεί, ύβρισες τόν Θεό καί τόν είπες ψεύτη. Διότι είναι ευκολότερο νά μή θερμαίνει καί νά μή χύνει φως ο ήλιος, παρά νά μή φωτίζει ο χριστιανός. είναι ευκολότερο νά γίνει σκοτάδι τό φως, παρά νά συμβεί αυτό. Μή λες, λοιπόν, είναι αδύνατο, διότι αδύνατο είναι τό αντίθετο. Μήν υβρίζεις, λοιπόν, τόν Θεό.

Άν ρυθμίσουμε σωστά τή ζωή μας, οπωσδήποτε θά συμβούν κι εκείνα καί θά ακολουθήσουν σάν κάτι τό φυσικό. Δέν είναι δυνατόν νά μείνει κρυφό τό φως του χριστιανού, δέν είναι δυνατόν νά κρυφτεί μιά τόσο φωτεινή λαμπάδα. Ας μήν αμελούμε, λοιπόν!

(Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις τάς Πράξεις 20,4 PG 60, 162-164).